Στις 24 Οκτωβρίου 1963, η Σουηδική Ακαδημία τιμά με Νόμπελ Λογοτεχνίας τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες» και γίνεται ο πρώτος Έλληνας που βραβεύεται με Νόμπελ.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1924, μία ομάδα μορφωμένων νέων της Λευκωσίας, αποφάσισε να ιδρύσει μία νέα ποδοσφαιρική ομάδα, μετά από τη διάλυση της ΠΟΠ (Ποδοσφαιρτική Ομοσπονδία Παγκύπρια).
Στις 10 Μαϊου 1956, οι δύο αγωνιστές της ΕΟΚΑ, Ανδρέας Δημητρίου και Μιχαλάκης Καραολής, οδηγούνταν προς την αγχόνη.
22 Δεκεμβρίου 1969. Η νύχτα που η φύση αγρίεψε και ισοπέδωσε στην κυριολεξία τα πάντα στη Λεμεσό. Η ισχυρή καταιγίδα άφησε πίσω της εκτεταμένες ζημιές, μεγάλες καταστροφές και έναν νεκρό, τον Γιαννάη Βιλάνο. Η
Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960, μία από τις πόλεις που αναπτύχθηκαν ταχύτατα ήταν η Αμμόχωστος.
Ο Νικόλαος Θεοφάνους γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, το Δεκέμβριο 1936, από Κύπριους γονείς ελληνικής καταγωγής. Η οικογένειά του παλιννόστησε στην Κύπρο μετά και τις βιαιοπραγίες κατά των ξένων, το 1949.
«Τόσο η Κίνα όσο και η Κύπρος ανήκουν εις τον Τρίτον Κόσμον, αι δύο χώραι έχουν υποφέρει από ιμπεριαλιστικήν επίθεσιν και καταπίεσιν κατά την ιστορίαν των».
Ήταν γύρω στις 06:00 το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου 1953, όταν «η γαλήνη της επαρχίας Πάφου διεταράχθη από τους ισχυροτέρους σεισμούς που εγνώρισε ποτέ η Κύπρος».
6 Σεπτεμβρίου 1955. Λίγο μετά το απόγευμα, η ήρεμη ζωή των κατοίκων της Πόλης, αναποδογυρίστηκε μόλις οι εφημεριδοπώληδες έριξαν το σύνθημα στα πρωτοσέλιδα της ημέρας: «Βάλανε φωτιά στο σπίτι του πατέρα μας, Κεμάλ Αατατούρκ».
5 Σεπτεμβρίου 1998. Ο φίλαθλος κόσμος της Κύπρου μαζεύτηκε στον αγωνιστικό χώρο του «Αντώνης Παπαδόπουλος», για τα προκριματικά του Γιούρο 2000.
Τον Ιούλιο του 1928, το γνωστό περιοδικό National Geographic βρέθηκε στην Κύπρο. Τραβώντας μία σειρά από φωτογραφίες, δημοσίευσε ένα αφιέρωμα με τον τίτλο «Unspoilt Cyprus» (Απείραχτη Κύπρος).
Τη δεκαετία του ’60 υπήρχε ένα σκυλί πασίγνωστο σε όλη την επαρχεία Κερύνειας. Ήταν ο Λαπηθκιώτης Αζόρ που περίμενε για χρόνια καθημερινά το λεωφορείο να φτάσει από την Κερύνεια στον σταθμό και να δει τον αγαπημένο του φίλο, Γιώργο Κύρου.
