Του Τάσου Χριστοδούλου
Φίλαθλος του Απόλλωνα μαζί με την οικογένεια του επισκέφθηκε το ΓΣΠ και επέλεξε να καθίσει στην Δυτική κερκίδα μαζί με τους φιλάθλους του ΑΠΟΕΛ.
Μαζί του καθόταν άλλη μια φιλική του οικογένεια που ήταν φίλαθλοι της ομάδας της Λευκωσίας. Δυο φίλοι λοιπόν, οικογενειάρχες γύρω στα 40, ο ένας ΑΠΟΕΛ κι ο άλλος Απόλλων στην ίδια κερκίδα.
Ο φίλαθλος του Απόλλωνα χωρίς να προκαλεί συζητούσε με το φιλικό του πρόσωπο την εξέλιξη του αγώνα σημειώνοντας ότι είναι σημαντικό για την ομάδα του να κερδίσει για να εξασφαλίσει την προνομιακή δεύτερη θέση.
Δεν δημιουργήθηκε το παραμικρό και ο ένας σεβόταν την άποψη του άλλου με τα παιδάκια τους να παίζουν μαζί επάνω στην κερκίδα.
Μάλιστα ο ίδιος παρά την ισοπαλία έμεινε μέχρι το τέλος με την οικογένεια του στο γήπεδο και παρακολούθησαν μαζί ολόκληρη την φιέστα του ΑΠΟΕΛ, τους πανηγυρισμούς, τα πυροτεχνήματα και την συναυλία των Onirama.
Λίγο πριν αρχίσει η φιέστα, απέναντι ακριβώς στην ανατολική κερκίδα όπου βρίσκονταν οι «πορτοκαλί» αντάλλασαν βρισιές και μερικές φωτοβολίδες με τους λιγοστούς φιλάθλους του Απόλλωνα που αποχωρούσαν από την βόρεια κερκίδα.
Δυο διαφορετικές εικόνες στο ίδιο γήπεδο. Δυο εικόνες που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία. Αυτή των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων κι η άλλη των κάφρων.
Το ζήτημα είναι ποιες από τις δυο θέλουμε να επικρατήσουν στα κυπριακά γήπεδα; Όλοι στην ίδια χώρα ζούμε, με τα ίδια προβλήματα τους ίδιους φόβους, τα ίδια όνειρα για εμάς και τα παιδιά μας.
Ασφαλώς και δεν θα είμαστε όλοι με την ίδια ομάδα ή το ίδιο κόμμα, όμως το να συζητάμε και να διαφωνούμε σε κόσμια πλαίσια είναι ένα και το να πετροβολούμε αλλήλους είναι κάτι άλλο.
Αυτά προς προβληματισμό διότι την Τετάρτη 24/5 θα διεξαχθεί ο τελικός κυπέλλου Κύπρου μεταξύ των ίδιων ομάδων κι ο οποίος πρέπει να είναι γιορτή και όχι πόλεμος…
