Στις ειδήσεις που περνούν στα ψιλά είτε γιατί δεν πουλάνε, είτε γιατί δεν συμφέρουν, είτε απλά γιατί ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί τη σοβαρότητά τους, προσθέστε και τον πρόσφατο ορισμό δικάσιμου για την υπόθεση της πέρα για πέρα άδικης και καταχρηστικής σύλληψης των δημοσιογράφων και ακτιβιστών Γιώργου Τάττη και Οζ Καραχάν όταν υπερασπίστηκαν την ανάρτηση πανό με πολιτικό (και όχι υβριστικό) περιεχόμενο απέναντι από την εξέδρα των επισήμων στην Λεωφόρο Ιωσήφ Χατζηιωσήφ κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης της 1ης Οκτωβρίου το 2024.
«Η κυβέρνηση πρέπει να προστατεύσει τη γη μας, να διασφαλίσει ότι η Κύπρος θα συνεχίσει να ανήκει και να ελέγχεται από τους Κύπριους στο διηνεκές». «Αν δεν πάρουμε αποτελεσματικά μέτρα τώρα κάποια στιγμή θα ανακαλύψουμε ότι η χώρα μας δεν μας ανήκει». Ποιος πιστεύετε ότι έκανε αυτές τις δηλώσεις; Το ΕΛΑΜ; Ο ΔΗΣΥ που τρέχει πίσω απ’ το ΕΛΑΜ; Είναι κάποια εθνικιστική αναλαμπή του ΔΗΚΟ ή ο επιθανάτιος ρόγχος της ΕΔΕΚ;
Ήθελα από τη Δευτέρα να γράψω γι’ αυτό το θέμα όμως στο ενδιάμεσο ξέσπασε η σκατοθύελλα με το ροζ περιπολικό οπότε καταλαβαίνετε πως όταν σκάει θέμα που περιέχει σεξ, ψέματα και βιντεοκασέτες (εντάξει, και μπάτσους) είναι σαν να παγώνει ο χρόνος στη ειρωνικά αποκαλούμενη για ευνόητους λόγους Νήσο των Αγίων και ό,τι πραγματικά αξίζει γλιστράει από τις χαραμάδες.
Θέλετε να μιλήσουμε σοβαρά για το ομολογουμένως αστείο βίντεο με τους δύο αστυνομικούς που έδωσαν μία κυριολεκτική σημασία στη γνώριμη φράση “γαμιέμαι στη δουλειά”; Ας το κάνουμε λοιπόν. Προετοιμαστείτε όμως για μια πολύ άβολη συζήτηση - ίσως περισσότερο κι από τη στάση που επέλεξαν οι δύο ένστολοι.
Μέχρι τώρα οι πιο κραυγαλέες γκάφες της κυβέρνησης ήταν, αν μη τι άλλο, αυθεντικές. Φαίνεται όμως πως και σε αυτόν τον τομέα, τον μόνο όπου η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη αληθινά διαπρέπει, άρχισαν να ξεμένουν από original ιδέες και άρχισαν τις κακές αντιγραφές. Δεν εξηγείται αλλιώς η (συνειδητή) απόφαση του Προέδρου Χριστοδουλίδη να αντιγράψει με τον πλέον άτσαλο τρόπο μια σελίδα από το Εγχειρίδιο Φαντασιώσεων Μεγαλείου του Σπύρου Κυπριανού και μάλιστα σε περίοδο που η μπαρουταποθήκη που αποκαλούμε γειτονιά άρχισε πάλι να πετάει σπίθες.
Είκοσι χρόνια μετά τη δολοφονία του Θανάση Νικολάου, η Κυπριακή Δημοκρατία είχε πολλές ευκαιρίες να σταθεί -–έστω καθυστερημένα– στο ύψος των περιστάσεων και να διορθώσει ένα κραυγαλέο λάθος. Αντί αυτού, η Νομική Υπηρεσία επέλεξε να βάλει μια δεύτερη ταφόπλακα πάνω από αυτή που σκεπάζει τη σορό του πρόωρα χαμένου Θανάση. Καμία ποινική δίωξη. Καμία απόδοση ευθύνης. Καμία δικαιοσύνη. Μόνο ανασήκωμα ώμων και μία σχεδόν εμμονική κάλυψη του Πανίκου Σταυριανού την ιατροδικαστική έκθεση του οποίου έχουν σκαρτάρει όλοι. Μα όλοι όμως. Εκτός από τη Νομική Υπηρεσία.
Εντάξει, πλέον μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Εντοπίστηκε ο Νο1 δημόσιος κίνδυνος της χώρας, ο εχθρός του λαού, η μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία, τους θεσμούς, τη συνοχή της ίδιας της κοινωνίας. Και μάλιστα για δεύτερη φορά μέσα σε εννιά μήνες!
Στη συνέντευξή του στον κυριακάτικο Φιλελεύθερο ο Νικόλας Παπαδόπουλος εμφανίζεται ίσως με την τραγικότερη μορφή στην όχι-και-ιδιαίτερα-συναρπαστική καριέρα του: Εκείνη της συζύγου ενός serial killer που δεν είχε ιδέα ότι όλο αυτό το διάστημα ο άντρας της στοίβαζε πτώματα στον κήπο και το υπόγειο. Διαβάστε τη σας παρακαλώ, ίσως να μην συναντήσουμε ξανά έναν υποτίθεται έμπειρο πολιτικό να βρίσκεται τόσο βαθιά σε άρνηση.
Το πρόβλημα δεν είναι το ότι ο Μυλωνάς βγήκε να καταγγείλει πάλι σκοτεινά κέντρα υπόσκαψης του κυπριακού ελληνισμού, ούτε ασπόνδυλα όπως η Κασσιανίδου που είναι στο (αντισυνταγματικό και παράνομο) Υφυπουργείο “Πολιτισμού” για να διεκπεραιώνει, αλλά ούτε και ο Νίκος Χριστοδουλίδης που αξιοποίησε ακόμα ένα (φ)ασίστ για να χαϊδέψει τα αυτιά της ακροδεξιάς fanbase του.
Να πω την πικρή αλήθεια από αυτή τη Βουλή δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, σίγουρα όχι λίγους μήνες πριν την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου για τις βουλευτικές του ‘26 με όλα τα κόμματα πλην του ΕΛΑΜ και του Volt να βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Στο φετινό Pride αυτό που τράβηξε περισσότερο τα βλέμματα, εκτός από τις ηχηρές απουσίες καθώς οι περισσότεροι έστειλαν ανώδυνους εκπροσώπους, ήταν οι σημαίες και τα πανό υπέρ της Παλαιστίνης που ανέμιζαν δίπλα από τις πολύχρωμες και τα συνθήματα για τον διαρκή αγώνα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων για ελευθερία και ορατότητα. Κίνηση που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως προσελκύοντας κυρίως ειρωνικά σχόλια του τύπου “κάνουν και στη Γάζα Pride” ή “τολμήστε να παρελάσετε στην Παλαιστίνη και θα σας πετούν απ’ τις ταράτσες”.
Το ξέρατε ότι εκτός από τεχνολογικός, τουριστικός, εκπαιδευτικός, συγκοινωνιακός, επικοινωνιακός, γεωπολιτικός, ανθρωπιστικός, μεταφορικός, ερευνητικός, επενδυτικός και ενεργειακός, η Κύπρος είναι και διαμετακομιστικός κόμβος ναρκωτικών;
TRENDING NOW
32ºc
