Ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση και βελτίωση της παραγωγικότητας στους τομείς-πυλώνες της κυπριακής οικονομίας, σύμφωνα με το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών (ΚΟΕ) του Πανεπιστημίου Κύπρου, είναι να υιοθετηθούν πολιτικές που σκοπό έχουν τη βελτίωση του νομικού και θεσμικού πλαισίου.
Στο δελτίο Μαρτίου στο οποίο αναλύει τις επιδόσεις της κυπριακής οικονομίας και των επιμέρους τομέων της, κατά την περίοδο 1996-2018, το ΚΟΕ του Πανεπιστημίου Κύπρου αναφέρει ότι οι τομείς της κυπριακής οικονομίας, που προκύπτει ότι συνεισφέρουν περισσότερο στην αύξηση της παραγωγικότητας, κατά την περίοδο 1996-2018, είναι ο τομέας της Πληροφορικής και επικοινωνίας, ο Χρηματοοικονομικός και ασφαλιστικός τομέας και ο τομέας του Χονδρικού και λιανικού εμπορίου, των μεταφορών, αποθήκευσης, και υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης.
Σημειώνει πως ο ρυθμός ανάπτυξης της παραγωγικότητας σε αυτούς τους τομείς-πυλώνες της κυπριακής οικονομίας κατά τη συνολική περίοδο της ανάλυσής μας υπερβαίνει τον ρυθμό ανάπτυξης της παραγωγικότητας σε όλους τους υπόλοιπους τομείς.
Το Πανεπιστήμιο Κύπρου αναφέρει ότι οι πολιτικές που εισάγουν μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, οι μεταρρυθμίσεις του δημόσιου τομέα με σκοπό την ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας και την αύξηση της αποτελεσματικότητας, καθώς και οι πολιτικές που στηρίζουν την καινοτομία μέσω της χρηματοπιστωτικής ανάπτυξης και των επενδύσεων σε ανθρώπινο κεφάλαιο είναι απαραίτητες για την προώθηση της παραγωγικότητας και, κατά συνέπεια, της οικονομικής ανάπτυξης.
Αναφέρει επίσης ότι οι κανονισμοί στην αγορά εργασίας, όπως η αυστηρή νομοθεσία για την προστασία της απασχόλησης, είναι γνωστό ότι μειώνουν την παραγωγικότητα σε τομείς χαμηλής τεχνολογίας και προσθέτει ότι η ευελιξία στην αγορά εργασίας και οι αποτελεσματικές χρηματοπιστωτικές αγορές μπορούν να διευκολύνουν τη μετακίνηση της εργασίας και του κεφαλαίου από τις λιγότερο-στις περισσότερο-παραγωγικές δραστηριότητες μιας οικονομίας.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Κύπρου, οι τομείς της Βιομηχανίας και της Γεωργίας, δασοκομίας και της αλιείας, παρουσιάζουν κατά μέσο όρο από τους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης της παραγωγικότητας, σε σχέση με την παραγωγικότητα των υπολοίπων τομέων.
Προσθέτει ότι οι χώρες που διακρίνονται από υψηλά ανεπτυγμένες χρηματοπιστωτικές αγορές, μεγαλύτερο βαθμό ευελιξίας στην αγορά εργασίας, περισσότερη εξειδικευμένη εργασία και περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις στην Έρευνα & Ανάπτυξη (Ε&Α), είναι οι χώρες των οποίων οι κλάδοι υψηλής τεχνολογίας πετυχαίνουν υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης της παραγωγικότητάς τους.
AΠΟ ΚΥΠΕ
