Όπως ανέφερε στο ThemaOnline, η τουρκική πλευρά παραμένει προσηλωμένη στην επιδίωξή της να μεταβάλει το υφιστάμενο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, απομακρυνόμενη από την πολυετή βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και προωθώντας τη λύση δύο κρατών.
Παρά τις θετικές αναφορές του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, για «μικρή αλλά σημαντική πρόοδο», ο κ. Ιακώβου υπογραμμίζει πως δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μετατόπιση από την Άγκυρα. Αντιθέτως, η τουρκική πλευρά επέδειξε για ακόμη μία φορά την προβλεψιμότητά της, διατηρώντας τις ίδιες απαιτήσεις και αρνούμενη κάθε προοπτική επαναφοράς στο διαπραγματευτικό τραπέζι υπό τα συμφωνημένα διεθνή πλαίσια.
ΜΟΕ: Επαναλαμβανόμενες τακτικές, όχι λύσεις
Ο πολιτικός αναλυτής κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία χαρακτηρίζει ως επαναλήψεις παρελθοντικών πρακτικών που ευνοούν μονομερώς την Τουρκία. Από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα, όπως σημειώνει, τα ΜΟΕ αξιοποιούνται από την Άγκυρα όχι για ουσιαστική πρόοδο, αλλά για να εξωραΐσει τη διεθνή της εικόνα και να ενισχύσει την αφήγηση περί ύπαρξης «κρατικής οντότητας» στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Η ψευδαίσθηση της αλλαγής ηγεσίας στα κατεχόμενα
Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, και ειδικότερα στις «εκλογές» του Οκτωβρίου στα κατεχόμενα, ο Χρίστος Ιακώβου προειδοποιεί για την επανάληψη μιας γνωστής αυταπάτης: την εκτίμηση ότι η αλλαγή στην τουρκοκυπριακή ηγεσία μπορεί να σηματοδοτήσει στροφή στη στάση της τουρκικής πλευράς. Η ιστορία, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει δείξει το αντίθετο — είτε πρόκειται για τις διαδοχές Ντεκτάς – Ταλάτ και Έρογλου – Ακιντζή, οι πολιτικές στο Κυπριακό παραμένουν απόλυτα καθοδηγούμενες από την Άγκυρα.
«Η εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία δεν αφήνει περιθώρια για ουσιαστικές διαφοροποιήσεις ακόμη και σε περιπτώσεις που η τουρκοκυπριακή ηγεσία εμφανίζεται πιο μετριοπαθής», τονίζει χαρακτηριστικά.
Χαμηλές προσδοκίες ενόψει νέας πενταμερούς
Η ανακοίνωση για νέα τριμερή τον Σεπτέμβριο και πιθανή πενταμερή μέχρι το τέλος του έτους δεν δημιουργεί αισιοδοξία στον κ. Ιακώβου. Όπως εκτιμά, καμία θεαματική πρόοδος δεν αναμένεται, εκτός αν υπάρξει σημαντική υποχώρηση από την ελληνοκυπριακή πλευρά, κάτι το οποίο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Μάλιστα, προειδοποιεί ότι οποιαδήποτε τέτοια υποχώρηση, ειδικά προς την κατεύθυνση έμμεσης αναγνώρισης του ψευδοκράτους, θα είχε μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες.
Η διολίσθηση προς τις τουρκικές θέσεις
Ο Ιακώβου κλείνει με μια σαφή διαπίστωση: το Κυπριακό, όπως το αντιλαμβάνεται η ελληνική πλευρά μεταπολεμικά, απομακρύνεται σταθερά από την επίτευξη των στόχων του. Οι συνεχείς ψευδαισθήσεις, οι λανθασμένες αναγνώσεις και η απουσία αποτελεσματικής στρατηγικής δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο υποχωρήσεων, χωρίς ποτέ να διαφαίνεται ουσιαστικό αντάλλαγμα ή πρόοδος.
«Η απογοήτευση που καλλιεργείται σταδιακά, μετατρέπεται σε πίεση προς την ελληνοκυπριακή πλευρά για περαιτέρω υποχωρήσεις – μία τακτική που μέχρι σήμερα δεν έχει οδηγήσει πουθενά», καταλήγει.
