Του Χαράλαμπου Ζάκου
Κυβέρνηση και συνδικαλιστικές οργανώσεις απέτυχαν.
Απέτυχαν επειδή δεν κατάφεραν να λύσουν τις διαφορές τους χωρίς να επηρεάσουν άμεσα χιλιάδες παιδιά και γονείς.
Το «αποφασίζω και διατάσσω» της Κυβέρνησης ήταν λάθος. Λάθος όμως είναι και η λήψη απεργιακών μέτρων χωρίς να υπάρχουν πρώτα ξεκάθαρες θέσεις για πραγματική λύση των προβλημάτων της παιδείας.
Κτίρια επικίνδυνα για τα παιδιά, λάθος αξιολογήσεις, αδικίες και μαθητές ενός κατώτερου Θεού, σε μια κατά τ’ άλλα ευρωπαϊκή Κύπρο, και εμείς κολλήσαμε στα συνδικαλιστικά, στις προσβολές και στο πληγωμένο μας γόητρο.
Κάποιοι μέσα στο χαλασμό ξέχασαν τα πιο βασικά. Αυτούς που ενώ είχαν πάρει διαβεβαιώσεις δεν θα διοριστούν ποτέ. Τους γονείς που αγωνιούν καθημερινά επειδή δεν υπάρχουν συνοδοί για τα παιδιά τους και τα κτίρια που κρύβουν σοβαρούς κινδύνους για τους μαθητές.
Τα σχολεία έπρεπε να κλείσουν εδώ και καιρό, όχι όμως για κανένα γόητρο ή αίσθημα αδικίας, αλλά για τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν εδώ και χρόνια. Ποιός τελικά αντέδρασε για τις αλλαγές στο Ενιαίο Λύκειο; Ποιός για τις λάθος αξιολογήσεις; Ποιός για τις μεταθέσεις εκπαιδευτικών που απλά έπρεπε να πάνε πίσω στο σπίτι τους;
Στα σχολεία υπάρχουν πολλά περισσότερα προβλήματα. Αυτά πρέπει να κατανοήσει και Υπουργείο αλλά και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.
ΥΓ: Κανείς δεν θα κερδίσει τη μάχη πυροβολώντας τον όμηρο, όταν ειδικά αυτόν υποτίθεται ότι προστατεύεις.
ΥΓ2: Όταν κάποιοι αντιμετωπίζουν το λειτούργημα τους ως επάγγελμα, τότε ας μην έχουν παράπονο όταν μερίδα της κοινωνίας θα τους κρίνει στεγνά και ωμά, όπως πράττει με άλλες τόσες χιλιάδες εργαζομένων…
