Του Χαράλαμπου Ζάκου
Με αφορμή την έκρηξη βόμβας έξω από τον ΣΚΑΪ τα ξημερώματα της Δευτέρας ας μιλήσουμε λίγο και για το δικό μας είδος «τρομοκρατίας».
Η προσπάθεια «εκφοβισμού» δημοσιογράφων δεν γίνεται μόνο με βομβιστικές επιθέσεις. Κάτι που γνωρίζουν όλοι όσοι βρίσκονται στο χώρο.
Αρκετές φορές η κριτική που ασκείται από δημοσιογράφους σε πολιτικά και άλλα πρόσωπα ισχύος ενοχλεί. Ενοχλεί σε τέτοιο βαθμό που κάποιοι ξεπερνούν τα όρια.
Μαχόμαστε για μια καλύτερη Κύπρο, φτάνει αυτή η «καλύτερη Κύπρος» να μη συγκρούεται με τα δικά μας συμφέροντα. Αυτό είναι το motto τους στο νησί, και για αυτούς τούτη η λογική πρέπει να ακολουθείται και από τους δημοσιογράφους.
Παρεμβάσεις από τρίτους. Τηλεφωνήματα που σκοπός τους δεν είναι η οποιαδήποτε δήλωση με σεβασμό στην ελευθερία του λόγου, αλλά η παρεμβολή στον τρόπο που γράφεις ή θίγεις θέματα δημοσίου συμφέροντος.
Φυσικά ας μη γελιόμαστε. Μερίδιο ευθύνης για τη κατάντια φέρουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι. Ελευθεροτυπία υπάρχει, ωστόσο, πόσοι από εμάς είναι πρόθυμοι να την προασπίσουν «κλείνοντας» παράλληλα πόρτες που θα τους προσφέρουν μια επιτυχημένη καριέρα;
Με αφορμή το ΣΚΑΙ λοιπόν ας μην είμαστε υποκριτές. Η προσπάθεια εκφοβισμού δημοσιογράφων παρουσιάζεται με πολλούς τρόπους και «χρώματα», και μάλιστα κάποιες φορές αυτή εκδηλώνεται από δαύτους που σήμερα την προασπίζουν. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτοί δε θα το πράξουν ποτέ σε κοινή θέα.
«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά», ωστόσο, τελικά πόσο «ελεύθερα» γράφουμε όταν η οικονομική κατάσταση του Ομίλου σου εξαρτάται από διαφημίσεις και επιχειρηματίες;
ΥΓ: Όσοι βρίσκονται σε αυτό το χώρο ξέρουν ότι ασκούν λειτούργημα και γι’ αυτό μάχονται, όμως, σε κάποια φάση της καριέρας τους όλο και κάποιος θα τους θυμίσει ότι εξακολουθούν να είναι υπάλληλοι…
