ΛΕΥΚΩΣΙΑ: Φωνάζουν και διαμαρτύρονται ενάντια στην τουρκική εισβολή – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η πορεία ξεκίνησε το βράδυ της Δευτέρας 20/07, από την Λεωφόρο Μακαρίου στην Λευκωσία και κατέληξε στο οδόφραγμα της Λήδρας.

Δείτε την ανακοίνωση

Άλλο ένα καλοκαίρι μας βρίσκει σε μια πατρίδα, μισή, κατακτημένη, πληγωμένη. Συμπληρώνονται φέτος 46 χρόνια από το μαύρο εκείνο πρωί, όπου η απόβαση – αποβίβαση των Τούρκων στο Πέντε Μίλι, ήρθε να ολοκληρώσει το έγκλημα που σχεδιαζόταν από καιρό πριν, εναντίον του Κυπριακού Ελληνισμού. Στο νησί επικρατούσε ήδη αναταραχή, η οποία κορυφώθηκε τη στιγμή που οι σειρήνες του πολέμου ήχησαν, προμηνύοντας το μεγάλο κακό.

Η Τουρκία, στις 20 Ιουλίου 1974 εισβάλλει βίαια στο νησί μας, προβάλλοντας τη δικαιολογία ότι ενεργεί υπέρ των συμφερόντων και της ασφάλειας των τ/κ. Ονομάζει την δήθεν ειρηνική επέμβαση, «Αττίλας», και με το κωδικοποιημένο μήνυμα «Η Αϊσέ πάει διακοπές», του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, ξεκινάει την επέλασή της. Πρέπει να τονίσουμε ότι η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι ενήργησε βάσει της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960. Παρόλα αυτά, πουθενά δεν αφήνεται να νοηθεί κάτι τέτοιο, αφού επέμβαση των εγγυητριών δυνάμεων επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση εισβολής τρίτης χώρας, εφόσον το ζητήσει ο Ο.Η.Ε και τέλος εάν το ζητήσει η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία με έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.

Επομένως, οι ισχυρισμοί που προβάλλονται ακόμα και από Ελληνοκύπριους, που τείνουν να δικαιολογήσουν την εισβολή με τα λεγόμενά τους, εξαιτίας του πραξικοπήματος, πηγάζουν τόσο από έλλειψη πατριωτισμού, αλλά κυρίως από παντελή άγνοια των ιστορικών γεγονότων. Η διχόνοια είναι ένα εργαλείο το οποίο πρώτοι οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν κι έπειτα οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν στο μέγιστο, εάν συγκρίνουμε και το πώς έχει διαμορφωθεί σήμερα το status quo. Η τουρκική εισβολή ολοκληρώθηκε σε δυο φάσεις, από τις 20 μέχρι τις 22 Ιουλίου με τον «Αττίλα Ι» και από τις 14 μέχρι τις 16 Αυγούστου με τον «Αττίλα ΙΙ», αφήνοντας περίπου 4 χιλιάδες νεκρούς, 1619 αγνοουμένους, 200 χιλιάδες πρόσφυγες, οι οποίοι διώχθηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες και το 37% του εδάφους του νησιού μας κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα μέχρι και σήμερα.

Η Τουρκία, με την αμέριστη συμπαράσταση των Αγγλοαμερικανών, πετυχαίνει τα σχέδιά της ενάντια στον προαιώνιο πόθο της πλειοψηφίας των πολιτών της Κύπρου για Ένωση με την μάνα Ελλάδα και την επιβολή των στόχων της για έλεγχο του νησιού. Ο στόχος για πλήρη κατάληψη της Κύπρου συνεχίζεται από τότε, με την προώθηση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ως τη μόνη δυνατή και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, κάτι το οποίο είναι εξωφρενικά λανθασμένο, αφού παραδίδει την πατρίδα μας εξ ολοκλήρου στις ορέξεις του εκάστοτε Νεοοθωμανού σουλτάνου.

Έκτοτε, η προδοσία κι η πατριδοκαπηλία εις βάρος του Ελληνισμού της νήσου, συνεχίζεται στο όνομα της εξουσίας και του χρήματος. Καμία ουσιαστική εθνική στρατηγική για Απελευθέρωση των εδαφών μας και απόδοση δικαιοσύνης για τους νεκρούς, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες. Όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές δυνάμεις, βάδισαν σε πολιτικές υποχωρήσεων και μηδαμινής αντίστασης στις παράλογες αξιώσεις των Τούρκων και των ξένων δυνάμεων. Τα γεγονότα και τα παθήματα του 60′, του 63′, του 67′ και του 74′, φαίνεται ότι δεν μας έχουν γίνει μάθημα.

Η μόνη διέξοδος από το Κυπριακό πρόβλημα είναι το δίκαιο. Αυτό προνοεί προφανώς, την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, την αποχώρηση όλων των εποίκων και των παραγώγων τους, την ειρηνική μετεγκατάσταση τους στην Τουρκία, την επιστροφή όλων ανεξαιρέτως των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες, την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και την παραδειγματική τιμωρία της Τουρκίας για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει στην Κύπρο μας, αλλά και στους γύρω λαούς (βλ. Αρμένιους, Κούρδους, Έλληνες της Πόλης και της Μ. Ασίας).

Τέλος, ο Ελληνισμός της Κύπρου θα μπορέσει επιτέλους να νιώσει δικαιωμένος και ασφαλής, μόνο εφόσον καταφέρει επιτέλους να εξασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα του για Αυτοδιάθεση (άρθρο 1 του Διεθνούς Συμφώνου Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων), όπου μέσω αυτής θα απαιτήσει την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Τότε και μόνο τότε, τόσο ο Ελληνισμός, όσο και γενικά η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα λειτουργήσουν βάσει σταθερότητας και αρχών Δημοκρατίας και Ελευθερίας.