Αμερικανικές εκλογές: Οι συνέπειες του αποτελέσματος

Του Δρα Αντώνη Στ. Στυλιανού*

Πέραν των επί της ίδιας της χώρας επιπτώσεων του αποτελέσματος, ενδιαφέρον προκαλεί η στάση της νέας διακυβέρνησης σε σχέση με ζητήματα που αφορούν το διεθνές γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Επί τούτου, γεγονός αποτελεί το ότι ο κ. Τραμπ στην μέχρι σήμερα θητεία του επέλεξε να στοχοπροσηλωθεί στην ανάκαμψη των ΗΠΑ σε ένα εσωτερικό επίπεδο. Η στρατηγική του, ως διαφαίνεται από την προεκλογική του εκστρατεία παραμένει περισσότερο η εσωτερική (κυρίως οικονομική) ανάκαμψη των ΗΠΑ, με τις δεσμεύσεις του να αναφέρονται σε πολιτικές προστατευτισμού των αμερικανικών επιχειρήσεων και οικονομίας. Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μπάιντεν οριοθετεί μια πιο προοδευτική στάση, τόσον αφορά στην εσωτερική τάξη πραγμάτων αλλά και κατ’ επέκταση σε ένα διεθνές επίπεδο, με την δέσμευση του στην επανένταξη των ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού για τις κλιματικές αλλαγές, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας κ.ο.κ.

Το μείζον ζήτημα είναι να αντιληφθούμε ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική, στα πλείστα ζητήματα, είναι ήδη καταγεγραμμένη και πλέον οριοθετείται ήδη από την ανάδειξη των αμερικανικών συμφερόντων εκεί και όπου έχει αξία για τις ΗΠΑ. Αν και επί Τραμπ, λόγω των πιο πάνω, παρατηρήθηκε μια «αποστασιοποίηση» από εμπλοκές των ΗΠΑ σε διάφορες περιοχές, ο στόχος φαίνεται να παραμένει ο ίδιος, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των εκλογών της 3^ης Νοεμβρίου 2020. Έστω, παρά ταύτα, αποτελεί γεγονός ότι σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά και τα κυπρογενή ζητήματα, πρέπει να ομολογήσουμε την ιδιαίτερη ευαισθησία που παρουσιάζει ανέκαθεν ο κ. Μπάιντεν, ο οποίος ενεργά ασχολήθηκε, ως Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί της διακυβέρνησης Ομπάμα αλλά και μετέπειτα, με το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στην περιοχή και την διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων και ζητημάτων που υπάρχουν.

Πέραν των πιο πάνω, όμως, παραμένει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν ήδη νομοθετήσει σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο και ανεξαρτήτως Προέδρου, μέσω του πολιτειακού τους συστήματος και της νομοθετικής εξουσίας (Γερουσία – Βουλή των Αντιπροσώπων) οφείλουν να προασπίσουν την κείμενη τους νομοθεσία. Σε γενικότερα πλαίσια, είναι γεγονός ότι ο κ. Τραμπ οριοθετεί την εξωτερική του πολιτική περισσότερο επί των συμφερόντων και κερδών που μπορούν να αποκομίσουν και να εξαργυρώσουν οι ΗΠΑ στο εσωτερικό τους, ενώ ο κ. Μπαίντεν ακολουθεί μια πιο διεθνική, πολυμερή εξωτερική πολιτική. Στο περιβάλλον της υφηλίου και ειδικότερα στο εύθραυστο περιβάλλον της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, η πολυμέρεια και η συνεργασία αποτελεί προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την προώθηση της ασφάλειας, της ειρήνης και της σταθερότητας.

*Λέκτορα Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.B Law (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας.