Η καθημερινότητα στη χώρα μας έχει κάνει σημαντικότατα βήματα προς την κανονικότητα -εννοώντας τη ζωή προ πανδημίας- με ότι αυτό συνεπάγει, παρά το γεγονός ότι συγκεκριμένη μερίδα μέτρων αυτοπροστασίας και αποστασιοποίησης δε φαίνεται να πηγαίνει πουθενά, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον.
Του Ανδρέα Κόκκινου
Σε αντιπαραβολή όμως όλων όσων προαναφέραμε, τα ημερήσια κρούσματα συνεχίζουν να κινούνται σε υψηλά επίπεδα ενώ το ίδιο συμβαίνει και με όσους χρειάζεται να δεχθούν φροντίδα σε νοσηλευτήρια. Ο σκληρός δείκτης της πανδημίας αφορά κυρίως την εισροή νοσούντων σε δημόσια και ιδιωτικά νοσηλευτήρια, και πιο συγκεκριμένα όσοι βρίσκονται σε Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας, Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ή διασωληνομένοι.
Μάλιστα υπάρχει φόρμουλα με την οποία δύναται να υπολογιστεί το ποσοστό αύξησης ή μείωσης στην εισροή όσων χρήζουν νοσηλείας για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Με τα νοσηλευτήρια να δέχονται πιέσεις και τον Σεπτέμβριο να πλησιάζει -έχοντας ήδη χτυπήσει το καμπανάκι για φθινοπωρινή έξαρση- συμβουλευτική επιστημονική ομάδα βρίσκεται επί ποδός για να προλάβει τα χειρότερα.
Αναπόφευκτα στο μυαλό όλων επιστρέφουν μνήμες των σκληρών περιοριστικών μέτρων που μας συνόδευαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πόσο πιθανό είναι το απευκταίο σενάριο για lockdown ή επαναφορά των μηνυμάτων για κατ’εξαίρεση μετακινήσεις;
Σε αυτό το στάδιο μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα απομακρυσμένο. Με όλες τις συντονισμένες ενέργειες να μπαίνουν ‘ασπίδα’ στην οικονομία έχει καταστεί σαφές πως η Κυβέρνηση δεν προτίθεται να προχωρήσει δε αναστολή λειτουργίας επιχειρήσεων.
Θεωρείται πως η αύξηση της εμβολιαστικής κάλυψης θα αποτελέσει το εφαλτήριο για την απόκρουση της έξαρσης βοηθώντας στην προστασία του συστήματος υγείας. Μόνο στην περίπτωση που το πισωγύρισμα καταστήσει απαραίτητη τη λήψη σκληρών μέτρων (δηλαδή να φτάσουν οι νοσηλείες σε τέτοιο επίπεδο που το σύστημα υγείας θα αδυνατεί να ανταποκριθεί) θα τεθεί επί τάπητος τέτοιο σενάριο.
