Η ιστορία του ξεκινά από την Κύπρο, όμως η διαδρομή του σχεδόν από την αρχή κοιτούσε προς την Ευρώπη. Με υποτροφία, πέρασε τις πόρτες της Culinary Arts Switzerland, μιας σχολής που συχνά λειτουργεί περισσότερο ως εργαστήριο πειθαρχίας παρά ως ακαδημαϊκό ίδρυμα. Για τον Ιωάννη, η εμπειρία αυτή δεν ήταν απλώς εκπαίδευση: ήταν μια πρώτη, καθοριστική βουτιά σε έναν κόσμο όπου η λεπτομέρεια αποτελεί τρόπο ζωής.

Μετά την Ελβετία, η επόμενη σελίδα γράφτηκε στη Βιέννη. Στο εστιατόριο Konstantin Filippou, με δύο αστέρια Michelin, η καθημερινότητα είναι κάτι περισσότερο από απαιτητική — είναι ένας συνεχής διάλογος ανάμεσα στην πίεση και την τελειότητα. Εκεί, ο Ιωάννης βίωσε τι σημαίνει να παραμένεις δημιουργικός όταν ο ρυθμός είναι αμείλικτος και οι προσδοκίες αδιάκοπα υψηλές.
Σήμερα, το ταξίδι τον βρίσκει στο Λονδίνο. Η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, η πόλη που ανακυκλώνει γαστρονομικά ταλέντα σαν να μην υπάρχει αύριο. Εκεί, στην ομάδα του Oma, ενός 1-star Michelin εστιατορίου που απέσπασε το αστέρι του εντυπωσιακά γρήγορα μετά το άνοιγμά του, συναντά την πιο σκληρή αλλά και πιο δημιουργική φάση της πορείας του.

Μόλις σε ηλικία 22 χρονών που για πολλούς όλα βρίσκονται «στο περίπου», εκείνος κινείται με ακρίβεια. Δεν είναι συνηθισμένο να βλέπεις έναν 22χρονο να έχει ήδη περάσει από σχολές, ομάδες και κουζίνες αυτού του επιπέδου. Δεν είναι συνηθισμένο να βλέπεις κάποιον τόσο νέο να ενσωματώνει τόσο ώριμα τη νοοτροπία της υψηλής γαστρονομίας. Και σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο ένας νέος σεφ να έχει ήδη αφήσει πίσω του χώρες, συνθήκες και θέσεις που άλλοι θα κρατούσαν από φόβο να μην τα χάσουν.

Δεν επιδιώκει να «φαίνεται» — επιδιώκει να χτίζει.
Δεν αναζητά την άνεση — αναζητά την εξέλιξη.
Δεν πουλάει εικόνα — χτίζει πορεία.
Δεν μιλάει πολύ — δουλεύει πολύ.
Και η πορεία του, όπως όλα δείχνουν, μόλις αρχίζει να αποκτά το πραγματικό της βάθος. Σε έναν χώρο όπου οι αφηγήσεις συχνά διογκώνονται, η ιστορία του Ιωάννη Τσιόλη είναι ενδιαφέρουσα ακριβώς επειδή δεν χρειάζεται υπερβολές. Αρκεί η κίνηση. Το ταξίδι. Η προσήλωση. Και ίσως αυτό να είναι το πιο δυνατό συστατικό στην υπόθεση της δικής του γαστρονομικής διαδρομής.