"Τότε γνώρισα τη θάλασσα και απο τότε η θάλασσα μπήκε μέσα στο αίμα μου".

Στις σημερινές μας πόλεις, τεράστιες φυλακές, όπου αμπαρώνονται οι φυλακισμένοι του φόβου, τα φρούρια ονομάζονται σπίτια και οι πανοπλίες κοστούμια (Eduardo Galeano)

Για δες ψυχή τον γέροντα. Άσπρα τα γένια του μα γεμάτα φλόγες τα μάτια και η καρδιά του!

Όλα τα λεφτά...

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,

Θύμωσα, αυτοί δεν έχουν το Θεό τους.

Άσε τη ζωή που κάνεις και ψάξε τη ζωή που χάνεις…

Ζωή δεν είναι, ν' αφήνεις την μπόρα να περάσει, αλλά να χορεύεις στην βροχή!

​«Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει

ΙΣΩΣ η δικιά μου ΙΘΑΚΗ να σου μοιάζει τελικά…

Πώς να σωπάσω…

Ποτέ ήμασταν παιδιά; Πότε μεγαλώσαμε;