Φειδίας στα νύχια του Σταυραετού*

Η αναφορά σε πρόσωπα ή/και γεγονότα του ένδοξου(;) παρελθόντος λειτουργεί πολλές φορές σαν το διαλογικό αντίστοιχο του “τις βγάζουμε έξω για να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη”. Για παράδειγμα, συζητάς με κάποιον για ένα άσχετο θέμα, ας πούμε για το ότι το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράττεται στο Dexter Resurrection είναι η μη αξιοποίηση της Krysten Ritter, και ο άλλος σου πετάει στο ξεκούδουνο κάτι για τον Μακάριο ή τον Γρίβα περιμένοντας αντιδράσεις (όλοι ξέρουμε πως ο αιφνιδιασμός είναι καλύτερος τρόπος να κόψεις την πραγματική αντίδραση). Ανάλογα με το που στέκεται ο συνομιλητής έχουμε τα εξής αποτελέσματα: Δεν εξυμνείς αρκετά τον Μακάριο ή του ασκείς την παραμικρή κριτική; Είσαι ξεπλένης του Γρίβα και φασίστας. Αποθεώνεις τον Big Mak σαν γκρούπι των Rolling Stones στα 70s; Είσαι αδιαμφισβήτητα δημοκράτης, πατριώτης και (συγγνώμη κιόλας) καθαρόαιμος ΔΗΚΟϊκός. Δεν βρίζεις αρκετά τον Πελλόγιωρκο; Είσαι ξεπλένης, πραξικοπηματίας και ΕΟΚΑβητατζής. Τον στολίζεις πατόκορφα; Είσαι κουμμούνα, προδότης και τουρκοπροσκυνημένος. Με λίγα λόγια, έχεις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις το 37ο συνεχόμενο τζακ ποτ του Τζόκερ παρά τη συγκεκριμένη διαφωνία. 

Γενικά οι Σπουδαίοι Νεκροί Άντρες της Κύπρου προσφέρονται για πατριωτόμετρο, μια καλή ευκαιρία να ακονίσεις τα εθνικά σου φρονήματα (ή και όχι) ενώ τα τελευταία χρόνια πάνε χέρι-χέρι με την άλλη προσφιλή μέθοδο του ιντερνετικού triggering: το rage bait. Με τον όρο χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε φαινομενικά random εμπρηστική ανάρτηση ή δήλωση που γίνεται με αποκλειστικό στόχο την πρόκληση αντιδράσεων που αυξάνουν τη διαδραστικότητα και κατ’ επέκταση τη δημοφιλία ή/και τυχόν έσοδα. Το rage bait είναι προσφιλής μέθοδος όχι μόνο των απανταχού attention whores αλλά και επαγγελματιών δημιουργών περιεχομένου γιατί εγγυημένα φέρνει κίνηση. Αρκεί φυσικά να έχεις το στομάχι να αντέξεις το μίσος, την τοξικότητα, τα βρισίδια και τις απειλές που περιλαμβάνονται στο πακέτο.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα αξιοποίησης του rage bait είναι η περίφημη συνέντευξη του δημοσιογράφου και ιστορικού Μιχάλη Μιχαήλ στον YouTuber, part time ακριβοπληρωμένο ευρωβουλευτή και full time Μοσχαναθρεμμένο λαβράκι του Λαβρόφ, Φειδία Παναγιώτου και την αναφορά στον Γρηγόρη Αυξεντίου για την οποία πολλά περισσότερα λέχθηκαν και γράφτηκαν παρά κατανοήθηκαν. Βασικά το μεγαλύτερο μέρος του κυπριακού ίντερνετ κατάλαβε ότι Μιχαήλ και Φειδίας... βεβήλωσαν τη μνήμη του Σταυραετού αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ “αυτοκτόνησε” ή “εκτελέστηκε από δικό του άνθρωπο”, κάτι που για τους επικριτές είναι αρκετά σκαλοπάτια πιο κάτω από την επίσημη εκδοχή της ηρωικής θυσίας μετά από πυρπόληση της σπηλιάς όπου κρυβόταν από τους Άγγλους. Τα ακριβή λόγια του κ. Μιχαήλ στη συνέντευξη είναι: «Τζαι έρκουμαι τζαι εγώ τζαι λέω. Η σημασία είναι το αν εκάηκε ή όχι ζωντανός; Προσθέτει κάτι αν εν έτσι. ή το ότι έμεινε μέσα; Αν ήσουν εσύ ή εγώ  ήταν να μείνουμε μέσα; Μόλις εθωρούσαμε την πεζίνα εν θα επετασσούμασταν έξω; Nα με πιαν ρε κουμπάρε, ναμπου να μου κάμουν; Εννα με πάρουν δικαστήριο, εννα με πάρουν φυλακή, έννα με βασανίσουν, μπορεί να μεν με κρεμάσουν, ένα την γλιτώσω. Έχω μια πιθανότητα να ζήσω. Όι λαλεί ένα μείνω μέσα. Εν δαμαί το μεγαλείο. Το ότι έμεινε μέσα όχι το πως εσκοτώθηκε.»

Βέβαια το θέμα μας δεν είναι ακόμα μία ανάλυση για το πώς πέθανε ο Αυξεντίου γιατί πολύ απλά δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Ο άνθρωπος παραμένει ένας από τους πλέον δημοφιλείς και κοσμαγάπητους ήρωες, μια ρομαντική εκδοχή αγωνιστή με υψηλές αξίες και ιδανικά και φυσικά το απόλυτο poster boy της ΕΟΚΑ ειδικά μετά το πέρασμα του Darth (In)Vader Γρίβα στη σκοτεινή πλευρά. Κανένας δεν το αμφισβητεί αυτό, κανένας δεν έχει λόγο να το κάνει αυτό, εκτός βέβαια αν έχει κόμπλεξ, αγνή κακία ή death wish. Ανήκω στους πολίτες που επιζητούν την αναμόχλευση της ιστορίας αλλά μέσα από τεκμηριωμένα στοιχεία, γεγονότα και μαρτυρίες και όχι απλά κάποιος να βγαίνει και να πετάει μια τσιόφτα απλά για να προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα ή κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική ομάδα. Όμως δεν συνέβη αυτό στην περίπτωση του podcast του Φειδία γιατί απλούστατα κανένας δεν αμφισβήτησε τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του Σταυραετού. Έλα όμως που το τελευταίο δεν ακούγεται και τόσο... συναρπαστικό όσο το “βεβήλωσαν τη μνήμη του ήρωα”, οπότε με ακρίβεια αλγορίθμου πήξαμε στις οργισμένες, φωσκολικού ύφους ανακοινώσεις/δηλώσεις/αναρτήσεις καταδίκης του Φειδία, συνοδευόμενες από δακρύβρεχτα, πομπώδη σεντόνια μνήμης και τιμής στον ήρωα που, επαναλαμβάνω, δεν υποτίμησε, υποβάθμισε ή βεβήλωσε ΚΑΝΕΝΑΣ! Μέχρι και ο κατά τ’ άλλα μη συγκρουσιακός και “διπλωμάτης” Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρήκε την ευκαιρία να μετατεθεί η συζήτηση από το κράξιμο για τις πυρκαγιές και το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα ανεπαρκείς υπουργοί του βρίσκονται ακόμα στις θέσεις τους γιατί πολύ απλά δεν βρίσκει κανέναν της προκοπής για να τους αντικαταστήσει (με μεγάλο κίνδυνο να καταλήξει, ή ορθότερα καταντήσει στον Άθω), ρίχνοντας λάδι στη φωτιά αναρτώντας μια φωτογραφία του Αυξεντίου με λεζάντα την ιστορική δήλωσή του «στην εσχάτην ανάγκη θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».

Αμάν, πώς τους πετσόκοψες έτσι ρε μεγάλε; 

Το μη θέμα έφτασε μέχρι και την κερκίδα του ΑΠΟΕΛ όπου αναρτήθηκε πανό που χαρακτηρίζει τον Φειδία “τουρκόσπορο” και “ντροπή της Κύπρου” (σημειώστε πως από τις τάξεις της πατριωτικής δεξιάς/ακροδεξιάς προέρχεται τουλάχιστον το 20% των ψηφοφόρων του Φειδία) - κίνηση που προκάλεσε μια half-assed έρευνα της Αστυνομίας την οποία απαξίωσε η ίδια η διοίκηση της ομάδας. Όπως καταλάβατε εν μέσω της θερινής ραστώνης, χωρίς ουσιαστικά ειδήσεις και με την κυβέρνηση να εισπράττει ακόμα τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την καταστροφή στην ορεινή Λεμεσό, το μη θέμα του Αυξεντίου ήρθε σε όλους λουκούμι (Γεροσκήπου στην περίπτωση του Προέδρου), ακόμα μια ευκαιρία να τον βγάλουμε έξω να δούμε ποιος τον έχει μεγαλύτερο (τον.. πατριωτισμό έτσι;) ενώ ταυτόχρονα αποφεύγουμε δυσάρεστες, αληθινές, συζητήσεις. 

Και στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας, ο Φειδίας ως δεξιοτέχνης Master of Puppets (ας με συγχωρέσουν οι Metallica) που παίζει στα δάχτυλα δεξιούς, αριστερούς, εθνικόφρονες, επαναπροσεγγιστές, ομοσπονδιακούς, απορριπτικούς, Πουτινάκια, δήθεν αντισυστημικούς, ψέκες ή απλά σανοφάγα, “γελάει καθ’ οδόν προς την τράπεζα”. Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα έξυπνος, μορφωμένος ή έστω ευφραδής, αλλά ως γνήσιο τέκνο του YouTube (όπου αναγκαστικά κολυμπάς στο controversy προκειμένου να ξεχωρίσεις και επιβιώσεις) του πιστώνω ότι ξέρει πάντα ποια κουμπιά να πατήσει και ποιων, αφήνοντας τα υπόλοιπα στη θλιβερή προβλεψιμότητα της μάζας. 

* Παραλλαγή του ελληνικού τίτλου “Το Φίδι στα Νύχια του Αετού” του θρυλικού φιλμ πολεμικών τεχνών Snake in the Eagle's Shadow (1978) με τον Τζάκι Τσαν