Πηγαίνοντας στα προσωπικά, να υποθέσω πως ένας από τους λόγους που με τον Θοδωρή Αθερίδη δεν κάνατε το επόμενο βήμα στη σχέση σας, δηλαδή τον γάμο, ήταν για να έχεις την ανάγκη να νιώθεις πως ανά πάσα στιγμή μπορείς να πάρεις τη βαλίτσα σου και να φύγεις;
Αυτό γενικά το έχω ανάγκη. Ενώ είμαι σταθερός άνθρωπος, δεν μπορώ να νιώσω πνιγηρά. Θέλω να έχω τον δικό μου χώρο, τη δική μου δουλειά, να μην εξαρτώμαι σε τίποτα από τον άλλο. Να μπορώ μέσα σε ένα πρωί να τελειώσω τη σχέση. Βέβαια, συναισθηματικά δεν γίνεται αυτό μέσα σε μια μέρα, όταν με τον άλλο άνθρωπο είσαι πολλά χρόνια και τον αγαπάς.
Σε αυτή τη σχέση τι σου έχει δώσει ο Θοδωρής που δεν είχες πριν;
Πάρα πολλά. Κατανόηση και υπομονή. Πριν γνωρίσω τον Θοδωρή ήμουν πιο απότομη, πιο ανυπόμονη, πιο ανασφαλής. Γενικά, με έχει κάνει να πιστεύω περισσότερο στον εαυτό μου. Επειδή με πιστεύει ο ίδιος πολύ, πιστεύω πια και εγώ σε μένα. Ο Θοδωρής είναι πάρα πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Κι αυτό μου έχει κάνει τρομακτική εντύπωση. Δεν ετεροκαθορίζεται, ούτε τον νοιάζει τόσο τι θα πουν οι άλλοι. Και την ίδια στιγμή είναι ανοιχτός στην κριτική. Μπορείς να του πεις οτιδήποτε και να μην καταρρακωθεί. Δηλαδή έχει ακούσει «τέρατα» και λέει «εντάξει, μωρέ…». Τον Θοδωρή τον θαυμάζω σε πολλά πράγματα και, κυρίως, για τη μεγάλη του καλοσύνη. Κι αυτό δεν είναι κάτι που το συναντάς συχνά. Κι όμως, είναι το πιο βασικό!
Εσύ, αντίστοιχα, τι έχεις δώσει στον Θοδωρή;
Χορεύω και τραγουδάω κάθε πρωί! (Γελάει.) Τι να πω, πρέπει να ρωτήσεις τον ίδιο για αυτό, αλλά νιώθω ότι περνάει ωραία μαζί μου.
Τα κοινά σας όνειρα φτάνουν μέχρι τα βαθιά γεράματα;
Όνειρα για βαθιά γεράματα αποφεύγεις να κάνεις γιατί δεν σου αρέσει και η εικόνα σου στα βαθιά γεράματα. Οπότε δεν το σκέφτομαι έτσι. Αλλά γενικά ως «μαζί» λειτουργούμε στα πάντα. Και ζούμε και μαζί.
