ΚΥΠΡΟΣ: Η μάστιγα των σκληρών ουσιών οδήγησε οικογενειάρχη στη φυλακή - ‘Άνοιξε’ 3 διαμερίσματα σε 24 ώρες γιατί χρωστούσε τη δόση του

Ο λόγος για 36χρονο ομογενή από τη Γεωργία που διέρρηξε 3 διαμερίσματα (και να αποπειραθεί να ‘ανοίξει’ ακόμα 1) την ίδια μάλιστα ημέρα αφού ήταν χρήστης ναρκωτικών και αντιμετώπιζε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Δε μπορούσε να ξεπληρώνει ούτε τα ναρκωτικά που προμηθευόταν με αποτέλεσμα υπό το καθεστώς ‘έντονων απειλών’ να προβεί σε διάπραξη αδικημάτων.

 

Προφανώς η ιστορία που αναφέρουμε δε δικαιολογεί στο ελάχιστο τα αδικήματα που διέπραξε ο κατηγορούμενος, κάτι τέτοιο άλλωστε αποτυπώνεται και στην ποινή φυλάκισης που του επιβλήθηκε -με την οποία μάλιστα συμφώνησε και ο συνήγορος υπεράσπισης του- παρά τα όσα ελαφρυντικά του αναγνωρίστηκαν με την ανώτερη των συντρέχουσων ποινών να φτάνει τα δύο χρόνια. Ιδιαίτερη μάλιστα μνεία οφείλει να αναγνωριστεί και στην προσέγγιση του συνήγορου υπεράσπισης (κύριο Θ. Αθανασίου) για την ανθρωπιστική προσέγγιση και διάσταση που έδωσε στο ζήτημα.

 

Ο λόγος που επιλέξαμε να ασχοληθούμε με αυτή την ιστορία είναι η έντονη ανησυχία για την αύξηση χρηστών -ακόμη και σκληρών ναρκωτικών- καθώς και τις πανομοιότυπες (πολλές φορές) συνθήκες κάτω από τις οποίες οδηγούνται σε αυτά. Πρόκειται για ένα ‘τρομακτικά’ γνώριμο μοτίβο, ατόμων που προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες (δε γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και με τον πατριό του υπήρξαν αλεπάλληλες συγκρούσεις), εκδιώχθηκε επί της ουσίας από την οικογενειακή εστία, αποπειράθηκε να τελειώσει το σχολείο, βγήκε νωρίς στην εργασία.

 

Εν συνεχεία ο πατριός του απεβίωσε, ο ίδιος ήθελε να στηρίξει οικονομικά τη μητέρα του. Παράλληλα αποπειράθηκε να ξεκινήσει τη δική του οικογένεια, μετανάστευσε (από την Ελλάδα στην Κύπρο) για σκοπούς εργασίας, η σύζυγος του έμεινε έγκυος, τα οικονομικά βάρη αυξήθηκαν και τη συνέχεια τη γνωρίζουμε. Μπορεί παρακολουθώντας τα γραφόμενα σε κάποιους αυτά να μοιάζουν από μακρινά, μέχρι αδιανόητα και ξένα. Πολλές φορές η στήριξη είτε από τον οικογενειακό είτε τον φιλικό μας περίγυρο, η οικονομική μας ευρωστία και ο τρόπος που μεγαλώσαμε να κάνει την πάραπανω ιστορία να μοιάζει σενάριο ταινίας. Δυστυχώς, δεν είναι.

 

Πολλά που για μας θεωρούνται δεδομένα και αυτονόητα για άλλους είναι όνειρο απατηλό. Κάποιοι πρέπει να κοπιάσουν για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα πενιχρό μεροκάματο πολύ απλά γιατί οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκαν και μεγάλωσαν δεν ήταν οι ιδανικές. Στο χέρι μας είναι, να τους βοηθήσουμε...