Διανύοντας τη 10η δεκαετία από τη δημιουργία του, αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους αθλητικούς συλλόγους της Κύπρου.

 «Πάντοτε επιθυμούσα να ζήσω μια χριστιανική ζωή. Ταυτόχρονα, όμως, ήθελα με τη ζωή και την παρουσία μου στο μοναστήρι να επιδράσω θετικά πάνω στους μοναχούς που εζούσαν μίαν ατάσθαλη ζωή, για την οποία εγώ αδιαφορούσα».

Ήταν 5 Νοεμβρίου 2009 όταν ένας υπόκωφος ήχος αναστάτωσε τη Λευκωσία. Μία βόμβα που μόλις είχε εκραγεί στο φυλάκιο κοντά στην Πύλη Πάφου της Παλιάς Λευκωσίας. Ένας υπολοχαγός μόλις είχε χάσει τη ζωή του.

Όνομα που προκαλεί δέος και θαυμασμό, για τους αντι-ήρωες της Τουρκοκρατίας στην Κύπρο, που έμειναν γνωστοί ως Χασαμπουλιά.

Τον Σεπτέμβριο του 1942, ένα συγκινητικό και συγκλονιστικό νέο διαδόθηκε στην Κύπρο. Οι εφημερίδες είχαν ως κύρια είδηση τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ήδη από το 1939, οι Κύπριοι βρέθηκαν μέσα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ήταν αγγλικό έδαφος.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ επισκέφθηκε την Κύπρο τρεις φορές σε διάστημα 40 χρόνων και σε κάθε του επίσκεψη αναγνώριζε το δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων να ποθούν την ανεξαρτησία τους από τον ξένο ζυγό.

Στις 22 Οκτωβρίου 1958, μία από τις τελευταίες επιχειρήσεις της ΕΟΚΑ θα στοίχιζαν τη ζωή σε ακόμα έναν νεαρό αγωνιστή της.

Το 1931, οι τελωνειακοί δασμοί που επέβαλε η αγγλική κυβέρνηση και η δυσχερής οικονομική κατάσταση του κόσμου σε συνδυασμό με την άρνηση για Ένωση με την Ελλάδα, αποτέλεσαν τις αιτίες που οδήγησαν στο ξέσπασμα της πρώτης αιματηρής εξέγερσης των Κυπρίων ενάντια στους αποικιοκράτες.

16 Οκτωβρίου 1964. Ο κόσμος της Κύπρου κρατώντας πλακάτ, φορώντας τα καλά του και ένα τεράστιο χαμόγελο ξεχύνεται στους δρόμους της Λευκωσίας.

Της Ιλιάνας Κουλαφέτη «Εν να πιάεις το Μίτα». Γενιές ολόκληρες χρησιμοποιούν αυτήν τη φράση χωρίς παρ’ όλα αυτά να γνωρίζουν την προέλευσή της. Συνήθως τη χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε με υπερβολή πως όταν κάποιος προσπαθεί να πετύχει ή να πάρει κάτι, ουσιαστικά στο τέλος δεν θα τα καταφέρει. Θα φύγει, δηλαδή, με άδεια χέρια. Ποιος ήταν όμως ο Μίτας και γιατί έμεινε το όνομά του τόσο βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μας ως κάτι το άπιαστο;

«Άγριον διπλούν έγκλημα φόνου, διαπραχθέν υπό πρωτοφανείς συνθήκας, συνετάραξε τας μεσονυκτίους ώρας της προχθές Πέμπτης, την φιλήσυχον συνοικίαν Αγίας Φυλάξεως Λεμεσού». Με τον ίδιο πρόλογο ξεκινούσαν όλες οι κυπριακές εφημερίδες, το ρεπορτάζ για το όντως πρωτοφανές έγκλημα στη Λεμεσό. Ένας ταξιτζής δολοφόνησε μάνα και κόρη και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα. Περίπου μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα, μπήκε στο σπίτι τους κρατώντας κυνηγετικό όπλο. Μέσα στην απόλυτη ησυχία, ακούστηκαν δεκατρείς «εκκωφαντικοί κρότοι». Μετά από αυτό εξαφανίστηκε και η αστυνομία τον έπιασε μετά από σκληρή καταδίωξη. Το θύμα και ο θύτης, ζευγάρι