Ναρκισσιστές: Γιατί λατρεύουν να τους μισούν και να τους κουτσομπολεύουν; Ένας καθηγητής απαντά

Παρά το λογικοφανές γεγονός ότι οι περισσότεροι ενοχλούνται από την κατακραυγή και τη δυσφήμιση, αυτό το ποσοστό των ατόμων τρέμουν στη σκέψη ότι θα «σβήσουν» στην κοινωνική λήθη και αντλούν επιβεβαίωση όταν είναι έστω και οι κακοί «πρωταγωνιστές» σε ένα διάλογο.

Η έρευνα που απέδειξε την παράδοξη αυτή ανάγκη, δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Self and Identity από ομάδα με επικεφαλής τον Andrew Hales από το Πανεπιστήμιο του Μισισιπή, μαζί με συναδέλφους του από άλλα ιδρύματα. «Αν οι μόνες επιλογές σας είναι είτε να σας κουτσομπολεύουν ή να σας θεωρούν εντελώς ασήμαντους, και τα δύο σας φαίνονται αρνητικά, απλώς με πολύ διαφορετικούς τρόπους», αναφέρει ο καθηγητής σε δήλωσή του.

Τι είναι πιο ενοχλητικό για τη φήμη μας;  

Οι ερευνητές εξέτασαν το κουτσομπολιό από τη σπάνια μελετημένη οπτική γωνία εκείνων για τους οποίους γίνεται λόγος. Μέσω πέντε μελετών με περισσότερους από 2.000 συμμετέχοντες, διερεύνησαν πώς αισθάνονται οι άνθρωποι όταν συζητούν για τους άλλους εν τη απουσία τους.

Παρατηρήθηκε ότι όταν το κουτσομπολιό ήταν θετικό, το 64% των συμμετεχόντων εξέφρασε την προτίμησή του να συζητηθούν παρά να μην αναφερθούν καθόλου στη συζήτηση. Ακόμη και σε σενάρια που αφορούσαν ρητά αρνητικά κουτσομπολιά, περίπου ένας στους επτά ανθρώπους προτιμούσε να σχολιαστεί παρά να αγνοηθεί.

Στην περίπτωση που βρέθηκαν αντιμέτωποι με διφορούμενα κουτσομπολιά, περίπου το ένα τέταρτο των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι θα προτιμούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο κριτικής και όχι να «ξεχαστούν» από τους ομιλητές. Αυτό το μοτίβο παρέμεινε σταθερό είτε το υποθετικό κουτσομπολιό συνέβη σε μια κοινωνική συγκέντρωση είτε σε ένα εργασιακό περιβάλλον.

Ποιοι «θρέφονται» από το κουτσομπολιό; 

Οι άνδρες έδειξαν σταθερά μεγαλύτερη ανοχή στο να τους κουτσομπολεύουν από ό,τι οι γυναίκες σε αρνητικά, διφορούμενα και απροσδιόριστα σενάρια κριτικής. Είναι ενδιαφέρον ότι για τα θετικά κουτσομπολιά, και τα δύο φύλα έδειξαν παρόμοιες προτιμήσεις. Η ηλικία έπαιξε επίσης ρόλο, με τους νεότερους ενήλικες να εκφράζουν μεγαλύτερη επιθυμία να γίνουν αντικείμενο θετικού κουτσομπολιού σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους ενήλικες.

Ο ισχυρότερος και πιο σταθερός παράγοντας πρόβλεψης της αρέσκειας για κουτσομπολιό ήταν ο ναρκισσισμός. Όσοι σημείωναν υψηλότερη βαθμολογία στις μετρήσεις ναρκισσισμού είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να επιθυμούν να μιλάνε οι άλλοι γι’ αυτούς σε θετικά, αρνητικά ή διφορούμενα σενάρια κουτσομπολιού.

«Οι ναρκισσιστές συχνά αισθάνονται ότι έχουν δικαίωμα και ότι είναι ξεχωριστοί, οπότε μπορεί να πιστεύουν ότι το κουτσομπολιό γι’ αυτούς είναι θετικό, ακόμη και αν είναι σαφώς αρνητικό», αναφέρει ο επιστήμονας και συμπληρώνει «το πιο πιθανό, είναι να προτιμούν την αρνητική προσοχή από το να τους αγνοούν εντελώς». Όσοι, λοιπόν, ανήκουν σε αυτή την κατηγορία προσωπικοτήτων επιδιώκουν να εδραιώσουν κραυγαλέα την παρουσία τους και τροφοδοτούν την συναισθηματική τους ασφάλεια με απόψεις τρίτων και όχι με αυτοβελτίωση. Ως εκ τούτου μαζί με την αδιαφορία των άλλων, εξαφανίζεται ο καθρέφτης που έχουν για τον εαυτό τους. Και ποιος εγωπαθής αντέχει να βλέπει ένα κενό τοίχο αντί για το είδωλό του;