Κλειδωμένοι αλλά και ταϊσμένοι στο υπόγειο της Πινδάρου οι «Θεοχαριδικοί»

Του Χαράλαμπου Ζάκου

Ενδέχεται η γραμμή του κόμματος να ακολουθείται πιστά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και οι «άλλες φωνές» εντός του Δημοκρατικού Συναγερμού.

Μία από αυτές ήταν και της Ελένης Θεοχάρους, η οποία αποχώρησε το 2015 από τον Δημοκρατικό Συναγερμό ιδρύοντας το Κίνημα Αλληλεγγύης.

Μαζί της έφυγαν και κάποιοι άλλοι, όμως όχι όλοι όσοι συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις και παρέμειναν στον δεύτερο «πυρήνα» του Συναγερμού, ή τον «Θεοχαριδικό» πυρήνα αν μπορούσε κάποιος να το γράψει καλύτερα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Τορναρίτης: «Έκανε λάθος, κάτι άλλο ήθελε να γράψει η Ελένη»– Ελ. Σταύρου: «Mα σοβαρομιλούμε τωρά;»

Η κα. Σταύρου και οι αναρτήσεις της, ένα απλό παράδειγμα των πιο πάνω.

Στον αντίποδα αρκετοί θα πουν πως ο ΔΗΣΥ «προόδευσε» πολιτικά, αφήνοντας πίσω κάποια ιδεώδη που ανήκουν στο παρελθόν, ωστόσο, αν ο Συναγερμός υποστηρίζει το πιο πάνω τότε πως γίνεται τα προπύργια τους σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να είναι Σωματεία και καφενέδες γεμάτοι με φωτογραφίες του Γρίβα και το «Ελλάδα-Κύπρος-Ένωση»;

Είναι τελικά ο ΔΗΣΥ ένα κόμμα που διαφημίζει την πολιτική πρόοδο, «ταΐζοντας» όμως παράλληλα πατριωτισμό την πιο «σκληροπυρηνική» μερίδα του που κρατά κλειδωμένη στο υπόγειο της Πινδάρου, μέχρι την κάθε επόμενη εκλογική αναμέτρηση;