Η κατάσταση αυτή ανησυχεί την πανεπιστημιακή κοινότητα εδώ και αρκετά χρόνια αλλά φέτος ακόμη περισσότερο καθώς τα ΑΕΙ θα κληθούν μέσα στο 2025 να εφαρμόσουν το νόμο και να διαγράψουν από τα μητρώα αυτούς που έχουν ξεπεράσει τα έτη σπουδών τους.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι την τελευταία δεκαετία οι φοιτητές πέραν των κανονικών εξαμήνων είναι περισσότεροι από όσους φοιτούν εντός του χρόνου σπουδών της σχολής τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό με μια «μονοκοντυλιά» να διαγραφούν όλοι αυτοί οι φοιτητές χωρίς να εξετασθούν κάποιες περιπτώσεις ξεχωριστά.
Συνεπώς, το ερώτημα παραμένει. Γιατί τόσες χιλιάδες φοιτητές (κοντά στους 300.000) δεν παίρνουν έγκαιρα τα πτυχία τους; Είναι όλοι…τεμπέληδες και αδιάφοροι; Οι έρευνες που έχουν γίνει επί του θέματος και οι οποίες δυστυχώς δεν είναι πολλές και εκτεταμένες δείχνουν ότι οι κύριοι λόγοι είναι: Οι οικονομικές δυσκολίες, η έλλειψη μέριμνας στα ΑΕΙ για φοιτητές με χαμηλές επιδόσεις και τα ανύπαρκτα μέτρα υποστήριξης, η υποστελέχωση των ιδρυμάτων και οι ελλείψεις σε προσωπικό, ο λανθασμένος επαγγελματικός των νέων, τα «παλαιωμένα» προγράμματα σπουδών που δεν προσελκύουν το ενδιαφέρον των φοιτητών κ.α.
Όπως επισημαίνουν οι πανεπιστημιακοί καθηγητές ένας ακόμη σοβαρός λόγος που οι φοιτητές δεν παίρνουν έγκαιρα ή καθόλου το πτυχίο τους είναι οι χαμηλές εργασιακές προσδοκίες καθώς όταν οι νέοι δεν βλέπουν πράσινο φως στην αγορά εργασίας δεν βιάζονται να τελειώσουν. Εξαιρετικά σημαντική παράμετρο αποτελούν και τα ίδια τα πανεπιστήμια ή τα τμήματα.
Για παράδειγμα, το ποσοστό αποφοίτησης στο ΕΚΠΑ το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023 ήταν της τάξης του 83,3%, το οποίο ήταν μάλιστα βελτιωμένο σε σχέση με τα περασμένα έτη. Αντίστοιχα, το Μετσόβιο κατέγραψε ποσοστό 80,6%, όταν τα προηγούμενα δύο έτη ήταν 82,1% και 82%, αντίστοιχα.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είχε εντυπωσιακό ποσοστό αποφοίτησης 91,2% . Αντίστοιχα ποσοστά των νέων φοιτητών που αποφοίτησαν την περασμένη χρονιά καταγράφηκαν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (85,4%), στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (98,3%) και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (90,6%).
Στον αντίποδα, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο είχε ποσοστό αποφοίτησης 52,8%, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου 58,7% και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου 55,4%. Από έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών, που διεξήχθη από τους καθηγητές Δημήτρη Βεργίδη και Θανάση Καραλή και τον διδάκτορα Δημήτρη Σακκούλη, προκύπτει ότι τα πρώτα τρία έτη είναι καθοριστικά, με το δεύτερο και το τρίτο έτος να αποτελούν τα σημεία όπου οι περισσότεροι φοιτητές σταματούν να παρακολουθούν ενεργά. Τα προβλήματα, ωστόσο, φαίνεται να ξεκινούν ήδη από το πρώτο έτος και να κλιμακώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Οι πέντε βασικότεροι λόγοι που οδηγούν στην εγκατάλειψη είναι:
Ελλιπής προετοιμασία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που καθιστά δύσκολη την προσαρμογή στις απαιτήσεις των ΑΕΙ.
Απουσία επαγγελματικού προσανατολισμού, με αποτέλεσμα λανθασμένες επιλογές σπουδών.
Αδυναμίες του συστήματος εισαγωγής, που δεν αντανακλούν πάντα τις πραγματικές ικανότητες ή ενδιαφέροντα των φοιτητών.
Έλλειψη μέριμνας στα ΑΕΙ για φοιτητές με χαμηλές επιδόσεις, όπως υποστηρικτικά μαθήματα ή υπηρεσίες καθοδήγησης.
Υποστελέχωση των ιδρυμάτων, που δυσχεραίνει τη διδασκαλία και την αλληλεπίδραση φοιτητών και διδασκόντων.
Πηγή: ieidiseis.gr
