Κι όσο εμείς θα διαφωνούμε για τους μισθούς ένα ακόμη παιδί θα ξεψυχά σε κάποιο νοσοκομείο

Δεν είναι τόσο το ΓεΣΥ, όσο να βρεθεί η άμεση λύση στο πρόβλημα.

Του Χαράλαμπου Ζάκου

Συζητήσεις επί συζητήσεων. Διάλογοι και μονόλογοι σχετικά με τη σωστή εφαρμογή του ΓεΣΥ.

Κάποιοι κόλλησαν στις φορολογικές δηλώσεις των γιατρών, άλλοι στις εισφορές των υπαλλήλων και άλλοι συνεχίζουν τους μονόλογους.

Όμως παράλληλα με αυτούς τους μονόλογους, που τις περισσότερες φορές γίνονται για τα χρήματα και τις αμοιβές, εκτυλίσσονται και κάποιοι άλλοι.

Άλλου είδους όμως. Αυτούς που βλέπεις έξω από Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, σε διαδρόμους νοσοκομείων, σε πτήσεις που μεταφέρουν τα δυσάρεστα νέα πίσω στο νησί.

Μονολόγους έξω από παιδικά δωμάτια, πάνω από ένα μικρό μνήμα σε κάποιο νεκροταφείο, δίπλα από μια φωτογραφία ενός αγαπημένου.

Και ενώ κάποιοι μοιρολογούν τα χαμένα τους έσοδα κάποιοι άλλοι φορτώνουν στους ώμους τα παιδιά τους για να εκπληρώσουν όχι το πεπρωμένο, αλλά την άδικη μοίρα της οικογένειας που γράφτηκε μετά από απόφαση κάποιου σε κάποιο γραφείο…

Και όσο εμείς θα συζητάμε σε τηλεοπτικά πάνελ για τη σωστή εφαρμογή του ΓεΣΥ κάποιο παιδί θα ξεψυχά σε κάποια εντατική.

Και όσο εμείς θα μαλώνουμε για τις αμοιβές των γιατρών κάποια νεαρή μάνα θα αφήνει πίσω της ορφανά.

Δεν λέω. Να γίνουν συζητήσεις για το ΓεΣΥ. Να εφαρμοστεί σωστά ένα σχέδιο υγείας για τους πολίτες τούτου του δόλιου κράτους, αλλά μέχρι τότε ας βρούμε τουλάχιστον την άμεση λύση.

Δεν δικαιολογείται ούτε και ένας θάνατος με την πρόφαση της μεταβατικής περιόδου του συστήματος υγείας σε ένα δήθεν Ευρωπαϊκό κράτος.  

Μέχρι σήμερα μιλούσαμε μόνο για ιατρική αμέλεια σε θανάτους. Πλέον ας προσθέσουμε και μια νέα φράση στο λεξιλόγιο μας. Την «κρατική αμέλεια»…  

 

 

Ειδήσεις σήμερα:

Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις