Η ανάγκη για μεροκάματο οδήγησε πολλούς Έλληνες σε μεγάλες βιομηχανικές πόλεις της Ευρώπης αλλά και την Αμερική, όπου δούλευαν σκληρά και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Μια τέτοια πόλη ήταν το Σαρλερουά, όπου ρίσκαραν καθημερινά τη ζωή τους στα ορυχεία.
Πριν ξεκινήσουν όμως το μεγάλο ταξίδι, στις πλατείες των χωριών στήνονταν τα λεγόμενα πανηγύρια της αναχώρησης.
Εκεί τα όργανα έδιναν το ρυθμό και αμέσως οι χορευτές ξεσήκωναν ακόμα και τους πιο διστακτικούς. Το βίντεο ντοκουμέντο από την Σιάτιστα του ’30 αποδεικνύει ότι οι μετανάστες ήταν μαζί στη χαρά και τη λύπη. Η προσδοκία τους για ένα νέο ξεκίνημα μετέτρεπε -έστω και προσωρινά- τη θλίψη του αποχωρισμού σε χαρά.
Το ταξίδι στην Ευρώπη γινόταν κυρίως με τα τρένα.
Η μεγάλη «έξοδος» των Ελλήνων όμως, είχε και υπερπόντιους προορισμούς, όπως η Αμερική και η Αυστραλία. Οι άνθρωποι που ξεκινούσαν από περιοχές που δεν έχουν θάλασσα, όπως πολλά μέρη της Μακεδονίας, πάθαιναν το πρώτο σοκ όταν αντίκριζαν τη θάλασσα και τα τεράστια πλοία, που θα τους μετέφεραν.
Το ταξίδι διαρκούσε μήνες και οι μετανάστες έφταναν στον προορισμό τους ταλαιπωρημένοι και πεινασμένοι. Η περιπέτεια τους δεν τελείωνε όταν «έδενε» το πλοίο στο λιμάνι.
Οι μετανάστες υποβάλλονταν σε εξονυχιστικές ιατρικές εξετάσεις και όσοι ήταν ασθενείς, απομονώνονταν.
Δείτε περισσότερα στη mixanitouxronou.com.cy
