Παρότι η διαδικασία διεξήχθη ομαλά, το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής και οι εσωτερικές αντιδράσεις που ακολούθησαν αποτυπώνουν με σαφήνεια τις προκλήσεις που έχει μπροστά του το κόμμα της Πινδάρου, τόσο σε επίπεδο συσπείρωσης όσο και σε ζήτημα ανανέωσης.
Η διαδικασία και το αποτέλεσμα
Η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε σε ήρεμο κλίμα, με τις κάλπες να ανοίγουν το πρωί του Σαββάτου και να κλείνουν νωρίς το βράδυ. Συνολικά, προσήλθαν στις κάλπες 2.268 μέλη του κόμματος από τα 8.600 εγγεγραμμένα, γεγονός που αντιστοιχεί σε συμμετοχή μόλις 26,35%. Το ποσοστό αυτό, αν και αναμενόμενο για εσωκομματικές εκλογές,προκαλεί προβληματισμό, ως προς τον βαθμό κινητοποίησης της κομματικής βάσης, ειδικά σε μια περίοδο που ο ΔΗΣΥ, επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη φυσιογνωμία του, μετά τις προεδρικές εκλογές του 2023 και τη σταδιακή ανασυγκρότηση που ακολούθησε.
Από τη διαδικασία αναδείχθηκαν εννέα υποψήφιοι που θα αποτελέσουν τον βασικό κορμό του ψηφοδελτίου στη Λεμεσό: Ονησίφορος Ιορδάνους, Γιώργος Καραϊσκάκης, Ανδρέας Νικολάου Κόκκινος, Λευτέρης Περικλής, Αντώνης Στυλιανού, Νίκος Σύκας, Ελευθέριος Τσιάκκιρος, Αντώνης Τσολάκης και Μιχάλης Φελλάς. Οι εννέα αυτοί, θα πλαισιωθούν από τη Φωτεινή Τσιρίδου, η οποία εντάσσεται μέσω της θεσμοθετημένης ποσόστωσης, καθώς και από δύο υποψηφιότητες αριστίνδην: την Αγγελική Ριαλά και τον Μιχάλη Κουνούνη.
Από την άλλη πλευρά, εκτός ψηφοδελτίου βρέθηκαν οι Τίμης Ευθυμίου και Ανδρέας Μιχαηλίδης. Η ανάρτηση του πρώτου, με τη φράση «Μάγκες τα καταφέρατε… δεν θα είμαι στο ψηφοδέλτιο», λειτούργησε ως σήμα μιας δυσαρέσκειας που φαίνεται να υποβόσκει σε μέρος της τοπικής κομματικής βάσης. Παρότι τέτοιες αντιδράσεις δεν είναι ασυνήθιστες σε εσωκομματικές διαδικασίες, φανερώνουν ότι η εσωτερική συνοχή του ΔΗΣΥ χρειάζεται προσεκτική διαχείριση.
Τα πολιτικά μηνύματα της κάλπης
Η εικόνα της Λεμεσού έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς πρόκειται για μια επαρχία με ιστορική συντηρητική βάση και ταυτόχρονα έντονη παρουσία, νέων στελεχών. Το αποτέλεσμα των εσωκομματικών, φαίνεται να επιβεβαιώνει μια σταδιακή μετατόπιση προς πιο «τεχνοκρατικά» και «μετριοπαθή» πρόσωπα, κάτι που συνάδει με τη στρατηγική που ακολουθεί η ηγεσία του κόμματος υπό την Αννίτα Δημητρίου. Η χαμηλή συμμετοχή, ωστόσο, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ενδέχεται να αντανακλά κόπωση του κομματικού μηχανισμού ή και αποστασιοποίηση μελών που θεωρούν ότι η διαδικασία, δεν έχει ουσιαστική επιρροή στις τελικές αποφάσεις. Στον ΔΗΣΥ γνωρίζουν καλά ότι η συσπείρωση της βάσης, θα αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα για την επιτυχία στις βουλευτικές του 2026 και αυτό το μήνυμα της κάλπης είναι σαφές.
Η επόμενη μέρα και τα κενά στις άλλες επαρχίες
Τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου έχει προγραμματιστεί η συνεδρίαση του πολιτικού γραφείου του κόμματος, το οποίο αναμένεται να επικυρώσει τα ψηφοδέλτια. Ωστόσο, το παζλ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, καθώς σε δύο επαρχίες παραμένουν κενές θέσεις: στη Λάρνακα, όπου χρειάζονται δύο επιπλέον υποψήφιοι, και στην Πάφο, όπου λείπει ένας. Η μεταφορά μιας έδρας από τη Λευκωσία στην Πάφο, προσέθεσε νέα δεδομένα, με την ηγεσία να αναζητά υποψηφίους που θα συνδυάζουν κομματική εμπειρία και κοινωνική απήχηση.
Το καταστατικό του ΔΗΣΥ, δεν επιβάλλει την ταυτόχρονη επικύρωση όλων των ψηφοδελτίων, γεγονός που επιτρέπει ευελιξία. Παρ’ όλα αυτά, σε πολιτικό επίπεδο, η ηγεσία θα επιθυμούσε να κλείσει τα κενά το συντομότερο δυνατό, ώστε να ξεκινήσει συντεταγμένα η προεκλογική εκστρατεία. Η καθυστέρηση ενέχει τον κίνδυνο να παραταθεί η εσωστρέφεια και να χαθεί πολύτιμος χρόνος για επικοινωνιακή και πολιτική προετοιμασία.
Εσωκομματικές ισορροπίες και ανανέωση
Η Λεμεσός αποτελεί μικρογραφία των συνολικών τάσεων που επικρατούν σήμερα στον ΔΗΣΥ. Από τη μία πλευρά, παρατηρείται ανάγκη για ανανέωση, για πρόσωπα με νέα δυναμική και επαγγελματικό υπόβαθρο, εκτός του στενού κομματικού πυρήνα. Από την άλλη, η παραδοσιακή κομματική βάση -στελέχη που δραστηριοποιούνται για δεκαετίες στις τοπικές οργανώσεις- αισθάνεται ότι υποχωρεί, σε δεύτερο ρόλο. Η ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο κόσμων. είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση για την Αννίτα Δημητρίου και την ηγετική ομάδα της.
Η επιλογή των υποψηφίων στη Λεμεσό δείχνει προσπάθεια γεφύρωσης αυτής της αντίφασης: συνδυασμός νεότερων και έμπειρων προσώπων, χωρίς ακρότητες ή έντονα φατριακά στοιχεία. Το ζητούμενο πλέον είναι κατά πόσο αυτό το μείγμα θα μπορέσει να μεταφραστεί σε εκλογικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα σε μια επαρχία, όπου ο ανταγωνισμός με άλλα κόμματα, όπως το ΑΚΕΛ, αναμένεται σκληρός.
Η στρατηγική της ηγεσίας και το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο
Η ηγεσία του ΔΗΣΥ επιδιώκει να μεταφέρει το κλίμα των εσωκομματικών εκλογών ως μήνυμα δημοκρατικής ανανέωσης. Η χαμηλή συμμετοχή, ωστόσο, περιορίζει τον επικοινωνιακό αντίκτυπο αυτής της προσπάθειας. Παράλληλα, η πολιτική συγκυρία είναι απαιτητική: το κόμμα βρίσκεται ακόμη σε διαδικασία επαναπροσδιορισμού του ρόλου του ως αντιπολίτευση, ενώ καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη θεσμικής υπευθυνότητας και στην πίεση για δυναμική αντιπολιτευτική παρουσία.
Η Αννίτα Δημητρίου γνωρίζει ότι η επιτυχία των ψηφοδελτίων του 2026 θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και την προσωπική της ηγετική εικόνα. Η επιλογή υποψηφίων που προβάλλουν μετριοπάθεια, κοινωνική δράση και τεχνοκρατική επάρκεια, φαίνεται να συνδέεται με την επιθυμία για ένα κόμμα πιο εξωστρεφές, λιγότερο εξαρτημένο από παλιές κομματικές σχέσεις.
Προοπτικές και συμπεράσματα
Το αποτέλεσμα της Λεμεσού, αν και δεν προκαλεί εκπλήξεις, αποτελεί έναν καθρέφτη της σημερινής φυσιογνωμίας του Δημοκρατικού Συναγερμού. Δείχνει μια παράταξη που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανανέωση και τη συνέχεια, στην παράδοση και τον εκσυγχρονισμό. Το στοίχημα για την ηγεσία είναι να μετατρέψει αυτή τη σύνθεση σε συνεκτική πολιτική πρόταση, ικανή να εμπνεύσει τόσο τα μέλη όσο και το ευρύτερο εκλογικό σώμα.
Η πορεία προς τις βουλευτικές του 2026 δεν θα είναι εύκολη. Ο ΔΗΣΥ καλείται να ανακτήσει δυναμική, να μειώσει τα εσωτερικά ρήγματα και να επανασυνδεθεί με τους ψηφοφόρους που αποστασιοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Οι εσωκομματικές εκλογές στη Λεμεσό ήταν το πρώτο βήμα σε αυτή τη διαδικασία — ένα τεστ πολιτικής αντοχής αλλά και προσαρμοστικότητας.
Αν η ηγεσία καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει τη νέα γενιά υποψηφίων και να αξιοποιήσει τη διάθεση ανανέωσης χωρίς να αποξενώσει την παραδοσιακή της βάση, τότε η επόμενη μέρα μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για την πολιτική της επιβίωση. Αν όχι, η χαμηλή συμμετοχή που καταγράφηκε τώρα ίσως να είναι προάγγελος μιας ευρύτερης αδιαφορίας στις κάλπες του 2026.
