29 Αυγούστου 1976. Λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, τα παιδιά του Παρισσινού στον Στρόβολο έπαιζαν αμέριμνα, όπως κάθε μέρα άλλωστε, στις αυλές των σπιτιών τους.

«Εν να πιάεις το Μίτα». Γενιές ολόκληρες χρησιμοποιούν αυτήν τη φράση χωρίς παρ’ όλα αυτά να γνωρίζουν την προέλευσή της.

Με αφορμή τα 44 χρόνια (σ.σ. το 2018) από την κυπριακή τραγωδία, της τουρκικής εισβολής στο νησί, το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει στο ert.gr το ιστορικό ντοκουμέντο «Διάλογοι – Με τη Μελίνα Μερκούρη».

Το 2016 το τμήμα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, του Πανεπιστημίου Κύπρου, κλήθηκε να πραγματοποιήσει μία σείρα από συνεντεύξεις από άνθρωπους οι οποίοι έζησαν την αιχμαλωσία στα Άδανα, την Αντίγιαμα και άλλες φυλακές της Τουρκίας, ως αιχμάλωτοι πολέμου το 1974.

Στις 20 Ιουλίου 1974 τα τουρκικά στρατεύματα είχαν ήδη μπει στην Κύπρο από την Κερύνεια. Ο κόσμος ήταν ανάστατος και προσπαθούσε να βρει τα πόδια του.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1974 μία τραγική είδηση βρήκε τη Στυλιανή Πελαβά στη Λευκωσία που έμενε προσωρινά, βοηθώντας τη λεχώνα κόρη της. Γύρω στο σούρουπο της ανακοίνωσαν κάτι τραγικό.

Ένα άλμπουμ θλιβερών φωτογραφιών, δείχνει τους πραξικοπηματίες να τριγυρνάνε στους δρόμους με προτεταμένα τα όπλα, πανηγυρίζοντας.

Το κλίμα στην Κύπρο μια μέρα πριν το Πραξικόπημα ήταν τεταμένο.

Ο κύριος Πολύδωρος από το Μαραθόβουνο εργαζόταν ως λεωφορειατζής και ως δάσκαλος οδήγησης. Είχε δικό του γραφείο στη Λευκωσία, ενώ εκτελούσε καθημερινά γραμμή από το χωριό του προς την πρωτεύουσα. Το λεωφορείο αυτό, ήταν κυριολεκτικά όλη του η ζωή.

11 Ιουλίου 2011. Γύρω στις 05:50 τα ξημερώματα, η τρομερή έκρηξη που σημειώθηκε στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί της Λεμεσού, αναστάτωσε τη γύρω περιοχή.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ήταν λίγοι οι Κύπριοι που έλαβαν μέρος στον πόλεμο, δημιουργώντας το Κυπριακό Σύνταγμα, το οποίο αγωνίσθηκε με τους Άγγλους.

Στο χωριό του Κορμακίτη της Κερύνειας, οι Μαρωνίτες κάτοικοι, δημιούργησαν το αμάλγαμα μιας δικής τους γλώσσας.