Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία μας χρόνια...

Από μικρός δεν είδα ποτέ, όπως οι άλλοι.

Τώρα που μεγάλωσα,
πάλι από κοινή πηγή δεν
κατάφερα να πιώ.

Όνειρο των νέων πια
μια θέση στη Δημόσια Υπηρεσία.
Κάτι ασφαλές και ό,τι να ‘ναι.
Σαν ρομπότ σε βιομηχανική αλυσίδα.

Φόβος ,απόγνωση, ανάγκη;
Χωρίς όνειρα.
Η γνώση έχει όρια,
τα όνειρα όμως όχι.

Απροσάρμοστος;
Μπορεί!
Αλώστε όπως έγραψε και ο Γ. Αγγελάκας,
«Ο παράδεισος μου πέφτε πάντα λιγάκι στενός. Θέλω μια κόλαση στα μέτρα μου»