Όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωσε που ακολούθησε το λιτό και απλό μνημείο-κατασκευή που δημιουργήθηκε στη μνήμη των δύο ηρών θα μετακινηθεί αφού έτσι έκρινε ο Γενικός Εισαγγελέας κρίνοντας το «προκλητικό».
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η 23χρονη κόρη του Τάσου Ισαακ που δεν μάσησε τα λόγια της.
«Η καρδιά μου έτρεμε στην προσπάθεια να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου. Φοβήθηκα τι θα πω. Δεν ήθελα να προσβάλω κανέναν. Ύστερα θυμήθηκα τις υποσχέσεις. Τις υποσχέσεις για δικαιοσύνη και σεβασμό στη μνήμη του Τάσου και του Σολωμού. Γιατί να σεβαστώ μια κοινωνία που δεν σέβεται την ιστορική της συνέχεια. Τόσα χρόνια κρύφτηκα μέσα στον θυμό μου. Προσπάθησε να το ξεπεράσω μέσα στην αφάνεια μα με έπνιξε η απογοήτευση. Πολλά αναπάντητα ερωτήματα με βασανίζουν και γι αυτό είμαι εδώ. Κλειστήκαμε στο εγώ μας, χωνεύουμε τα εγκλήματα, απλοποιούμε τα γεγονότα, ώστε να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Χαρακτηριζόμαστε από αδράνεια. Αποδεχόμαστε και αδιαφορούμε για το διαρκές έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας
Συνέχισε αναφέροντας ότι «Οι δολοφόνοι βαφτίζονται βουλευτές και υπουργοί» με τον δολοφόνο του πατέρα της να καμαρώνει για την έδρα στην ψευδοβουλή ενώ ο δολοφόνος του ήρωα Σολωμού Σολωμού ζει ανενόχλητος στα κατεχόμενα. Κι εμείς ανοίγουμε τα οδοφράγματα της ντροπής και παρακαλούμε τους διεθνείς οργανισμούς να μας προστατέψουν».
Κατέληξε λέγοντας: «Αν ο πατέρας μου και ο Σολάκης πέθαναν σήμερα θα θεωρούνταν ήρωες ή θα κατηγορούνταν για σωβινισμό; Θα φώναζε κανείς για τη θυσία τους ή θα κατηγορούνταν ότι χαλούν το καλό κλίμα;» θέλοντας έτσι να εκφράσει τη δυσαρέσκεια της και το θυμό της για το μνημείο (τους σταυρούς ουσιαστικά που μπήκαν στη μνήμη τους)
