Μπορεί η ταλαιπωρία της πρώην δημοσιογράφου του ΡΙΚ Ευδοκίας Λοΐζου να λαμβάνει κι επίσημα τέλος μετά και την απόφαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής Εσωτερικών να αποδεσμεύσει κονδύλι €1,6 εκατ. για την αποζημίωση την οποία επέβαλε το Δικαστήριο στο Ίδρυμα προς όφελος της ενάγουσας, όμως η αλήθεια είναι πως απέχουμε παρασάγγας απ’ το να απονεμηθεί πραγματική δικαιοσύνη.
Κάθε χρόνο κατά τη (χθεσινή) Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών ακούγονται νούμερα, στατιστικά, ευχολόγια, βαρύγδουπες εξαγγελίες, τι έγινε, τι ΘΑ γίνει, τι έπρεπε να είχε γίνει, τι θα μπορούσε να γίνει, συνοδεία των απαραίτητων αφορισμών, δακρύων και εμψυχωτικών τσιτάτων για μια μελλοντική κοινωνία όπου οι άντρες ΔΕΝ είμαστε η Νο1 αιτία θανάτου των γυναικών.
Τρεχάτε χωριανοί, έχουμε πανηγύρι απόψε στο χωρκό. Ο οίκος Moody’s αναβάθμισε την Κύπρος στην επενδυτική βαθμίδα στην κατηγορία Α3 από την Baa2 και η κυβέρνηση ούτε λίγο ούτε πολύ το παρουσίασε λες και κερδίσαμε το Euro. Ή έστω τη Eurovision.
Στ’ αλήθεια τώρα, υπάρχει έστω και μια ψυχή εκεί έξω που αιφνιδιάστηκε από την εχμ.. διακριτική τακτοποίηση του ζητήματος των επιδομάτων ύψους 55.000 που έλαβε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος του Αναστασιάδη παράνομα σύμφωνα με τον απολυμένο Γενικό Ελεγκτή αλλά όχι με τον Γενικό Εισαγγελέα;
Πέρσι τέτοια εποχή κυβέρνηση και Αστυνομία καυχιόταν για τη μείωση των θανατηφόρων τροχαίων, η μεγαλύτερη μαζί με την Πολωνία σε όλη την ΕΕ σε ποσοστό 36% σε σχέση με το 2022 και περαιτέρω μείωση 18% σε σχέση με το 2021. Μάλιστα μια.. περιχαρής Αστυνομία έσπευσε να αποδώσει τη μείωση στις... κάμερες λέγοντας ότι όπου τοποθετήθηκαν μειώθηκαν οι παραβάσεις λες και πριν είχαμε εκατόμβες νεκρών στα φώτα της Honda και δεν το ξέραμε. Ναι, η Αστυνομία ευλογούσε τα γένια της για το γεγονός ότι οι οδηγοί είναι Παναγίτσες σε καμιά 30αριά σημεία του νησιού και χωρκάτικη έκδοση των Fast & Furious σε όλο το υπόλοιπο! Όντως μεγάλη επιτυχία.
Στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Pedro Almodóvar The Room Next Door (που παίζεται αυτή την περίοδο στην Κύπρο) η καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο Tilda Swinton ζητά από τη φίλη της Julianne Moore να βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο καθώς εκείνη θα δώσει τέλος στο μαρτύριό της με χάπι που προμηθεύτηκε από το dark web, ώστε τουλάχιστον να ξέρει ότι δεν θα πεθάνει μόνη. Είναι μια βάναυση, σχεδόν απάνθρωπη παράκληση, όμως μπορούμε στ’ αλήθεια να κρίνουμε με αυστηρότητα τις πράξεις ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο κατώφλι του θανάτου;
Δεν μας φτάνει που η κυπριακή δημοσιογραφία πνέει τα λοίσθια εξαιτίας της συρρίκνωσης των παραδοσιακών ΜΜΕ, της έλλειψης πόρων, διάθεσης και ενδιαφέροντος, της εγκατάλειψης του επαγγέλματος από πολλούς αξιόλογους συναδέλφους, της ραγδαίας ανόδου της fast food ενημέρωσης, της εξάπλωσης των fake news, την οικονομική και επαγγελματική ανασφάλεια, του φόβου των αγωγών, των απειλών και της γενικότερης απαξίωσης του κλάδου στα μάτια ενός κοινού που ούτως ή άλλως προτιμά να ενημερώνεται από το TikTok και τις αναρτήσεις του μπατζανάκη στο Που Πήγαμε, ερχόμαστε κάποιες φορές και βγάζουμε οι ίδιοι τα μάτια μας.
Ο Λεόντιος Κωστρίκης είναι διακεκριμένος επιστήμονας και καθηγητής γνωστός για τη συμβολή του στον τομέα της μοριακής ιολογίας και βιολογίας. Έχει υπηρετήσει ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και έχει σημαντική εμπειρία στην έρευνα για τους ιούς, ιδίως τον ιό HIV και άλλους ρετροϊούς.
Το ότι ακόμα κάθε συνέντευξη του προέδρου αποτελεί “είδηση” ή το γεγονός ότι έμειναν πράγματα να πει που δεν τα έχει ήδη επαναλάβει στις δεκάδες καθημερινές δηλώσεις του, έχει να κάνει περισσότερο με την έλλειψη κριτηρίων ενός αποδεκατισμένου, απαξιωμένου και απογυμνωμένου από οποιαδήποτε κριτική διάθεση δημοσιογραφικού τοπίου παρά με σωστή αξιολόγηση του γεγονότος.
Στα απόνερα της επανόδου Τραμπ -ίσως το μοναδικό comeback story που μισεί το Χόλιγουντ- μάθαμε ότι “ο κόσμος της Αμερικής ξύπνησε”, ότι “έγινε επανάσταση” και ότι η “woke ατζέντα χρεοκόπησε για τα καλά”. Είμαστε έτοιμοι για μια νέα εποχή -λένε- όπου προτεραιότητα έχουν ο Θεός, η πατρίδα, η προσωπική ευμάρεια και η απόλυτη ελευθερία στην έκφραση, δηλαδή να μπορείς να βρίζεις χυδαία κάθε μη λευκό στρέιτ χωρίς να κινδυνεύεις με -αν είναι δυνατόν- αντίλογο.
Αλήθεια, πόσες φορές πρέπει να φωνάξουν οι ανάπηροι συμπολίτες μας ότι πρέπει να καταργηθεί ο φιλανθρωπικός/ελεήμων χαρακτήρας του Ραδιομαραθωνίου; Πόσες ανακοινώσεις να βγάλουν μέχρι το ανάλγητο κράτος και οι κρατικοδίαιτοι ΡΙΚάδες να καταλάβουν ότι η μακροπρόθεσμη ζημιά με την παγίωση της νοοτροπίας ταύτισης της αναπηρίας με την ελεημοσύνη είναι πολύ μεγαλύτερη από τα πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη; Στις πόσες διαμαρτυρίες καίγονται οι άνθρωποι;
Ακόμα μια είδηση που γλίστρησε από τη χαραμάδα μέσα στη βδομάδα όπως άλλωστε συμβαίνει και στα παιδιά τα οποία αφορά.
TRENDING NOW
32ºc
