Αξύριστος εδώ και μήνες, με μια μακριά ζακέτα και φορώντας από κάτω μια χειμωνιάτικη φόρμα.
Το πρόσωπο του ιδρωμένο και με τα δυο του χέρια κρατάει ένα πλαστικό ποτηράκι.
Η μόνη του ελπίδα είναι να ανοίξει κάποιος το παράθυρο του αυτοκινήτου και να απλώσει το χέρι δίνοντας του μερικά νομίσματα.
Τι να νιώσει άραγε κανείς βλέποντας αυτή την εικόνα ενός ανώνυμου δυστυχισμένου ανθρώπου;
Οίκτο; Ντροπή; Αδιαφορία; Αποστροφή; Φόβο; Ρατσισμό; Συμπόνια;
Τι;
Καλό τριήμερο και καλές διακοπές...
*Η φωτογραφία είναι έξω από το Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού με ημερομηνία 13/8/2016
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ενώ συνεχίζεται η παράνομη κράτηση των πέντε Ε/κ από το κατοχικό καθεστώς, οι κομματικές τοποθετήσεις κινούνται ανάμεσα στην «ψυχραιμία» και την ακινησία, με τα οδοφράγματα στο επίκεντρο μιας αμήχανης δημόσιας συζήτησης, την ώρα που η τουρκική πλευρά ενισχύει την παρουσία της στα κατεχόμενα όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και σε επίπεδο ψυχολογικού ελέγχου της κατάστασης.
