Συγγνώμη για την αφελή ερώτηση, αλλά κατάλαβε κανείς γιατί ακριβώς έγινε viral η ομιλία του νεαρού Λάμπρου Διονυσίου, του αριστεύσαντος προπτυχιακού φοιτητή της Σχολής Θετικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου που δήλωσε στην τελετή αποφοίτησης ότι θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του γιατί στην Κύπρο υπάρχει αναξιοκρατία;
Μου διαφεύγει κάτι; Ζούμε μήπως στη Δανία της Μεσογείου και ο 22χρονος φοιτητής κατήγγειλε κάτι που βάζει βόμβα στα θεμέλια του κράτους δικαίου και της έννομης, ανεπτυγμένης κοινωνίας όπου ζούμε; Ήμασταν τόσο συνηθισμένοι στην αξιοκρατία, την ισονομία/ισοπολιτεία, το δίκαιο και τη διαφάνεια και ήρθε ο Λάμπρος να σκάσει τη φούσκα μας με έναν πύρινο εμψυχωτικό λόγο που μας έβγαλε από τον λήθαργο;
Χμμ, δεν νομίζω. Κατ’ αρχάς να πω ότι ο Λάμπρος είναι σωστός 100% στα όσα είπε. Έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα’ ναι που λέει και το λαϊκό άσμα. Το παιδί δείχνει έξυπνο, λογικό, πρακτικό και το γεγονός ότι εμπλέκεται με το Volt τον ανεβάζει κι άλλο στην εκτίμησή μου. Δύο ενστάσεις μόνο και η μία έχει ουσιαστικά να κάνει μαζί του. Είπε “φεύγω δίχως να γνωρίζω αν τζιαι πότε θα επιστρέψω πίσω, γιατί γνωρίζω ότι, αν μείνω στην Κύπρο, θα έρθει τζείνη η στιγμή, που κάποιος θα θεωρείται καλύτερος, όχι λόγω των γνώσεων, των δεξιοτήτων και της εμπειρίας του, αλλά λόγω της κομματικής του ταυτότητας και των οικογενειακών του διασυνδέσεων”. Κατανοητό αλλά δεν θα ήταν σωστό να πεις κάτι τέτοιο αφού πρώτα δοκίμασες την τύχη σου αναζητώντας δουλειά, έφαγες πόρτα, σου πήρε τη θέση κάποιο κομματόσκυλο ή σου ζητήθηκε κομματική ταυτότητα; Γιατί το να προκαταβάλεις μια παγιωμένη μεν αλλά όχι βιωμένη από πρώτο χέρι κατάσταση μοιάζει περισσότερο σαν easy way out παρά ουσιαστικό κατηγορώ. Επίσης υπάρχει η επιλογή του μένω-και-το-παλεύω-ακόμα-κι-αν-ξέρω-ότι-το-παιχνίδι-είναι-στημένο που ακούγεται μια ψυχοφθόρα αυγά-στον-τοίχο κατάσταση μεν αλλά τουλάχιστον κρύβει έναν αθεράπευτο ρομαντισμό, μια τελευταία προσπάθεια για την τιμή των όπλων βρε αδερφέ. Και σίγουρα προτιμότερη από τη στεγνή φεύγω-πυροβολώντας-πριν-καν-προσπαθήσω προσέγγισε που -μεταξύ μας- θυμίζει εκείνο το παλιό ανέκδοτο που κατέληγε με το “δε γαμιέσαι κι εσύ κι ο γρύλος σου”.
Η άλλη ένσταση δεν έχει σχέση με τον Λάμπρο, που επαναλαμβάνω καλά έκανε και εκφράστηκε όπως ένιωθε, αλλά με το γεγονός ότι το απόσπασμα της ομιλίας διαδόθηκε περίπου σαν κάποιο χαμένο Ευαγγέλιο που βρέθηκε σε σπηλιά έξω απ’ τα Ιεροσόλυμα. Πραγματικά ο κόσμος έκανε λες και απόψεις τύπου “όλα είναι στημένα”, “μου έφαγε τη θέση το κομματόσκυλο”, “σιγά μην υποβάλλω αίτηση, οι θέσεις είναι ήδη κρατημένες” και όλες οι επιπέδου Που Πήγαμε Και Δεν Μας Άρεσε παραλλαγές τους δεν γράφονται κυριολεκτικά νυχθημερόν σε ΟΛΑ τα γαμημένα σόσιαλ. Το καλύτερο δε, που πήρε το μάτι μου να κάνουν πανηγυρικά “ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ!!!” share της ομιλίας κάτι κρατικοδίαιτα κομματόσκυλα-προϊόντα αυτού ακριβώς του συστήματος αναξιοκρατίας και νεποτισμού που έψεξε ο Λάμπρος. Ως λαός άλλωστε έχουμε την υπερβολή στο DNA μας, αφήστε που στη χώρα όπου κάποιος δήλωνε “πολιτικός μηχανικός με έμφαση στις πολιτικές επιστήμες” και τσέπωνε 7500 τον μήνα οι λέξεις έχουν χάσει τελείως το νόημά τους. Θα μπορούσε κάλλιστα να ταυτιστεί με τον Λάμπρο και να κάνει ένα οργισμένο “ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!!!!” share κι ένα κομματόσκυλο που έχασε κάποια θέση από ένα άλλο κομματόσκυλο με μεγαλύτερο βύσμα από εκείνο. Όσο για τους διθυράμβους που εισέπραξε, μήπως θέλετε να σας θυμίσω τι ποσοστό απέσπασε το Volt από το οποίο προέρχεται ο Λάμπρος στις πρόσφατες ευρωεκλογές ή τι θα έπαιρνε ο ίδιος σε περίπτωση που κατέβαινε ακόμα κι αν είχε προηγηθεί αυτή η ομιλία;
Μακάρι ο Λάμπρος να αλλάξει γνώμη και να επιστρέψει. Η Κύπρος χρειάζεται τέτοια μυαλά αν και δεν είμαι σίγουρος ότι τα αξίζει κιόλας...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Καιρός: Μέχρι πού θα φτάσει η θερμοκρασία - Η πρόγνωση για την αυριανή αργία
• Το Ισραήλ έπληξε στο Ιράν εγκαταστάσεις που παράγουν καύσιμα πυραύλων
• Αντώνης Αβούρης: Ο Κύπριος που αναδείχθηκε ως ο καλύτερος νεαρός chef της Γαλλίας μιλά στο «Τ»
Ανάλυση: Πώς φτάσαμε να μιλάμε για συνομοσπονδία - It takes two to tango
Το 2017 στη διάσκεψη του Κραν Μοντανά, ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκοουτέρες σε μία από τις δηλώσεις του τότε, έλεγε ότι το πώς θα ζήσουν οι Ε/κ και οι Τ/κ είναι ένα θέμα που αφορά τους ίδιους. Άλλωστε σε εκείνη τη διάσκεψη στην οποία «φτάσαμε πολύ κοντά στην πηγή, αλλά δεν διανύσαμε το τελευταίο μίλι» όπως λένε διάφοροι εδώ στο νησί, το ζητούμενο ήταν η ασφάλεια και οι εγγυήσεις. Από τότε μέχρι σήμερα, τα πράγματα κυλούσαν αργά και βασανιστικά, με το κυπριακό να παραμένει στάσιμο και χωρίς να υπάρχει καμία ελπίδα για επανέναρξη των συνομιλιών, από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά και εντός του πλαισίου Γκουτέρες, το οποίο και αυτό έγινε σαν «το μνήμα του Αγ. Νεοφύτου».
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
