Στη στήλη του (01/07) «Ο Συνήγορος του Πολίτη» («Φιλελεύθερος»), αναφέρεται σε δυο υποθέσεις που αφορούσαν αδικήματα πρόκλησης πραγματικής σωματικής βλάβης, μια που εκδικάστηκε το 1996 και μια το 2005.
Στην πρώτη περίπτωση, εφεσείων μετά από συζήτηση με το θύμα το κτύπησε με σιδερένια σωλήνα που βρισκόταν στο έδαφος προκαλώντας του θλαστικά τραύματα στο μέτωπο και ρωγμώδη κατάγματα κρανίου κάτω απ΄ αυτά. Τα τραύματα, αν και δεν ήταν επιπόλαια, εντούτοις δεν αποτελούσαν απειλή για τη ζωή του. Στη συνέχεια, το θύμα τελώντας σε κατάσταση σύγχυσης κατευθύνθηκε στον αυτοκινητόδρομο και στην προσπάθειά του να τον διασταυρώσει κτυπήθηκε από διερχόμενο όχημα, με αποτέλεσμα να υποστεί θανατηφόρα τραύματα (υπέκυψε στο μοιραίο λίγες μέρες αργότερα). Το εφετείο εξετάζοντας κατά πόσον τα αρχικά τραύματα προσμέτρησαν στο ύψος της ποινής του θύτη, μείωσε την ποινή που του επιβλήθηκε πρωτόδικα, στα τρία χρόνια φυλάκισης.
Στη δεύτερη περίπτωση, η υπόθεση είχε ως ακολούθως: Ο παραπονούμενος ρώτησε στον εφεσίβλητο (κατηγορούμενο) αν ήταν ομοφυλόφιλος, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να τον σπρώξει και να τον φτύσει. Όταν ο εφεσίβλητος προσπάθησε να απομακρυνθεί, είδε τον παραπονούμενο να κινείται προς το μέρος του έχοντας κατεβάσει το παντελόνι και το σώβρακο. Ο εφεσίβλητος τότε τον γρονθοκόπησε στο στήθος και στο πρόσωπο, ενώ ακολούθως του έτριψε (με το πόδι) το πρόσωπο στο έδαφος. Ο παραπονούμενος υπέστη σοβαρά τραύματα και μια από τις συνέπειες ήταν η μείωση της διανοητικής του ικανότητας από υψηλού σε μέσου όρου. Το Εφετείο, λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψιν τις περιστάσεις της υπόθεσης, την άμεση παραδοχή και το λευκό ποινικό μητρώο παραμέρισε την ποινή φυλάκισης 14 μηνών και την αντικατέστησε με φυλάκιση δυο χρόνων.
