Αντιθέτως, γράφει, «σύμφωνα με την κατάθεση των κατηγορουμένων, συνελήφθησαν αφού το όχημά τους σταμάτησε, ενώ είχαν ήδη αποχωρήσει από το εν λόγω οικόπεδο και κατευθύνονταν σε μια καφετέρια».
Αναφέρει περαιτέρω ότι «σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν διατυπώθηκε ο ισχυρισμός ότι βρέθηκαν “τίτλοι ιδιοκτησίας και επίσημα έγγραφα”. Αναφέρθηκε ότι τα έγγραφα ήταν απλώς μια λίστα ονομάτων που ελήφθη από μεσιτικό γραφείο και χάρτες της περιοχής».
Οι πραγματικές κατηγορίες και οι διαδικαστικές παρατυπίες
Η κατηγορία που τελικά αντιμετώπισαν οι Ε/κ ήταν αυτή της «παραβίασης στρατιωτικής απαγορευμένης ζώνης». Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση, γράφει η «Özgür Gazete Kıbrıs», η «αστυνομία» και ο «εισαγγελέας» απέρριψαν κατηγορηματικά την πιθανότητα ο «δημόσιος υπάλληλος» να προέβη σε «εσφαλμένη ενέργεια» δίνοντάς τους άδεια εισόδου, και αρνήθηκαν να διεξάγουν οποιαδήποτε σχετική έρευνα.
Το ρεπορτάζ κάνει ειδική αναφορά και στο ζήτημα των εγγυητών. Το «δικαστήριο» απέρριψε τις εγγυήσεις που προτάθηκαν, καθώς, όπως αναφέρεται, «δεν μπόρεσε να διαπιστωθεί κανένας οργανικός δεσμός μεταξύ όσων ήθελαν να γίνουν εγγυητές και των κατηγορουμένων. Μάλιστα, οι κατηγορούμενοι και οι υποψήφιοι εγγυητές γνωρίστηκαν για πρώτη φορά στο επαρχιακό δικαστήριο Τρικώμου, κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων της ακρόασης».
Απουσία παρατηρητών και η στάση των «αρχών»
Η «Özgür Gazete» γράφει για πλήρη απουσία διεθνών και πολιτικών παρατηρητών. Παρόλο που τα Ηνωμένα Έθνη είχαν δηλώσει ότι παρακολουθούν την υπόθεση, «σε αντίθεση με τη δήλωσή τους, δεν παρατηρήθηκε κανείς που θα μπορούσε να θεωρηθεί εκπρόσωπος του ΟΗΕ στις ακροάσεις», γράφει, συγκεκριμένα.
Η εφημερίδα περιγράφει τους πέντε Ελληνοκύπριους ως «ήρεμους καθ' όλη τη διάρκεια των ακροάσεων, αλλά προς το τέλος εξαντλημένους και άρρωστους».
Αντίθετα, παρατηρήθηκε ότι ο «εισαγγελέας» και η «αστυνομία» εξέφραζαν, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, συχνά τις «προσωπικές τους πεποιθήσεις», κάνοντας μάλιστα αναφορές στην υπόθεση κράτησης του Σιμόν Αϊκούτ.
Τέλος, στο ρεπορτάζ επισημαίνεται και η διαφορετική προσέγγιση των δύο «δικαστηρίων («επαρχιακού» και «στρατιωτικού)» σε θεμελιώδη δικαιώματα. Συγκεκριμένα, τονίζεται η ευαισθησία του «στρατιωτικού δικαστηρίου» της Λευκωσίας στο «δικαίωμα για δίκη στη μητρική γλώσσα», καθώς ζήτησε την αντικατάσταση του πρώτου διερμηνέα, κρίνοντάς τον ανεπαρκή, μια στάση που δεν παρατηρήθηκε στην πρώτη φάση της διαδικασίας στο Τρίκωμο.
ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ