Του Χαράλαμπου Ζάκου
Τι μου έχει φταίξει η Ζιμπάμπουε και την παρομοιάζω με την Κύπρο θα διερωτηθούν κάποιοι – και καλά κάνουν – ενώ άλλοι θα έχουν ακόμη την απορία, άρα επεξηγώ.
Μια γη της ατιμωρησίας, της ανέχειας, των «you can’t touch me» αξιωματούχων, επιτρόπων, αρμοδίων και εντεταλμένων, πως μπορεί να χαρακτηρισθεί;
Ένα κράτος της ασυδοσίας, του «κρύψε να περάσουμε», του κομματικού παρακράτους, των σκανδάλων, της μίζας και της κλεψιάς, πως μπορεί να χαρακτηρισθεί;
Μια πολιτεία που για να ζήσει παραίτηση αξιωματούχου θα πρέπει να συνοδεύεται από παχουλές αποζημιώσεις, θέση σε άλλο πόστο και ένα πολυέξοδο μέλλον για το παιδί του, πως μπορεί να χαρακτηρισθεί;
Ένα κράτος, Ευρωπαϊκό (;), στο οποίο έχουν κλείσει δύο τράπεζες (βλ. Λαϊκή και Συνεργατισμός), που οι αξιωματούχοι της τρώνε με χρυσά κουτάλια, ενώ αρκετοί πολίτες τους ζούνε με ζάχαρη και νερό, μόνο τριτοκοσμική μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Ποιος μπήκε φυλακή για το κλείσιμο της Λαϊκής; Για το κούρεμα; Για τη χρεωκοπία της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Ποιος τελικά θα μπει φυλακή για τον Συνεργατισμό, και για τόσα άλλα σκάνδαλα που ταλανίζουν αυτόν τον δόλιο τόπο;
Η απορία απλή…
Και τι θα κερδίζαμε αν κάποιοι, ίσως πολλοί, έμπαιναν φυλακή για όλα όσα προηγήθηκαν του 2013 και φτάσαμε στην πτώση;
Η απάντηση ακόμη πιο απλή…
Κανείς δεν θα τολμούσε, αν ο πέλεκυς έπεφτε βαρύς το 2013, έστω και να διανοηθεί να κλέψει, να κάνει τα στραβά μάτια ή να εξαπατήσει αυτό το κατακρεουργημένο κράτος τα χρόνια που ακολούθησαν.
Κανείς αξιωματούχος δεν θα υιοθετούσε το «τουπέ» της αναξιοκρατίας, ατιμωρησίας και άλλων τόσων κακών που καθημερινά διαβάζουμε.
Τι χαρακτηρίζει τελικά μια χώρα τριτοκοσμική;
Όταν αρμόδιοι, αξιωματούχοι και λοιποί κύριοι έκλεψαν, κλέβουν, και συνεχίζουν να ζουν κανονικά με τα κλεμμένα, ενώ ο απλός λαός ζει στην αβεβαιότητα, στην δουλεία και στην εξαθλίωση, χωρίς κανείς να τιμωρηθεί, τότε μιλάμε για μια τριτοκοσμική χώρα.
Και αν προσπαθήσει ποτέ κάποιος να σας πείσει πως η Κύπρος ανήκει στην Ευρώπη, θυμηθείτε απλά τα πιο πάνω.
Ναι, ανήκουμε στην Γηραιά ήπειρο, ωστόσο, απλά είμαστε η Ζιμπάμπουε της Ευρώπης…
ΥΓ: Η θεωρία της εγκληματολογίας αναφέρει: «Ο ένοχος ενός εγκλήματος πληροί τρεις προϋποθέσεις: είχε κίνητρο, είχε τα μέσα και είχε και την ευκαιρία». Άρα, σε ένα κράτος χωρίς έλεγχο, χωρίς τιμωρία και με ανάξιους σε «θέσεις κλειδιά» τι περιμέναμε να συμβεί;
ΥΓ2: Αν η Ζιμπάμπουε δεν βρίσκεται στη λίστα προτίμηση σας ως η καταλληλότερη χώρα σύγκρισης για την Κύπρο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια άλλη από τις ακόλουθες: Αφγανιστάν, Μαδαγασκάρη, Μαλάουι, Ερυθραία, Μπουρούντι. Και με αυτές το ίδιο είμαστε…
