Του Γιώργου Τάττη
Και εξηγούμαστε. Πολλές φορές, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αναδεικνύουν θέματα που πραγματικά έχει ανάγκη να δημοσιευτούν για να τα γνωρίζει η κοινωνία. Έτσι έγινε και πριν λίγες ημέρες, στην σελίδα "Που πήγαμε και δεν μας άρεσε".
Το ζήτημα με τα "πράσινα σημεία" είναι τεράστιο. Έγιναν κάποιες προσπάθειες, όμως τα χωριά χρειάζονται περισσότερα τέτοια σημεία. Γιατί προφανώς, στην επαρχία και στα χωριά θα τρέξουν οι διάφοροι επιτήδειοι να παρατήσουν το σκουπιδαριό τους.
Και... είναι τα χωριά που θα επωμιστούν τα πάσης φύσεως σκουπιδαριά του κάθε πολυάσχολου και ασυνείδητου συμπολίτη μας. Το ζήτημα είναι ακόμη μεγαλύτερο, όταν αυτό γίνεται από επαγγελματίες οδηγούς που πληρώνονται για να μεταφέρουν τα σκουπίδια στα πράσινα σημεία και τα πετούν πραγματικά... όπου βρουν.
Ας λάβει άμεσα γνώση η αγαπητή Επίτροπος Περιβάλλοντος και να επισπεύσει τις διαδικασίες... Ο τόπος μας δεν αντέχει άλλη ακαλαισθησία και περιβαλλοντική ρύπανση. Γιατί δεν είναι μόνο θέμα περιβάλλοντος. Είναι και ζήτημα πολιτισμού και κοινωνικής συνείδησης. Ας μην επικαλούμαστε απλά τους "αρχαίους Παρθενώνες"
Κι όπως λέει και ο Ζερβουδάκης σε τραγούδι του:
Στην πινακίδα που έγραφε ότι επιτρεπόταν
Η ρίψη μπαζών και υλικών απ` ό,τι γκρεμιζόταν
Δήλωσα σαν εξαίρεση στους σκουπιδοκανόνες
συντρίμμια-όνειρα φτωχών κι αρχαίους Παρθενώνες
Α ρε καημένε γέροντα, κατακαημένε γέρο,
Αν και μου είσαι άγνωστος, πόσο καλά σε ξέρω
Πώς τα γυρίζει η ζωή, λέω κι αναστενάζω,
αητόπουλο να ξεκινάς, να καταλήγεις μπάζο.
Γιώργος Τάττης
