“Δώδεκα χρόνια μετά το έγκλημα (και όχι τραγωδία) του Μαρί και ακόμα δεν μάθαμε να διαβάζουμε σωστά το μήνυμά του. Δώδεκα χρόνια αφότου η εγκληματική ανικανότητα του κράτους σε συνδυασμό με τον πολιτικό παχυδερμισμό οδήγησαν σαν πρόβατα στη σφαγή 13 συμπατριώτες μας που δεν είχαν εξαρχής καμία ελπίδα κι ακόμα συμπεριφερόμαστε σαν πρόβατα χειροκροτώντας εκείνους που αντί να κρατούν μια διακριτική απόσταση από ντροπή και ενοχές, τολμούν να εκφωνούν πύρινους -πλην όμως ξύλινους- επικήδειους και να κουνάνε το δάχτυλο, άραγε σε ποιους; (...) Αντί λοιπόν κάθε 11η Ιουλίου να βγαίνουμε στους δρόμους και να στεκόμαστε απέναντι από κάθε ένοικο του Προεδρικού, όχι στον ίδιο προσωπικά αλλά σ’ αυτό που αντιπροσωπεύει και είναι υπεύθυνο για τη δολοφονία 13 ανθρώπων, χειροκροτάμε τα ανακυκλωμένα λογύδρια, τις τυπικές ανακοινώσεις και τις τιμές πρωτοκόλλου εκείνων που -πρακτικά- εκπροσωπούν τον δολοφόνο τους. (...) Το Μαρί έπρεπε να είναι ο δικός μας Μάης του ‘68 όμως κατάντησε σαν τον Ραδιομαραθώνιο. Δηλαδή μια ευκαιρία για το κράτος να δείξει ότι στηρίζει την προσπάθεια των πολιτών να καλύψουν τη δική του ανεπάρκεια”.
Μπορεί τώρα στη Γαλλία η συζήτηση να έχει μετατεθεί στο πώς διάολο θα καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση το νεοσύστατο Νέο Λαϊκό Μέτωπο της ευρύτερης αριστερής συμμαχίας με το δεύτερο τη τάξει Μαζί του Μακρόν, που κατάφεραν να κόψουν τη φόρα στην ακροδεξιά της Λεπέν από το να αρπάξει την εξουσία, όμως η δημοκρατία πάντα βρίσκει τον τρόπο.
Η πρόταση νόμου του βουλευτή της ΔΗΠΑ Μιχάλη Γιακουμή που θα δίνει το δικαίωμα στους δικαστές να διατάσσουν τον χημικό ευνουχισμό των παιδοβιαστών μπορεί να μοιάζει εκ πρώτης όψεως random καθώς δεν προηγήθηκε κάποια κραυγαλέα υπόθεση που να σόκαρε το παγκύπριο - αν και ο ανησυχητικά υψηλός αριθμός περιστατικών παιδικής κακοποίησης πρέπει να μας έχει διαρκώς στην τσίτα - όμως βγάζει απολύτως νόημα αν προσέξει κανείς το ποιος την καταθέτει και πότε.
«Υπάρχουν και άλλα παιδιά στη Δρούσεια που θα έπρεπε να φοιτούν στα αυτό το σχολείο, αλλά τους δίνουν από το υπουργείο άδεια για μετεγγραφές σε άλλα νηπιαγωγεία και σχολεία πιο μακριά, χωρίς να δικαιούνται, και τα μεταφέρει μάλιστα το ίδιο το κράτος με λεωφορεία, ενώ όταν εμείς ζητήσαμε να πάρουμε μία εκδρομή τα παιδιά του σχολείου μας είπαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα κατάλληλα λεωφορεία. Όταν θέλουν κάποιον για δουλειά… απευθύνονται στις οικογένειες αυτών των παιδιών, δεν θέλουν όμως να φοιτούν στο ίδιο σχολείο».
Μετά τον Φειδία στο Ευρωκοινοβούλιο η Κύπρος έστειλε και το γνωστό ιντερνετικό τρολ Νίκο Πελετιέ στο Power of Love γιατί είναι γνωστό ότι ως χώρα εξάγουμε πολιτισμό (του είδους που τρέμουμε ότι έρχονται οι αλλόθρησκοι αλλοδαποί με σκοπό να αλλοιώσουν).
Τρεις εβδομάδες μετά την Καταστροφή του Χίντενμπουργκ που ήταν οι διπλές εκλογές για το σύνολο των κομμάτων (εκτός από τον ΔΗΣΥ που έμαθε πλέον να βαφτίζει “νίκες” τα clusterfucks) κι ακόμα γράφονται αναλύσεις για τους εσωκομματικούς τριγμούς, τα “μηνύματα που ελήφθησαν” (ποτέ, κανένα) και τη νέα τάση των κομμάτων να επιστρατεύουν σόσιαλ και ινφλουένσερς προκειμένου να προλάβουν να ανέβουν στο τρένο του Φειδία. Γιατί ένα πράγμα πιο τρομακτικό από την εκλογή του Φειδία είναι το ενδεχόμενο να ξεπεταχτούν δεκάδες wannabies με κομματικές σφραγίδες. Αλήθεια, το φαντάζεστε;
“Στο κυπριακό σύστημα δικαιοσύνης οι πολίτες εκπροσωπούνται από δύο ξεχωριστούς αλλά εξίσου σημαντικούς θεσμούς. Την αστυνομία που δεν σηκώνει ποτέ το τηλέφωνο και τα δικαστήρια που θα κάνουν 800 μέρες να εκδικάσουν την υπόθεσή σου (αν δεν την παύσει ο Γενικός Εισαγγελέας). Αυτές είναι οι ιστορίες τους...”
Την προηγούμενη εβδομάδα συμμετείχα ως συντονιστής (τρομάρα μου, εδώ δεν μπορώ να συντονίσω τις ίδιες μου τις σκέψεις, πόσο μάλλον μια συζήτηση) σε ένα από τα τρία πάνελ που αποτελούσαν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο “Η δύναμη των λέξεων: Αναγνώριση και Αντιμετώπιση της Ρητορικής Μίσους” που διοργάνωσαν από κοινού ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος, η Ένωση Συντακτών Κύπρου και η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας.
Την αρχή έκανε μια αρκετά δημοφιλής Κύπρια TikToker την οποία, να πω την αμαρτία μου, ακολουθούσα γιατί την έβρισκα αστεία και ένα αρκετά ανοιχτόμυαλο άτομο. Σε ένα “σοβαρό” βίντεο-μανιφέστο η influencer ως άλλη Κάρεν (κατά τη δική της παραδοχή) ξέσπασε κατά μιας παρέας αλλοδαπών ανδρών που τραβούσαν βίντεο την ίδια αλλά και άλλες γυναίκες και κορίτσια στην παραλία των Φοινικούδων.
Συγγνώμη για την αφελή ερώτηση, αλλά κατάλαβε κανείς γιατί ακριβώς έγινε viral η ομιλία του νεαρού Λάμπρου Διονυσίου, του αριστεύσαντος προπτυχιακού φοιτητή της Σχολής Θετικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου που δήλωσε στην τελετή αποφοίτησης ότι θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του γιατί στην Κύπρο υπάρχει αναξιοκρατία;
Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Οι επιπτώσεις από το “φαινόμενο Φειδίας” ή αν προτιμάτε την απόφαση 70.000 συμπατριωτών μας να σπάσουν πλάκα με τις εκλογές και το πολιτικό σύστημα, άρχισαν να διαφαίνονται σε διάφορα επίπεδα.
Σήμερα το πρωί στην παραλία ένας σχετικά νέος πατέρας (σίγουρα κάτω από σαράντα) έκανε αυστηρές συστάσεις στον μικρό γιο του (γύρω στα 6 αν και σχεδόν ποτέ δεν πετυχαίνω τις ηλικίες πριν την προεφηβεία) να μείνει στα ρηχά. Κι όταν λέω “αυστηρές” εννοώ με δυσανάλογα βλοσυρό ύφος, ανέβασμα τόνου και αγένειας που θα ταίριαζε αν ξέρω γω τον είχε πιάσει αγκαλιά με ένα μπουκάλι βότκα ή να έσπασε την τηλεόραση λίγα 24ωρα πριν το Euro.
TRENDING NOW
22ºc
21ºc
