Η Νο1 απειλή για τη δημοκρατία σύμφωνα με τη ΝΥ: Τα.. σόσιαλ μίντια

Την... ισοπεδωτική κριτική στα σόσιαλ μίντια.

Ναι, μόλις λίγα 24ωρα πριν ακόμα ένας “γνωστός επιχειρηματίας” εκτελεστεί εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια των παιδιών του και μάλιστα σε πολυσύχναστο σημείo, ο Γενικός Εισαγγελέας Γιώργος Σαββίδης κλαιγόταν σε νομικό συνέδριο για την έντονη κριτική που δέχεται αρκετές φορές η Νομική Υπηρεσία. «Ενώ η πρόθεση είναι να λάβεις την ορθότερη απόφαση υπό τις περιστάσεις, έχεις να αντιμετωπίσεις σχεδόν επί καθημερινής βάσεως μία ισοπεδωτική κριτική ή αμφισβήτηση, όχι πάντοτε από πρόσωπα που επηρεάζονται -που αυτό θα έλεγε κάποιος ότι είναι και κατανοητό και θεμιτό σε κάποιον βαθμό- αλλά από επικριτές που μπορεί να έχουν αλλότρια κίνητρα και επιδιώξεις, ακόμη και πολιτικές ατζέντες» είπε χωρίς βέβαια ο ίδιος ή κάποιος άλλος να αναρωτηθεί πού ακριβώς είναι το κακό σ’ αυτό; Από πότε η έκφραση διαφωνίας, ο αντίλογος και η άσκηση ακόμα και της πιο σκληρής κριτικής αποτελούν απειλή για έναν θεσμό; Απεναντίας, η έλλειψή τους αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ίδια τη δημοκρατία. Όμως αυτά τα ξέρει κι ένα παιδί του Δημοτικού, πόσο μάλλον κοτζάμ Γενικός Εισαγγελέας. Όμως άλλη είναι η έγνοια του και την εξηγεί λίγο μετά:

«Ο αντίκτυπος των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης είναι πολύ σοβαρός, αφού το κύρος και η εικόνα των θεσμών δημιουργείται πλέον στο διαδίκτυο και, δυστυχώς, πολλές φορές από πρόσωπα που είτε δεν έχουν πρόσβαση σε πλήρη γεγονότα, είτε στερούνται νομικής γνώσης. Η επίπλαστη παρουσίαση και παραπληροφόρηση διογκώνονται μέσω της αναπαραγωγής από ανώνυμους και επώνυμους λογαριασμούς στα ΜΚΔ που αποσκοπούν στη διαστρέβλωση της αλήθειας προς  εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων. Γι’ αυτό η Βουλή των Αντιπροσώπων πρέπει να εγκύψει στο θέμα αυτό και να προχωρήσει με νομοθετικές ρυθμίσεις, έχοντας υπόψη ότι η εσκεμμένη υπονόμευση των θεσμών καταλύει τη Δημοκρατία και δεν προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης».

Το πιάσατε; Νομοθετική ρύθμιση του τι θα σκεφτόμαστε, γράφουμε ή λέμε στα σόσιαλ μίντια για να κάνει ήσυχος και αμέριμνος ο ΓΕ τη δουλειά του, που μεταξύ μας, εάν την έκανε και καλά δεν θα υπήρχε αυτή η “ισοπεδωτική κριτική” όπως την αποκαλεί, και η γενική κατακραυγή στα σόσιαλ, ούτε φυσικά η Νομική Υπηρεσία θα φιγουράρει στον πάτο κάθε δημοσκόπησης που αφορά την εικόνα των θεσμών. Βασικά ο κ. Σαββίδης θέλει να εκμαιεύσει τον σεβασμό προς τον θεσμό που εκπροσωπεί μέσω αυστηρής νομοθεσίας που θα φιμώνει τους πολίτες και όχι με τον παραδοσιακό, δημοκρατικό τρόπο που είναι, ξέρεις, κερδίζοντάς τον με τις σωστές αποφάσεις και ενέργειες. Κάτι που στα σίγουρα δεν συμβαίνει από τότε που ανέλαβε.

Είναι θεμιτό ο Γενικός Εισαγγελέας να θέλει να προστατεύσει τον θεσμό του από την άδικη, όπως λέει, κριτική. Η νομική φύση των αποφάσεων είναι συχνά πολύπλοκη και δεν μπορεί να γίνει πλήρως αντιληπτή από το ευρύ κοινό, ειδικότερα εάν δεν υπάρχουν οι σχετικές γνώσεις. Όμως το πρόβλημα που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ο ΓΕ (ή πιο πιθανό κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται) είναι πως δεν τα λέμε μόνο εμείς οι πληβείοι και άσχετοι, αλλά νομικές αποφάσεις έχουν αμφισβητηθεί σφοδρά από τον ίδιο τον νομικό κόσμο: από ιδιώτες δικηγόρους και τη Βουλή μέχρι το ΕΔΑΔ που τελευταία δεν κάνει άλλη δουλειά από το να ρίχνει αλλεπάλληλα σκαμπίλια στο σαθρό δικαστικό μας σύστημα. Αξέχαστο θα μας μείνει το πιο πρόσφατο για υπόθεση βιασμού που χειρίστηκε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας τον οποίο το ΕΔΑΔ ευθέως κατηγόρησε ότι «έφτασε σε επιλεκτικά συμπεράσματα, με στάση ενοχοποίησης του θύματος (victim-blaming)» και ότι «εξέθεσε την καταγγέλλουσα σε δευτερογενή θυματοποίηση μέσω ηθικολογικών και σεξιστικών στερεοτύπων που προκαλούν ενοχή, δίνοντας δυσανάλογη έμφαση στην έκφραση αισθημάτων της για τον φερόμενο ως δράστη».

Χμμ.. hardly «πρόσωπα που είτε δεν έχουν πρόσβαση σε πλήρη γεγονότα, είτε στερούνται νομικής γνώσης», έτσι δεν είναι;

Δηλαδή μας ρίχνει σφαλιάρες το ΕΔΑΔ ευκολάκι, το αγνοούμε και στήνουμε συνέντευξη τύπου για να παρουσιαστούν ΓΕ και ΒΓΕ ούτε λίγο ούτε πολύ ως “οι Άγιοι Ανάργυροι του νομικού κόσμου” που προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους προς το κράτος, ενώ ταυτόχρονα διώκονται και κατατρέχονται άδικα από τους άπιστους και αδαείς. Αντιδρούν οι πολίτες σε αμφιλεγόμενες αποφάσεις (Κατσουνωτός, Θανάσης Νικολάου, Άννα Αριστοτέλους, ορφανό τροχαίο Μουταγιάκας, καταδίκες ΕΔΑΔ για υποθέσεις βιασμών, σχέσεις Σαββίδη με τον υπό διερεύνηση Νίκο Αναστασιάδη κλπ) και ο Γενικός Εισαγγελέας ζητάει από τη Βουλή νομοθετική ρύθμιση που θα κρέμεται σαν Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από την ελευθερία του λόγου. Για να φοβόμαστε πρακτικά να ασκήσουμε και την παραμικρή κριτική στον ήδη ανέλεγκτο, ανεξέλεγκτο και δυσανάλογα παντοδύναμο από το Σύνταγμα Γενικό Εισαγγελέα. Η νομοθέτηση για την προστασία των θεσμών από την «υπονόμευση» είναι λεπτή γραμμή. Μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εργαλείο λογοκρισίας ή φίμωσης της πολιτικής σάτιρας και της δημόσιας κριτικής. Ποιος θα ορίσει τι συνιστά «εσκεμμένη υπονόμευση» και τι είναι θεμιτή, αν και σκληρή, άποψη;

Ο Γενικός Εισαγγελέας μπορεί, βάσει Συντάγματος, να κάνει τα πάντα. Να στείλει κόσμο στη φυλακή, να απαλλάξει, να αποφυλακίσει, να παύσει άλλους θεσμούς, να είναι ο δημόσιος κατήγορος και ταυτόχρονα ο νομικός σύμβουλος του κράτους ακόμα κι όταν το τελευταίο είναι ο κακός της υπόθεσης (που είναι φυσικά κραυγαλέα σύγκρουση συμφέροντος αλλά βόλευε μια χαρά την διαπλεκόμενη από την ίδρυσή της Κυπριακή Δημοκρατία) - κι όλα αυτά χωρίς ουσιαστικά να δώσει την παραμικρή γαμημένη εξήγηση. Το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι να μας αναγκάσει να τον σεβόμαστε. Και τώρα πρακτικά εκλιπαρεί για έναν νόμο και γι’ αυτό.

Όσο πάει και καλυτερεύει, δεν νομίζετε;