Μπορεί η εκεχειρία της εισβολής να συμφωνήθηκε στις 22 Ιουλίου 1974 από τον αρχηγό του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ναύαρχο Πέτρο Αραπάκη, με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Henry Kissinger, αλλά οι Τούρκοι συνέχιζαν να κτυπούν τις ελληνοκυπριακές θέσεις μέχρι και το πρωινό της Τρίτης 23ης Ιουλίου.
Του Χαράλαμπου Ζάκου
Σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών που πολέμησαν το 1974 η εκεχειρία που υπογράφηκε στις 22 Ιουλίου ήταν μια δεύτερη προδοσία για την Κύπρο, καθώς δόθηκε στις τουρκικές δυνάμεις η δυνατότητα να προελαύνουν ανενόχλητοι, ενώ ταυτόχρονα μετέφεραν περισσότερα άρματα και πολεμοφόδια προς την Κύπρο.
Μια δεύτερη απόβαση στην Κύπρο, με τις δικές μας ευλογίες και αυτή τη φορά, που είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των προγεφυρωμάτων των Τούρκων, με επακόλουθο την δεύτερη εισβολή της 14ης Αυγούστου του 1974.
Απραξία στα όρια προδοσίας από τον Καραμανλή
Η όλη στάση Καραμανλή κατά την διάρκεια της εισβολής, στην εκεχειρία, στη δεύτερη εισβολή αλλά και μέχρι σήμερα έγκειται στα όρια της προδοσίας.
Καμιά βοήθεια, κανένα σχέδιο, έστω και μυστικό, πέραν από τα προδομένα Noratlas, για προστασία της Κύπρου, ενώ μέχρι και σήμερα καμία αναγνώριση στους ελλαδίτες ήρωες, νεκρούς και ζωντανούς, που με αυταπάρνηση πολέμησαν προδομένοι και αυτοί στο πλευρό των κυπριακών δυνάμεων.
Για ένα πραγματικό έλληνα πολιτικό η Κύπρος δεν «κείται μακρά» και σε καμία περίπτωση ο «εθνάρχης» Καραμανλής δεν μπορεί να δικαιολογηθεί για τις πράξεις του ή πιο σωστά για την απραξία του.
Φάκελος «Κύπρου» μόνο με λύση Κυπριακού
Τα πραγματικά γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία που ζούμε μέχρι σήμερα θα παραμείνουν για αρκετό καιρό θαμμένα στο υπόγειο της ελληνικής βουλής. Δεν θα «ανοίξει» πραγματικά ο φάκελος της Κύπρου, αφού όσα θα έρθουν στο φως θα δώσουν άλλοθι στην Τουρκία για την εισβολή. Όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν του προδοτικού πραξικοπήματος θα «δικαιολογήσουν» την Τουρκία και ταυτόχρονα θα στοχοποιήσουν και αρκετές γνωστές οικογένειες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην τύχη της Κύπρου.
