Για την Katina κινητοποιήθηκε πολύς κόσμος, ανάμεσά τους η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, ο Δήμαρχος Λάρνακας, οι πρόεδροι ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ και βουλευτές χώρια οι αντιδράσεις εκατοντάδων πολιτών στα σόσιαλ, που είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωσή της αλλά και τη δημόσια υπόσχεση του Υφυπουργού Μετανάστευσης για “ανθρωπιστική προσέγγιση της υπόθεσης” και “κίνηση όλων των προβλεπόμενων διαδικασιών για τη νόμιμη παραμονή της στην Κύπρο”.
Τόσο εκείνη όσο κι εμείς νομίζαμε ότι η ιστορία τελείωσε εκεί, ένα σπάνιο χάπι έντ για “παράτυπη” μετανάστρια στη χώρα όπου το ΕΛΑΜ αναδείχθηκε τρίτη πολιτική δύναμη χάρη στην αντι-μεταναστευτική/ρατσιστική ρητορική του.
Φυσικά και κάναμε το λάθος να ξεχάσουμε για μια στιγμή που ζούμε. Εννοείται πως η όλη ιστορία ήταν απλά too good to be true.
Η αλήθεια είναι πως η περίπτωση της Katina κρύβει πολλά περισσότερα. Και σκοτεινότερα. Η Katina ήρθε στο νησί το 2019 ως σύζυγος Βρετανού πολίτη μόνιμο κάτοικο Κύπρου. Τα πρώτα σύννεφα δεν άργησαν να φανούν καθώς ο άντρας της άρχισε να επιδεικνύει βίαιη συμπεριφορά. Χειριστική στην αρχή, στη συνέχεια όμως κλιμακώθηκε σε αυταρχική, βίαιη και κακοποιητική. Η Katina έκανε υπομονή πιστεύοντας μάταια πως θα βελτιωθεί η κατάσταση αλλά και επειδή ήταν μόνη της εδώ και απόλυτα εξαρτημένη από τον δυνάστη της. Τελικά είπε “αρκετά”, τον χώρισε αφού τον κατήγγειλε στις Αρχές για κακοποίηση, ενώ το 2003 άνοιξε το “παιδί” της, το μοναδικό εστιατόριο με γεύσεις της Καραϊβικής του νησιού που κέρδισε αμέσως τις καρδιές (και κυρίως τα στομάχια) των γηγενών καλοφαγάδων. Μέχρι που βρέθηκε έγκλειστη στη Μενόγεια σαν κοινή εγκληματίας. Κι εδώ είναι που η υπόθεση σκοτεινιάζει.
Η Katina μετά την “πανηγυρική” αποφυλάκισή της άκουσε εμβρόντητη τον δικηγόρο της να την ενημερώνει ότι δεδομένου ότι δεν είχε άδεια παραμονής (έμενε στη νησί ως σύζυγος μόνιμου κατοίκου και η υπόθεσή της εκκρεμούσε λόγω του διαζυγίου) και προκειμένου να την εξασφαλίσει θα πρέπει να μεταβεί στο Ηνωμένο Βασίλειο(!) ή κάποια χώρα της ΕΕ κι από κει να εισέλθει στην Κύπρο αιτούμενη εκ νέου άδεια παραμονής! Δηλαδή να βγει και να ξαναμπεί στη χώρα λες και θα κάνει γαμημένη επανεκκίνηση των Windows! Εννοείται πως η γυναίκα φοβάται ότι πρόκειται για κάποιο τέχνασμα που δεν θα της επιτρέψει να επιστρέψει στο νησί και να βρεθεί παγιδευμένη σε κάποια ξένη χώρα. Πρώτα απ’ όλα αυτός ο κανονισμός δεν βγάζει κανένα νόημα, ειδικά για μια περίπτωση που υποτίθεται θα αντιμετωπιζόταν “ανθρωπιστικά” σύμφωνα πάντα με τον Υφ. Μετανάστευσης. Πόσο... ανθρωπιστικό είναι να στέλνεις μια γυναίκα που έχει πλέον ριζώσει στο νησί με δική της δουλειά, φίλους, κύκλο, ζωή σε μια χώρα όπου δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ και ΤΙΠΟΤΑ, να κινήσει χρονοβόρες και αμφιβόλου αποτελέσματος διαδικασίες επανεισόδου στην Κύπρο και της ζητάς απλά να σε εμπιστευτεί ότι θα της επιτρέψεις την είσοδο. Ποιον; Το ίδιο το κράτος που την έκανε μπαλάκι για ένα κωλόχαρτο. Πώς θα ζει αυτή η γυναίκα στην ξένη χώρα; Πού θα μένει; Τι θα τρώει; Τι θα απογίνει η ζωή που έχτισε στην Κύπρο; Το εστιατόριο που έφτυσε αίμα για να ανοίξει και καθιερώσει; Έτσι αντιλαμβάνεται την... ανθρωπιστική αντιμετώπιση ο Ιωαννίδης;
Όμως ο παραλογισμός της μπανανίας (όχι διαφορετικής από εκείνη της Νοτίου Αμερικής που άφησε) δεν εξαντλείται εδώ. Η δίκη του κακοποιητή πρώην συζύγου της εκκρεμεί και η ίδια αποτελεί τη βασικότερη μάρτυρα εναντίον του. Σύμφωνα με νομικούς, υπό το καθεστώς της μάρτυρος έπρεπε ανεξαρτήτως του στάτους της, να ανανεωθεί η άδεια παραμονής της στη χώρα ώστε να μπορεί να καταθέσει εναντίον του. Εκτός φυσικά κι αν όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε ώστε η Katina να εξαφανιστεί και να καταρρεύσει η υπόθεση. Θέλουν σοβαρά να πιστέψουμε πως η Αστυνομία και το Immigration δεν επικοινωνούν για να αντιληφθούν ότι μια γυναίκα που σκοπεύει να απελάσει το δεύτερο, είναι θύμα κακοποίησης και προστατευόμενη μάρτυρας της πρώτης; Βέβαια, γνωρίζοντας που ζούμε είναι πολύ πιθανό να συμβαίνουν και τα δύο.
Η Katina Baird εκτός από badass μαχήτρια και survivor είναι επίσης ένα οικείο και πολύ αγαπημένο μέλος της τοπικής κοινωνίας που προσφέρει απλόχερα στον τόπο και τους ανθρώπους του. Είναι νομοταγής, φιλήσυχη, τυπική, δραστήρια, ανακατεύεται με τα κοινά και διαθέτει ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητα. Είναι με λίγα λόγια πρότυπο πολίτη κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για αρκετούς ντόπιους που ζουν παρασιτικά στο νησί επειδή απλά διαθέτουν το προνόμιο της καταγωγής. Σε αντίθεση με την Katina που δούλεψε σκληρά απλά για να μπορεί να έχει μια ζωή εδώ. Γι' αυτά δεν μας πρήζετε καθημερινά; Για ενσωμάτωση και αφομοίωση των μεταναστών;
Το (κατ’ ευφημισμό) κράτος θα πρέπει να βάλει ένα τέλος στην ταλαιπωρία μιας σκληρά αγωνιζόμενης γυναίκας (και θύματος κακοποίησης) με το πρόσχημα της “εφαρμογής των νόμων” όταν ξέρουμε πολύ καλά πως οι τελευταίοι γίνονται λάστιχο για να εξυπηρετήσουν ημέτερους και συμφέροντα. Εδώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε χάρη σε Κυπραίο που πυροβόλησε στη γαμημένη πλάτη και άφησε ανάπηρο έναν αλλοδαπό για μερικά καλώδια (παρά τη διαφωνία του ΓΕ) και δεν μπορείτε να διορθώσετε μια αδικία και να επιτρέψετε στην Katina να επιστρέψει στη δουλειά και τη ζωή της, χωρίς ταλαιπωρία ή ύποπτα τεχνάσματα;
Εκτός κι αν έχετε διάθεση για ακόμα ένα χαστούκι από το ΕΔΑΔ....
