29 Αυγούστου 1976. Λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, τα παιδιά του Παρισσινού στον Στρόβολο έπαιζαν αμέριμνα, όπως κάθε μέρα άλλωστε, στις αυλές των σπιτιών τους.
Ήταν γύρω στις 06:00 το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου 1953, όταν «η γαλήνη της επαρχίας Πάφου διεταράχθη από τους ισχυροτέρους σεισμούς που εγνώρισε ποτέ η Κύπρος».
«…Μια λαϊκή γιορτή. Ένα καλλιτεχνικό γεγονός που στα πλαίσιά του θα συγκεντρωθεί ό,τι καλύτερο υπάρχει στον τομέα της λαϊκής μας καλλιτεχνίας ως και των κυπριακών ηθών και εθίμων. Και θα γίνει αυτή η γιορτή του κρασιού ένας ζωτικός παράγων στην ανάπτυξη του τόσο προσδοκόμενου τουρισμού στον τόπο μας. Με παγκύπρια, αλλά ιδιαίτερα λεμεσιανά οφέλη».
Σχεδόν άγνωστη και «καθόλου επιτυχημένη», όπως σχολιάστηκε από τους κριτικούς του κινηματογράφου της εποχής, τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Γιώργου Κοσμάτου αποτέλεσαν το κορυφαίο γεγονός που βίωσε η Κύπρος στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μέχρι την επιτυχία αυτή να σκεπάσουν οι όλμοι της τουρκικής εισβολής....
