Ήταν μόλις 21 ετών όταν ο Στίβεν Χόκινγκ άρχισε να παρατηρεί πως το σώμα του δεν λειτουργούσε όπως παλιά. Όπως γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του «Brief Answers to the Big Questions», ο πρώτος γιατρός του είπε απλώς να... κόψει την μπύρα. Όμως σύντομα διαγνώστηκε με τη νόσο του κινητικού νευρώνα, γνωστή ως ALS (πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση). Η εκφυλιστική, αυτή, πάθηση με τον καιρό του αφαίρεσε την ικανότητα κίνησης και ομιλίας, αλλά άφησε άθικτο το πιο δυνατό του όργανο: τον εγκέφαλο.
Παρά τις αρχικές προβλέψεις ότι δεν θα ζούσε πάνω από λίγα χρόνια, ο Χόκινγκ έζησε μέχρι τα 76 του, παραμένοντας ενεργός στην επιστήμη, την έρευνα και τον δημόσιο λόγο.
Το μάγουλο, ένας υπολογιστής και η τεχνητή νοημοσύνη
Καθώς η ασθένεια του προχωρούσε, δεν μπορούσε πια να χρησιμοποιεί ούτε τα δάχτυλά του για να γράψει ή να χειρίζεται τον υπολογιστή του.
Από το 1985, μετά από τραχειοστομία, είχε χάσει τη φωνή του. Η τεχνολογία έγινε η φωνή του.
Η Intel σχεδίασε για τον ίδιο ένα σύστημα επικοινωνίας με την ονομασία ACAT, που βασιζόταν σε έναν μοναδικό μυ στο μάγουλό του. Ένας υπέρυθρος αισθητήρας ενσωματωμένος στα γυαλιά του εντόπιζε τις μικροσυσπάσεις, επιτρέποντάς του να επιλέγει γράμματα σε μια ψηφιακή οθόνη, καθώς ο κέρσορας σάρωνε την οθόνη σειριακά.
Μέχρι το 2016, το σύστημα περιλάμβανε μορφή βασικής τεχνητής νοημοσύνης μέσω προγνωστικού κειμένου. Η συνεργασία Intel - Swiftkey βοήθησε στην ανάπτυξη ενός αλγορίθμου που «έμαθε» από τις προηγούμενες διαλέξεις και τα κείμενα του Χόκινγξ, κάνοντας τη σύνταξη προτάσεων ταχύτερη και πιο φυσική - μερικές φορές από τέσσερα λεπτά σε μόλις δέκα δευτερόλεπτα.
Είχε προφητεύσει, όμως, γι' αυτήν: «Το τέλος της ανθρωπότητας»
Παρότι ο ίδιος εξαρτιόταν από την τεχνητή νοημοσύνη για να επικοινωνεί, δεν παρέλειπε να προειδοποιεί για τους πιθανούς κινδύνους της. Το 2014, δήλωσε στο BBC: «Η πλήρης ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας».
Πίστευε ότι η τεχνητή νοημοσύνη, αν εξελισσόταν ανεξέλεγκτα, θα μπορούσε να επανασχεδιάσει τον εαυτό της με τέτοια ταχύτητα που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να την ελέγξει. Παράλληλα, αναγνώριζε τη χρησιμότητά της, ειδικά για ανθρώπους σε καταστάσεις όπως η δική του, που δεν είχαν άλλη επιλογή.
Πηγή: gazzetta.gr