Όπως αναφέρει στην αρχή της ανάρτησης του ξεκίνησε με όρεξη και τεράστια αγάπη την πορεία του ως εκπαιδευτικός, ωστόσο στη συνέχεια τα όσα βίωσε τον έχουν απογοητεύσει βαθιά.
«Ήθελα πάντα να προσφέρω γνώση στους νεότερους, να μοιράζομαι τις γνώσεις που απέκτησα, να συμβάλλω στη διαμόρφωση της νεολαίας και να έχω θετική επιρροή στο μέλλον του τόπου μας. Η επιθυμία μου να διδάξω και να βελτιώνομαι διαρκώς ήταν πάντα έντονη. Επιδιώκω να γίνομαι καλύτερος και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, ώστε να μεταδώσω στους μαθητές μου νέες γνώσεις και δεξιότητες».
Εν συνεχεία αναφέρει «Δυστυχώς, όμως, μετά από λίγα χρόνια στην εκπαίδευση, βρίσκομαι σε ένα σημείο όπου έχω απογοητευτεί βαθιά. Πηγαίνω στο σχολείο χωρίς τη διάθεση που είχα στην αρχή, και πλέον νιώθω πίεση να εισέλθω σε μια τάξη γεμάτη εφήβους που δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό, ούτε ενδιαφέρον να μάθουν. Οι περισσότεροι φωνάζουν, κάνουν φασαρία και μιλούν την ώρα που προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου. Οι συζητήσεις τους συχνά περιέχουν προσβλητικές λέξεις, ενώ δεν είναι σπάνιο να ακούγονται υβριστικά συνθήματα».
Ο εκπαιδευτικός σκιαγραφεί μια πραγματικότητα της κοινωνίας μέσα από την εκπαιδευτική προσέγγιση «Βλέποντας τους μέσους όρους των εξετάσεων να είναι κάτω από τη βάση σε σχεδόν όλα τα μαθήματα, αναρωτιέμαι πραγματικά πού οδεύει η νεολαία μας. Ρωτάω μαθητές τι γιορτάζουμε σε μια εθνική επέτειο και πολλές φορές δεν έχουν καμία ιδέα. Αυτή η κατάσταση με κάνει να αναθεωρώ όλες τις αρχικές μου ιδέες για την εκπαίδευση και την παιδεία και να αισθάνομαι αδύναμος να επιφέρω οποιαδήποτε αλλαγή».
Καταλήγει με τον προβληματισμό όσον αφορά την ευθύνη και συμβολή της οικογένειας «Φυσικά, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι γονείς, οι οποίοι συχνά αμελούν να δώσουν στα παιδιά τους τις σωστές αξίες και αρχές. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Οι γονείς που έχουν παιδιά στα σχολεία, τους μιλάτε; Ενδιαφέρεστε για την ανατροφή τους; Διότι η κατάσταση που βλέπω καθημερινά είναι πραγματικά τραγική».
Δείτε την ανάρτηση:
