Το 1979, όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ανέλαβε την U21 της Δυτικής Γερμανίας και το 1986 τον πήρε μαζί του, ως βοηθό στη εθνική ανδρών, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ. Μαζί κατέκτησαν το Μουντιάλ του 1990 και αμέσως μετά ο «Κάιζερ» αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία. Ο μέχρι πρότινος βοηθός του έγινε ομοσπονδιακός τεχνικός, συνεχίζοντας τις επιτυχίες της «νασιοναλμανσάφτ». Με τον Φογκς στον πάγκο, η ενωμένη – πλέον – Γερμανία αγωνίστηκε στον τελικό του Euro 1992 και κατέκτησε το Euro 1996. Στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998, τα «πάντσερ» έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά, με τον ίδιο να αποχωρεί από τον πάγκο μετά το Μουντιάλ της Γαλλίας.
Ζοσέ Μουρίνιο
To 1992 o Μπόμπι Ρόμπσον τον επέλεξε ως μεταφραστή στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Οι γνώσεις του Μουρίνιο γύρω από το ποδόσφαιρο τον έκαναν σιγά-σιγά βοηθό του Άγγλου, ο οποίος στη συνέχεια τον πήρε μαζί του σε Πόρτο και Μπαρτσελόνα. Ο Πορτογάλος παρέμεινε στο Καμπ Νου και μετά την αποχώρηση του Ρόμπσον, ως βοηθός του Λουίς Φαν Χααλ. Την ίδια θέση είχε αργότερα και στην Μπενφίκα, όμως το 2000 πήρε τη μεγάλη ευκαιρία. Ο Γιουπ Χάινκες απομακρύνθηκε από τους «Αετούς της Λισαβόνας» και τη θέση του, ως πρώτος προπονητής, πήρε ο Ζοσέ Μουρίνιο. Στη συνέχεια, πήγε στη Λεϊρία και από ‘κει στην Πόρτο, με την οποία τον έμαθε όλη η Ευρώπη. Όλα τα υπόλοιπα, μέχρι σήμερα, αποτελούν ιστορία για τον Special One των πάγκων.
Εμέ Ζακέ
Τη δεκαετία του ’80 οδήγησε την Μπορντό σε τρία πρωταθλήματα Γαλλίας και προς έκπληξη όλων, το 1992 πήγε βοηθός του Ζεράρ Ουγιέ στην εθνική Γαλλίας και όχι σε κάποιο σύλλογο. Μετά από ένα χρόνο, έπειτα και από το «βατερλώ» του αποκλεισμού από το Μουντιάλ του 1994, ο Ουγιέ απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία και τη θέση του πήρε ο Εμέ Ζακέ. Ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός άφησε έξω όλη την παλιά φρουρά (Καντονά, Ζινολά, Παπέν) και στηρίχθηκε στον Ζιντάν και τους υπόλοιπους νέους. Στο Euro 1996 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά και δύο χρόνια μετά οδήγησε τους «τρικολόρ» στον απόλυτο θρίαμβο, μέσα στη χώρα τους. Η Γαλλία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο και αμέσως μετά ο Ζακέ αποχώρησε και έγινε τεχνικός διευθυντής του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.
Γιόακιμ Λεβ
Η καριέρα του στην προπονητική άρχισε το 1994 και μετά από μία δεκαετία σε ομάδες της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Τουρκίας, βρέθηκε στην εθνική ομάδα της χώρας του, ως βοηθός του Γιούργκεν Κλίνσμαν. Μετά το Μουντιάλ του 2006, που τα «πάντσερ» έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά, ο Κλίνσμαν δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας επέλεξε να συνεχίσει με τον Λεβ στο τιμόνι, ο οποίος είχε την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία με τον προκάτοχό του. Η εθνική Γερμανίας «φλέρταρε» με την επιτυχία σε όλες τις επόμενες διοργανώσεις (συμμετοχή σε τελικό και ημιτελικό) και τελικά τα κατάφερε το 2014, όταν στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια. Ο Λεβ συνεχίζει ακόμα στον πάγκο της «νασιοναλμανσάφτ», με στόχο την κορυφή στο Euro 2020.
Ρομπέρτο Ντι Ματέο
Το 2002 κρέμασε τα παπούτσια του ως ποδοσφαιριστής της Τσέλσι και εννέα χρόνια μετά επέστρεψε στο Στάμφορντ Μπριτζ, ως βοηθός του Αντρέ Βίλας-Μπόας. Η συνεργασία τους δεν κράτησε για πολύ, αφού το Μάρτιο του 2012 ο Πορτογάλος τεχνικός απομακρύνθηκε από τον πάγκο των «μπλε» και τη θέση του, ως υπηρεσιακός, πήρε ο Ντι Ματέο. Με τον Ιταλό στο τιμόνι, η Τσέλσι κατέκτησε αρχικά το Κύπελλο Αγγλίας και στη συνέχεια το τρόπαιο που προσπαθούσε για χρόνια, το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή η τεράστια επιτυχία έκανε τον Ντι Ματέο πρώτο προπονητή των Λονδρέζων, όμως ο ίδιος δεν έμεινε για πολύ στην τεχνική ηγεσία, αφού λίγους μήνες μετά απομακρύνθηκε, λόγω της μέτριας πορείας της ομάδας.
