Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει μεταξύ άλλων: «Καμμιά φορά κουράζομαι. Λέω «θα τα παρατήσω». Και αφήνω στην άκρη τον σταυρό μου και ξαποσταίνω λίγο.
Μετά πάλι δε μου πάει καρδιά. Σηκώνομαι, τον αγκαλιάζω και σέρνοντας τον, πηγαίνω στα μπροστά».
Καμμιά φορά κουράζομαι. Λέω «θα τα παρατήσω». Και αφήνω στην άκρη τον σταυρό μου και ξαποσταίνω λίγο.
Μετά πάλι δε μου πάει καρδιά. Σηκώνομαι, τον αγκαλιάζω και σέρνοντας τον, πηγαίνω στα μπροστά.
Κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω τους αδελφούς… Και αυτοί, καθένας με τον δικό του τον σταυρό, παλεύει Γολγοθά να ανέβει.«Χωρίς σταυρό, δεν υπάρχει άνθρωπος». Χωρίς σταυρό όμως, δεν έχει και Ανάσταση.
Μεγάλο πράγμα το να ‘χει κανείς ελπίδα… Φτάσαμε κιόλας... Δόξα τω Θεώ. Ας μην αφήσουμε κάτω τους σταυρούς. Η Ανάσταση, πλέον δεν αργεί…
Ελευθέριος Ελευθεριάδης
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ο ενδιάμεσος χώρος βρίσκεται σήμερα στη πιο ασταθή και συγκεχυμένη φάση της μετα-κρίσης εποχής. Τα κόμματα του κέντρου δεν μονομαχούν πλέον για κυριαρχία- μονομαχούν για επιβίωση. Η ενότητα που κάποτε έδινε στο κέντρο το ρόλο του ρυθμιστή έχει διαλυθεί, αφήνοντας έναν χώρο γεμάτο αμφιβολίες, προσωπικές φιλοδοξίες και πολιτική κόπωση.
