Συνεχίζει τον κύκλο επαφών της στη Λευκωσία η Μαρία Άνχελα Ολγκίν - Ποιους θα δει
Η προσωπική απεσταλμένη του Αντόνιο Γκουτέρες, Μαρία Άνχελα Ολγκίν συνεχίζει τον κύκλο επαφών της στην Λευκωσία.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, στην ερώτηση ποιο κόμμα έχει μέλλον και προοπτική, το Άλμα συγκέντρωσε περίπου 10%, ερχόμενο τέταρτο μετά από ΕΛΑΜ, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.
Το ποσοστό των πολιτών που δηλώνουν ότι το Άλμα έχει θετικές ή μάλλον θετικές εντυπώσεις είναι συγκριτικά μεγάλο: Περίπου 49% από όσους έχουν άποψη — 27% θετικές και 22% μάλλον θετικές. Μόνο ένα μικρό ποσοστό —9% — δηλώνει μάλλον αρνητικές εντυπώσεις, και 14% απόλυτα αρνητικές.
Αυτή η εικόνα δείχνει ότι, αν και το Άλμα δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί στις εκλογές ως κόμμα, έχει ήδη πετύχει σημαντικό αρχικό δείκτη αποδοχής.
Η εμφάνιση του κινήματος Άλμα, με επικεφαλής τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα γνώριμο ερώτημα: Μπορεί ένα νέο κόμμα στην Κύπρο να «ταράξει τα νερά» ή πρόκειται για άλλη μια σύντομη παρένθεση στο κυκλικό μοτίβο της πολιτικής απογοήτευσης;
Την ώρα που οι πολίτες εμφανίζονται ολοένα και πιο αποξενωμένοι από τα παραδοσιακά κόμματα, η δημιουργία ενός νέου σχηματισμού με σημαιοφόρο τη «διαφάνεια» και την «εντιμότητα» μοιάζει, θεωρητικά τουλάχιστον, πολλά υποσχόμενη. Αλλά η ιστορία της κυπριακής πολιτικής είναι γεμάτη από υποσχέσεις που δεν άντεξαν στο χρόνο.
Το σημείο εκκίνησης: Με φόρα ή με βάθος;
Η αίτηση εγγραφής του Άλματος ως πολιτικό κόμμα, υπογεγραμμένη από εκατοντάδες πολίτες, δείχνει κινητοποίηση. Αυτό, όμως, από μόνο του δεν εγγυάται ούτε δομή ούτε στρατηγική. Πολλές φορές, το ξεκίνημα ενός πολιτικού εγχειρήματος γίνεται μέσα σε κύματα ενθουσιασμού, που αποδεικνύονται ρηχά μόλις πέσουν τα πρώτα οργανωτικά εμπόδια: Εξεύρεση υποψηφίων, δημιουργία περιφερειακών επιτροπών, κάλυψη σε όλες τις επαρχίες, πολιτικό πρόγραμμα, και κυρίως, επιβίωση στον δημόσιο διάλογο.
Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης διαθέτει προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, ως πρώην Γενικός Ελεγκτής. Θεωρείται από μερίδα της κοινής γνώμης ως πρόσωπο ακεραιότητας.
Όμως, η μετάβαση από έναν θεσμικό ρόλο σε πολιτική ηγεσία, δεν είναι απλή. Η αμεροληψία που απαιτείται από έναν τεχνοκράτη δεν είναι η ίδια με την πυγμή και τη διαχείριση ισορροπιών, που χρειάζεται ένας πολιτικός αρχηγός.
Οι εξαγγελίες: Αλλαγή ή γενικόλογη ευχή;
Το Άλμα μιλά για ένα κράτος «έντιμο, στιβαρό, με επίκεντρο τον άνθρωπο». Είναι φράσεις που δύσκολα διαφωνεί κανείς με αυτές, αλλά και που λέγονται —σχεδόν αυτούσιες— από κάθε κόμμα κάθε τετραετία. Το στοίχημα δεν είναι να πείσεις ότι θέλεις το καλό. Είναι να δείξεις πώς θα το κάνεις, με ποιους, σε πόσο χρόνο, και με τι κόστος.
Το «Άλμα» πρέπει να πείσει πως δεν αποτελεί έναν φορέα ηθικολογίας, αλλά δύναμη ρεαλισμού. Η πολιτική δεν είναι μόνο διαφάνεια — είναι και διαχείριση, σύγκρουση, συμβιβασμός. Μπορεί να πετύχει όποιος έχει σχέδιο, όχι μόνο όποιος έχει δίκιο.
Η συγκυρία: Η ευκαιρία υπάρχει, αλλά δεν κρατά για πάντα
Η κυπριακή κοινωνία δείχνει έτοιμη να κοιτάξει αλλού. Η φθορά των παραδοσιακών κομμάτων είναι φανερή: Χαμηλή συμμετοχή στις εκλογές, ψηφοφόροι που δηλώνουν «κανένας», αναποφάσιστοι που αυξάνονται. Αυτή η δυσφορία προσφέρει κενό, αλλά δεν προσφέρει αυτόματα στήριξη. Οι πολίτες είναι καχύποπτοι και όχι αδίκως.
Για να εκμεταλλευτεί αυτή τη στιγμή, το Άλμα πρέπει να καταφέρει τρία πράγματα:
1.Να διαμορφώσει σαφή ταυτότητα, όχι μόνο τι καταγγέλλει, αλλά και τι πρεσβεύει.
2.Να συγκροτήσει υποδομές: Να αποκτήσει τοπική παρουσία, φωνή στα μέσα, ομάδα που να εμπνέει εμπιστοσύνη.
3.Να αντέξει στην πίεση του πολιτικού ανταγωνισμού, της συνειδητής παραπληροφόρησης και της γρήγορης φθοράς που φέρνει η δημοσιότητα.
Αν τα καταφέρει, μπορεί να διεκδικήσει ρόλο στην επόμενη Βουλή και αν το momentum συνεχιστεί, να εξελιχθεί σε υπολογίσιμο παίκτη. Αν όχι, κινδυνεύει να γίνει μια ακόμη πολιτική απόπειρα που αναλώθηκε στην προσδοκία.
Η πολιτική στην Κύπρο δεν αλλάζει από πρόσωπα που «διαφέρουν», αλλά από μηχανισμούς που αντέχουν. Το Άλμα έχει ξεκινήσει με θετικά σημάδια. Όμως, η πολιτική δεν είναι άλμα. Είναι μαραθώνιος.
