Η δωρεά δεν έγινε σε μία ημέρα. Η συνταξιούχος αγρότισσα προσέγγισε τη διοικήτρια του νοσοκομείου πριν περίπου ενάμισι χρόνο, όταν της ανακοίνωσε την απόφασή της. «Θέλω να σας αγοράσω ένα νοσοκομειακό!», της είπε, όπως έγραψε στο Facebook η Μαρία Σκαρμούτσου, εργαζόμενη του νοσοκομείου που παρακολούθησε όλη τη διαδικασία.
Μιλώντας για «το παράδειγμα που πρέπει να δίνουμε στα παιδιά μας όταν μας ρωτάνε “τι σημαίνει μεγαλείο ψυχής;”», η κυρία Σκαρμούτσου αναφέρθηκε στη συγκίνηση που βίωνε η ίδια, αλλά και η διοικήτρια Ελένη Φιλιπποπούλου σε κάθε επίσκεψη της Αθηνάς Παπαχρήστου.
«Μια ψυχούλα ατόφια που τα μάτια της δάκρυζαν όποτε μιλούσε για τα 12 χρόνια που έτρεχε με την ασθένεια του άντρα της με τα ασθενοφόρα», γράφει.
«Το έχω υποσχεθεί στον άντρα μου που έφυγε»
Η κυρία Παπαχρήστου ήταν ξεκάθαρη στο στόχο της και στο όνειρό της. Άλλωστε θεωρούσε ότι η δωρεά του νοσοκομείου ήταν μια ηθική της δέσμευση. «Το έχω υποσχεθεί στον άντρα μου που έφυγε. Θέλω να μπορούν να έχουν οι Μεσολογγίτες ένα ασθενοφόρο που να είναι πάντα εδώ και να βοηθάει τους ταλαίπωρους και τους φτωχούς», είχε πει.
Το όνειρό της έγινε πραγματικότητα. Όμως έθεσε δυο όρους. Ο πρώτος είναι να χρησιμοποιείται το ασθενοφόρο για να καλύπτει αποκλειστικά τις ανάγκες του νοσοκομείου Μεσολογγίου και ο δεύτερος, χαριτολογώντας, να χτυπά τη σειρήνα το συγκεκριμένο ασθενοφόρο όταν περνά έξω από το σπίτι της.
Κι όμως, είχε έναν φόβο. Να προλάβει να δει τη δωρεά της και να είναι υγιής. «Μαρία μου να έρθει γρήγορα, να μαι ζωντανή να το δω», έλεγε, με την εργαζόμενη να της υπόσχεται ότι όλα θα γίνουν. «Θα βάλεις τα καλά σου και θα έρθεις να βγάλουμε φωτογραφία!», της έλεγε, κάτι που έγινε.
Τελικώς την Τετάρτη, η κυρία Παπαχρήστου ήταν εκεί. Προσφέροντας το ασθενοφόρο στην πόλη, αλλά δίνοντας παράλληλα και το παράδειγμα παντού.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα
