Με τους πολέμους σε Ουκρανία και Γάζα σε αδιέξοδο πέφτει η αυλαία του 2023

Η παγκόσμια κοινότητα αποχαιρετά το 2023 με δύο σημαντικές κρίσεις να βρίσκονται σε εξέλιξη στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μέση Ανατολή. Ο πόλεμος που ξεκίνησε στην Ουκρανία στις αρχές του 2022 με την εισβολή της Ρωσίας συνεχίζεται. Την ίδια ώρα, σε εξέλιξη βρίσκεται και το αιματοκύλισμα στη λωρίδα της Γάζας.

Κατά τη τελευταία εβδομάδα του έτους 2023, οι αναλυτές και αρθρογράφοι των μεγάλων διεθνών μέσων ενημέρωσης ασχολήθηκαν με τις διαφορετικές πτυχές των δύο πολέμων. Οι Αμερικανοί αναλυτές ασχολήθηκαν με τη νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στο διεθνές σκηνικό υπό τη σκιά των νέων κρίσεων. Οι δε, Ευρωπαίοι αρθρογράφοι ανέπτυξαν αναλύσεις σχετικά με τις ευρωπαϊκές πτυχές των πολέμων.

Κατά τα τελευταία εικοσιτετράωρα, τα μέσα ενημέρωσης της Μέσης Ανατολής επικεντρώθηκαν στο συνεχιζόμενο αιματοκύλισμα στη Γάζα. Τα δε, μέσα ενημέρωσης από την Ασία, τη Ρωσία και την Ουκρανία θέτοντας υπό το μικροσκόπιο τους τις συνεχιζόμενες κρίσεις, εξέπεμψαν μηνύματα απαισιοδοξίας για την τροπή των εξελίξεων στο παγκόσμιο σκηνικό.

Ο δυτικός Τύπος 

Στο άρθρο του «Η υπερδύναμη της αυτοαμφισβήτησης» που δημοσιεύθηκε στις 28 Δεκεμβρίου στο περιοδικό Foreign Affairs, ο Fareed Zakaria υποστηρίζει ότι παρά την ευρέως διαδεδομένη απαισιοδοξία για την παγκόσμια θέση της Αμερικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν οικονομικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά κυρίαρχες σε σύγκριση με άλλες μεγάλες δυνάμεις. Ωστόσο, λειτουργούν πλέον σε έναν ευάλωτο, μετα-αμερικανικό κόσμο που χαρακτηρίζεται από ανερχόμενους ανταγωνιστές και μεγαλύτερη διεκδικητικότητα τόσο από συμμάχους όσο και από αντιπάλους. Αυτό είναι εμφανές στις κρίσεις από την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή. Αν και καμία χώρα δεν μπορεί να συναγωνιστεί τη δύναμη των ΗΠΑ, πολλές αμφισβητούν την επιρροή τους. Η Αμερική διαθέτει διαρθρωτικά πλεονεκτήματα εάν ανανεώσει την πίστη στον ηγετικό της ρόλο, εδραιώσει τις συμμαχίες της και αποβάλει τους άστοχους φόβους της παρακμής που γεννούν την απομόνωση και τον προστατευτισμό. Τα ανώτερα δημογραφικά χαρακτηριστικά, η μετανάστευση, το ενεργειακό προφίλ, ο τεχνολογικός τομέας και η παγκόσμια απήχησή της της εξασφαλίζουν την πρωτοκαθεδρία. Αλλά οι ΗΠΑ πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες πραγματικότητες, όπου η μονομερής πολιτική, η υποκρισία και η εγκατάλειψη της ανοικτής οικονομικής τάξης που υποστήριξε θα επιταχύνουν τις προσπάθειες άλλων εθνών να αντιμετωπίσουν και να ξεφύγουν από την επιρροή τους. Αν η Αμερική υποχωρήσει προς τα μέσα, κινδυνεύει να προκαλέσει παγκόσμιο χάος.

Στο άρθρο του με τίτλο «Το αμερικανικό ναυτικό αντιμετωπίζει μια νέα κρίση του Σουέζ» που δημοσιεύθηκε στις 28 Δεκεμβρίου, το περιοδικό Economist υποστηρίζει ότι η αύξηση των επιθέσεων των ανταρτών Χούθι κατά της ναυτιλίας στην Ερυθρά Θάλασσα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο. Η διαδρομή Ερυθρά Θάλασσα-Σουέζ είναι κρίσιμης σημασίας, καθώς το 20% των εμπορευματοκιβωτίων και το 8-10% της διακίνησης πετρελαίου τη διασχίζει. Αρκετές ναυτιλιακές εταιρείες έχουν αναστείλει τα ταξίδια εκεί. Αν και ο αντίκτυπος είναι προς το παρόν περιορισμένος, οι τιμές της ενέργειας θα μπορούσαν να αυξηθούν και οι αλυσίδες εφοδιασμού να καταρρεύσουν εάν δεν επιλυθούν. Η Αμερική και οι σύμμαχοι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την προσβολή της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας χωρίς να κλιμακώσουν τις εντάσεις στη Μέση Ανατολή. Η προσέγγισή τους θα πρέπει να περιλαμβάνει την ανάπτυξη μεγαλύτερων ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, διπλωματία για τον περιορισμό των Χούθι και διατηρημένες στρατιωτικές επιλογές εάν χρειαστεί. Η σύσταση μιας διεθνούς ομάδας δράσης από τουλάχιστον 15 χώρες για την υπεράσπιση της Ερυθράς Θάλασσας έχει ανακοινωθεί. Θα πρέπει να συμμετάσχουν περισσότερες. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι πρέπει να είναι έτοιμοι να τους χτυπήσουν αν χρειαστεί, σηματοδοτώντας στο προστάτη τους Ιράν ότι θα ακολουθήσει περιφερειακός πόλεμος αν δεν τους περιορίσει.

Σε ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Δεκεμβρίου του περιοδικού Le Monde Diplomatique με τον τίτλο «Η αναμέτρηση στην Ουκρανία», ο Igor Delanoe γράφει ότι ενάμιση και πλέον χρόνο μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, τα μέτωπα έχουν οχυρωθεί κατά μήκος μιας γραμμής που ξεκινά από το Κουπιάνσκ και φτάνει μέχρι τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Καθώς η λογική των όπλων κυριαρχεί, η προοπτική τερματισμού των εχθροπραξιών μοιάζει μακρινή. Μετά τις αποτυχημένες ειρηνευτικές συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας τον Μάρτιο του 2022 στην Κωνσταντινούπολη, οι διπλωματικές προσπάθειες έχουν βαλτώσει. Και οι δύο πλευρές βασίζονται τώρα περισσότερο σε μια ειρήνη που θα επιβληθεί μέσω της ένοπλης βίας, ώστε να τερματιστεί η σύγκρουση με ευνοϊκούς όρους για αυτές, παρά τους κινδύνους αστάθειας και εκδίκησης. Αυτό το σενάριο ευνοεί τη Ρωσία. Ούτε το Κίεβο ούτε η Μόσχα φαίνονται επί του παρόντος πρόθυμοι να κάνουν συμβιβασμούς ή παραχωρήσεις μέσω διαπραγματεύσεων για την ειρήνη. Η δυτική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια αποσκοπεί στο να αποτρέψει την κατάρρευση του στρατού και της κυβέρνησης της Ουκρανίας, αλλά οι τελικοί στόχοι αποκλίνουν - από την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία, την κατανάλωση της στρατιωτικής της ισχύος, την οικοδόμηση ενός ανατολικού φράγματος εναντίον της.

Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Welt, που δημοσιεύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου με τίτλο «Το 1939 οι Γάλλοι είπαν: Γιατί να πεθάνουμε για το Ντάνζιγκ; Το 1940 οι Γερμανοί ήταν στο Παρίσι», ο Ουκρανός στρατιώτης και ιστορικός Ihor Zhaloba, υποστήριξε ότι η Δύση εξακολουθεί να μην κατανοεί το σκεπτικό της Ρωσίας. Βλέπει τη Ρωσία ως ένα ουσιαστικά φεουδαρχικό κράτος χωρίς κράτος δικαίου, μόνο έναν τσαρικό Πούτιν που αποφασίζει αυθαίρετα για τα πάντα. Παραμένει μεσαιωνική πίσω από μια σύγχρονη πρόσοψη. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον συνεχή αγώνα της Ουκρανίας για μεγαλύτερες ελευθερίες και δικαιώματα. Ιστορικά, η εκκλησία και οι ακαδημίες της Ουκρανίας ήταν δημόσιοι θεσμοί που προωθούσαν κοινωνικές πρωτοβουλίες και πίεζαν τους κυβερνήτες, σε αντίθεση με τους αντίστοιχους ρωσικούς θεσμούς, οι οποίοι είναι κρατικά ελεγχόμενοι. Η εξέγερση είναι έμφυτη στην Ουκρανία, αλλά είναι αδιανόητη στη Ρωσία, η οποία έχει παράδοση στην υποταγή. Ο Πούτιν επιτέθηκε στην Ουκρανία επειδή είδε στην ύπαρξη μιας ελκυστικής ελεύθερης κοινωνίας δίπλα στη Ρωσία μια υπαρξιακή απειλή. Ο Zhaloba επιμένει ότι η Ρωσία διεξάγει πόλεμο στη Δύση, όχι μόνο στην Ουκρανία, με στόχο την κατάκτηση εδαφών και την υποταγή πληθυσμών, όπως έχει κάνει επί αιώνες. Ο Zhaloba επικρίνει τις αφελείς δυτικές ειρηνευτικές συζητήσεις και τις καθυστερήσεις στην παράδοση όπλων στην Ουκρανία, οι οποίες έχουν κοστίσει ζωές. Προειδοποιεί ότι οποιαδήποτε διευθέτηση που θα αφήσει τη Ρωσία να κρατήσει τα κατεχόμενα εδάφη θα οδηγήσει σε περαιτέρω επιθετικότητα.

Στο άρθρο «Οι σύμμαχοι της Ουκρανίας υπολείπονται της βοήθειας της Ρωσίας σε όπλα, αυξάνοντας τους κινδύνους του 2024», που δημοσιεύτηκε στο Al Jazeera στις 26 Δεκεμβρίου 2023, ο συγγραφέας Γιάννης Ψαρόπουλος εξετάζει το χάσμα μεταξύ της ποσότητας πυρομαχικών πυροβολικού που ζήτησε η Ουκρανία από τους Ευρωπαίους συμμάχους της και της ποσότητας που παραδόθηκε πραγματικά. Σύμφωνα με το άρθρο, η Ουκρανία ζήτησε 350.000 βλήματα ανά μήνα, αλλά η ΕΕ παρέδωσε μόνο 300.000 από τα αποθέματα των ευρωπαϊκών στρατών. Η ΕΕ έχει δεσμευτεί να παραδώσει ένα εκατομμύριο βλήματα εντός ενός έτους, αλλά οι περαιτέρω παραδόσεις θα πρέπει να προέλθουν από νέα παραγωγή. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία μπόρεσε να εξασφαλίσει πυρομαχικά πυροβολικού από τη Βόρεια Κορέα. Η ΕΕ έχει επικριθεί για την αργή ανταπόκρισή της στο αίτημα της Ουκρανίας για πυρομαχικά πυροβολικού, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την άμυνά της. Οι εμπειρογνώμονες λένε ότι η ΕΕ πρέπει να βελτιώσει τον συντονισμό των προσπαθειών της στον τομέα της άμυνας, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά στις προκλήσεις της. Το άρθρο καταλήγει υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει τουλάχιστον κάποια αυτάρκεια στη βαριά βιομηχανία, προκειμένου να διασφαλίσει την εθνική της ασφάλεια.

Ο ισραηλινός και αιγυπτιακός Τύπος 

Σε άρθρο γνώμης για την εφημερίδα Jerusalem Post, με τίτλο «Οι Παλαιστίνιοι αισθάνονται ότι ο αραβικός κόσμος τους απογοήτευσε», που δημοσιεύτηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ο Elie Podeh αναλύει την απογοήτευση των Παλαιστινίων για την αντίδραση του αραβικού κόσμου στον πόλεμο του 2023 στη Γάζα. Περιγράφει την απογοήτευση της Χαμάς για την αποτυχία του Ιράν και της Χεζμπολάχ να βοηθήσουν ενεργά στρατιωτικά ή οικονομικά, παρά τις προσδοκίες. Τα μετριοπαθή αραβικά κράτη απέτυχαν επίσης να προβούν σε τιμωρητικές ενέργειες, όπως η αναστολή των συμφωνιών εξομάλυνσης, η επιβολή κυρώσεων, η μείωση της παραγωγής πετρελαίου ή η απειλή για εμπάργκο. Η αξιοσημείωτη εξαίρεση ήταν οι αντάρτες Χούτι της Υεμένης, οι οποίοι κλιμάκωσαν τις επιθέσεις τους σε ένδειξη αλληλεγγύης. Αλλά η αδύναμη ευρύτερη αραβική αντίδραση υπογραμμίζει μια μακρά ιστορία απογοήτευσης των Παλαιστινίων, οι οποίοι αισθάνονται προδομένοι, εγκαταλελειμμένοι και χωρίς υποστήριξη στους αγώνες τους από περιφερειακά κράτη που δίνουν προτεραιότητα στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα τους έναντι της αντιπαράθεσης με το Ισραήλ. Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι Άραβες ηγέτες βλέπουν τη Χαμάς ως απειλή και σιωπηλά εγκρίνουν τα χτυπήματα του Ισραήλ εναντίον της, καθώς δεν θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο τους δεσμούς τους με την Αμερική. Αν το Ισραήλ προωθήσει τη λύση δύο κρατών, θα βρει στη Σαουδική Αραβία και τα μετριοπαθή κράτη ενθουσιώδεις εταίρους για την εξομάλυνση.

Στο άρθρο γνώμης «Ειρήνη ή αντίποινα», που ήταν δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Al Ahram στις 28 Δεκεμβρίου, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Nabil Fahmy υποστηρίζει ότι τα σταδιακά μέτρα δεν μπορούν να επιλύσουν την κρίση στη Γάζα. Χρειάζεται τολμηρή, φιλόδοξη διπλωματία για να τερματιστεί η βία και να αντιμετωπιστούν τα βασικά ζητήματα που τροφοδοτούν τον ατέρμονα κύκλο της εκδίκησης. Αν και ο κατακτητής και ο κατεχόμενος δεν μπορούν να εξισωθούν ηθικά, τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Παλαιστίνιοι έχουν αναπτύξει μια αμοιβαία κουλτούρα αντιποίνων, η οποία τροφοδοτείται από τις αποτυχημένες ειρηνευτικές προσπάθειες. Η νέα κρίση είναι ένα σταυροδρόμι με δύο δύσκολες επιλογές: την επίτευξη συνολικής ειρήνης ή την πνιγμονή στην εκδίκηση. Ένα σχέδιο επίλυσης των επικείμενων και μακροχρόνιων ζητημάτων θα πρέπει να κωδικοποιηθεί γρήγορα σε ένα ψήφισμα του ΟΗΕ που θα υλοποιεί μια λύση δύο κρατών με βάση τα σύνορα του 1967, με αμοιβαία ανταλλαγή εδαφών, κοινές ρυθμίσεις για την Ιερουσαλήμ, το δικαίωμα επιστροφής ή αποζημίωσης για τους πρόσφυγες και την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία. Οι προηγούμενες διαπραγματεύσεις έχουν επιτύχει συμβιβασμούς σε αυτά τα ζητήματα, αλλά χρειάζονται πολιτική βούληση για να εφαρμοστούν. Η προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής της Αιγύπτου πρέπει να είναι η τολμηρή διπλωματία για την ειρήνη, καθώς η βίαιη εναλλακτική λύση δεν εξυπηρετεί κανένα συμφέρον.

Ο ασιατικός Τύπος

 

Στο σχόλιό του με τίτλο «Δημιουργία ή διάλυση της δημοκρατίας» που δημοσιεύτηκε στις 27 Δεκεμβρίου στην εφημερίδα Japan Times, ο Michael Ignatieff υποστηρίζει ότι οι προεδρικές εκλογές του 2024 στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεχωρίζουν ως ένα δυσοίωνο, εξαιρετικά σημαντικό ορόσημο που διαμορφώνει την ιστορία. Οι επιλογές είναι ανέμπνευστες: ο Τζο Μπάιντεν επιδιώκει να κυβερνήσει μετά τα 80 του χρόνια, έναντι του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος εξακολουθεί να απορρίπτει τα αποτελέσματα των εκλογών του 2020. Το διακύβευμα επεκτείνεται παγκοσμίως, καθορίζοντας τις τύχες ηγετών από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος ελπίζει στη συνεχή υποστήριξη του Μπάιντεν στην Ουκρανία, μέχρι τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος πιθανότατα προτιμά τη συμπάθεια του Τραμπ. Παρά τις προβλέψεις για παρακμή των ΗΠΑ, παραμένουν παγκοσμίως κυρίαρχες στις αμυντικές δαπάνες και την τεχνολογία. Ωστόσο, η πολιτική δυσλειτουργία στο εσωτερικό της χώρας προκαλεί σύγχυση στους συμμάχους, οι οποίοι δεν είναι σίγουροι αν οι κομματικές διαμάχες θα υπονομεύσουν τις δεσμεύσεις της εξωτερικής πολιτικής. Εάν η υποστήριξη του Κογκρέσου ταλαντευθεί εν μέσω της αναταραχής του 2024 και εγκαταλείψει την Ουκρανία, πυροδοτώντας εκκλήσεις για μια καρχηδονιακή ειρήνη που θα παραχωρεί στη Ρωσία λάφυρα, η κινεζική ισχύς θα διογκωθεί, καθώς η ευρωπαϊκή ασφάλεια θα διαλύεται. Ακόμη και αν η Ουκρανία επιβιώσει, ο επόμενος πρόεδρος θα κληρονομήσει μια κουρελιασμένη παγκόσμια τάξη, όπου πυλώνες όπως ο Χάρτης του ΟΗΕ και οι Συμβάσεις της Γενεύης συχνά αγνοούνται, όπως έδειξαν οι παγκόσμιες αντιδράσεις στις εισβολές στην Ουκρανία και τη Γάζα.

Σε κύριο άρθρο με τίτλο «Η ανησυχητική επέκταση του χρέους των ΗΠΑ: Ρίσκα και επιπτώσεις» (ημερομηνία δημοσίευσης η 27η Δεκεμβρίου), η China Daily τονίζει ότι ο ανησυχητικός ρυθμός αύξησης του αμερικανικού χρέους απειλεί τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, τόσο στο εσωτερικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα υψηλά επιτόκια και η έλλειψη οικονομικής δυναμικής ωθούν τις ΗΠΑ σε έναν φαύλο κύκλο ελλείμματος. Τα στοιχεία για το αμερικανικό Δημόσιο δείχνουν ότι οι υπερπόντιοι επενδυτές περιορίζουν τις επενδύσεις τους για δεύτερο μήνα, αντανακλώντας τις ανησυχίες για την υπερπροσφορά. Το ΔΝΤ προειδοποιεί για αύξηση των εταιρικών χρεοκοπιών καθώς τα επιτόκια παραμένουν υψηλά. Το έλλειμμα των ΗΠΑ διογκώθηκε κατά 23% σε 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια και το συνολικό χρέος πλησιάζει τα 34 τρισεκατομμύρια δολάρια. Οι αναλυτές φοβούνται έναν «φαύλο κύκλο»: Το μεγαλύτερο χρέος δημιουργεί μεγαλύτερα ελλείμματα και οδηγεί σε υψηλότερους τόκους και ακόμη μεγαλύτερα ελλείμματα. Η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν προειδοποίησε προηγουμένως για ύφεση σε περίπτωση αποτυχίας της πληρωμής του χρέους. Τώρα, με το χρέος να εκτοξεύεται από 31,4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 33,94 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα σε μόλις ένα χρόνο, ο κίνδυνος για τις ΗΠΑ και τον κόσμο είναι μεγάλος και αναμφισβήτητος.

 

Ο ρωσικός και ουκρανικός Τύπος

Σε είδηση με τίτλο: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει εναλλακτικές λύσεις στην οικονομική στήριξη της Ουκρανίας εν μέσω πολιτικών προκλήσεων», που δημοσιεύθηκε από την Kommersant στις 27 Δεκεμβρίου 2023, ο Alexey Zabrodin γράφει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επανεξετάζει το σχέδιο οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία το 2024, μελετώντας μια εναλλακτική λύση ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευρώ αντί των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε αρχικά προταθεί. Η εναλλακτική λύση, η οποία αντιμετώπισε εμπόδια από την Ουγγαρία, προβλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα δανειστεί έως και 20 δισεκατομμύρια ευρώ από τις ξένες αγορές, με τη στήριξη πιστωτικών εγγυήσεων από τα κράτη μέλη. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό ενδέχεται να απαιτήσει την έγκριση των κοινοβουλίων ορισμένων χωρών, γεγονός που αποτελεί πρόκληση, ιδίως στη Γερμανία και την Ολλανδία. Το εναλλακτικό σχέδιο μετατοπίζεται από επιχορηγήσεις σε δάνεια, γεγονός που εγείρει ανησυχίες για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ουκρανίας. Η τύχη μιας κρίσιμης δόσης του ΔΝΤ ύψους 900 εκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία εξαρτάται από την απόφαση της ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει την οικονομική σταθερότητα της χώρας. Παρά τις αβεβαιότητες, η ΕΕ υπόσχεται να παράσχει κάποια μορφή βοήθειας στην Ουκρανία έως τον Μάρτιο του 2024.

Στο άρθρο «Στο τέλος του 2023 - Τίποτα λιγότερο από την ήττα της Ρωσίας δεν είναι αποδεκτό» που υπογράφει ο Bohdan Nahaylo (δημοσιευμένο από την Kyiv Post στις 28 Δεκεμβρίου 2023), επισημαίνεται η επείγουσα ανάγκη για σαφήνεια στους στόχους της Δύσης καθώς ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας συνεχίζεται. Οι εικασίες σχετικά με την υγεία του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν προσθέτουν ένα επίπεδο αβεβαιότητας, με προτάσεις ότι μπορεί να μην είναι τόσο ισχυρός όσο φαίνεται. Επισημαίνεται το κόστος του πολέμου για τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των απωλειών, των οικονομικών πληγμάτων και της διπλωματικής απομόνωσης. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το παγκόσμιο κύρος της Ρωσίας έχει υποστεί πλήγμα, με τους πρώην συμμάχους να απομακρύνονται. Το άρθρο υποδηλώνει ότι η Ρωσία, υπό την ηγεσία του Πούτιν, βρίσκεται σε αδιέξοδο, αντιμετωπίζοντας προκλήσεις από την Ουκρανία, την ενωμένη Δύση και οικονομικές αποτυχίες. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι σαφείς στόχοι πρέπει να περιλαμβάνουν την ήττα της Ρωσίας και την αλλαγή καθεστώτος. Το άρθρο καταλήγει με μια έκκληση προς τις δυτικές δημοκρατίες να έχουν σαφείς στόχους, με έμφαση στην απομάκρυνση του Πούτιν και του συστήματος που εκπροσωπεί, ώστε να διασφαλιστεί η ειρήνη, η ασφάλεια και η ένταξη της Ουκρανίας, της Μολδαβίας και τελικά της Λευκορωσίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

 

 

Ειδήσεις σήμερα:

Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις