Το έργο παραμένει παγωμένο. Ο δρόμος, αντί να προχωρά, έχει μείνει στην ίδια – αν όχι χειρότερη – κατάσταση. Οι διαδικασίες βαλτώνουν, καθώς ακόμη εκκρεμεί η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής, με αβέβαιο χρονοδιάγραμμα. Παράλληλα, το κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο με αγωγή και τον κίνδυνο να κληθεί να καταβάλει τεράστιες αποζημιώσεις, ένα πιθανό πλήγμα στην οικονομία και τελικά στις πλάτες των πολιτών. Ακόμη και η εγγυητική, που πολλοί τότε θεωρούσαν δεδομένο ότι θα εισπραχθεί, παραμένει ανείσπρακτη.
Η κοινωνία της Πάφου και της Πόλης Χρυσοχούς βλέπει την καθημερινότητά της να επηρεάζεται. Επιχειρήσεις, κάτοικοι, επαγγελματίες και επισκέπτες περιμένουν — και η αναμονή έχει γίνει πλέον αγανάκτηση. Αν η εταιρεία είχε αφεθεί να συνεχίσει το έργο, σήμερα ο δρόμος θα βρισκόταν στην τελική του ευθεία. Αντ’ αυτού, έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο, με αβέβαιη προοπτική επανεκκίνησης.
Η ΑΚΤΩΡ–ΙΝΤΡΑΚΑΤ, από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές στην Ν.Α. Ευρώπη, είχε εκφράσει την ετοιμότητα και την προθυμία της να συζητήσει τις λύσεις για τα τεχνικά προβλήματα τα οποία είχαν προκύψει και είχε καταθέσει συγκεκριμένο σχέδιο. Αντί όμως για συζήτηση, η πολιτική απόφαση ήταν η αιφνίδια διακοπή του συμβολαίου.
Ένας χρόνος μετά, το ερώτημα παραμένει αμείλικτο: πότε θα τελειώσουν οι εξαγγελίες και πότε θα αρχίσουν τα έργα; Με ποιο χρονοδιάγραμμα και με τι κόστος, που όπως φαίνεται θα είναι σημαντικά μεγαλύτερο.Η περιοχή δεν αντέχει άλλες υποσχέσεις. Χρειάζεται πράξεις — και τις χρειάζεται τώρα.