Ως γονείς παιδιού με χρόνια ασθένεια γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να πρέπει να αποδεικνύεις καθημερινά ότι δεν είσαι ελέφαντας. Aν η πάθηση/αναπηρία δεν είναι εμφανής, δηλαδή να είσαι με σύνδρομο Down ή σε τροχοκάθισμα και να τους βλέπεις όλους γύρω σου να κάνουν σλάλομ για να αποφύγουν το βλέμμα σου, η συνήθης αντιμετώπιση είναι μία: καχυποψία.
Θα μας τρελάνουν οι παπάδες. Αφού κίνησε γη και ουρανό για να τον παύσει από Μητροπολίτη Πάφου (για να τα καταφέρει πανηγυρικά) ο Γεώργιος καλεί τώρα τον παυθέντα Τυχικό να τον πάρει μαζί του στην Αρχιεπισκοπή(!) ίσως γιατί όπως λέει η γνωστή σισιλιάνικη παροιμία “ κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμα πιο κοντά”.
Η δολοφονική επίθεση ακροδεξιών τραμπούκων στις Λαϊκές Οργανώσεις της Λακατάμιας ήταν ακριβώς αυτό: μια δολοφονική επίθεση ακροδεξιών τραμπούκων με ρόπαλα και κουκούλες που είχαν σκοπό να καταστρέψουν, να σακατέψουν ακόμα και να σκοτώσουν, αν τους δινόταν η ευκαιρία (είναι η μοναδική κόκκινη γραμμή που διατηρεί η Αστυνομία η οποία δεν μπορεί να κρύψει την αδυναμία της στη συγκεκριμένη ιδεολογία).
Για το πήδημα Άλμα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη στον πολιτικό στίβο, κατ’ αρχάς να ευχηθώ χαλκέντερος και σιδεροκέφαλος - θα χρειαστεί Ιώβεια υπομονή και όση βοήθεια μπορεί να λάβει για να ανταπεξέλθει.
Γνώρισα τον Etinosa Erevbenagie-Johnbull (ή χαϊδευτικά Έτι) πριν από τρία χρόνια στο πλαίσιο μιας συνέντευξης η οποία είχε ξεκινήσει με την ερώτηση “Ως Ελληνονιγηριανός μπασκετμπολίστας στις πόσες φορές που θα σε ρωτήσουν για τον Αντετοκούνμπο θα διαολοστείλεις κάποιον;”. Φυσικά και γέλασε, φυσικά και είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον Γιάννη, φυσικά και δεν με διαολόστειλε. Δεν είναι άλλωστε το στυλ του, εδώ δεν διαολοστέλνει τα ρατσιστόμουτρα που του την πέφτουν κατά καιρούς. Όχι, ο Έτι απαντά στο μίσος, την προκατάληψη και τις διάφορες φοβίες με έργα. Και πολλή αγάπη.
“Οι Ρώσοι είναι αδέλφια μας, έχουμε κοινή θρησκεία και κοινές ηθικές αξίες. Κανένας πολιτικός από την Ελλάδα ή την Κύπρο δεν ήρθε στη Ρωσία μετά τον πόλεμο. Ήδη βρέθηκα με τον πρόεδρο της Βουλής και άλλους πολιτικούς για να ξεκινήσουμε συνομιλίες ώστε να λύσουμε το πρόβλημα όχι με τα όπλα αλλά με διάλογο”
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε το 2018. Στη Γιορτή της Μητέρας πριν από επτά ολόκληρα χρόνια. Η μάνα μου ακόμα ζούσε, όπως ζούσε, το σώμα της ένα άδειο κέλυφος που μετά βίας λειτουργούσε, απότοκο του Αλτσχάιμερ που έκλεψε ό,τι πολυτιμότερο είχε στοκάρει για τα γεράματα: τις αναμνήσεις της. Η Χρυσάνθη συγχωρέθηκε πριν από τρία χρόνια. Ησύχασε, λυτρώθηκε, ξεκουράστηκε ή ό,τι άλλο λέμε για να χρυσώσουμε το χάπι της απώλειας.
Ρωτάνε συνάδελφοι στις στήλες τους και τα σόσιαλ γιατί δεν αντέδρασε ο Πρόεδρος στο φιάσκο με το ψήφισμα καταδίκης της επίσκεψης Ερντογάν στα κατεχόμενα που κατέθεσε ο Γελάδης Γελάδης στο ευρωκοινοβούλιο χωρίς την απαραίτητα προεργασία και κατέληξε κωλόχαρτο με το οποίο σκουπίστηκε η Άγκυρα.
Πριν από λίγες μέρες έγραψα στήλη με τίτλο “Εσύ πόσο μαλάκας της υπόθεσης ένιωσες αυτή την εβδομάδα;” όμως η κυπριακή πραγματικότητα επιβάλλει τουλάχιστον ένα ένθετο στον “Νομικό του Διαβόλου” (αλλά και στον ραδιοφωνικό “Ανήμερο Πολίτη”) με ειδήσεις που μας κάνουν να νιώθουμε ως οι μαλάκες της υπόθεσης.
Στη λίστα του με τους ύποπτους αγώνες για πιθανή χειραγώγηση του Διεθνούς Οργανισμού Ακεραιότητας Στοιχηματισμού για το πρώτο τετράμηνο του 2025 φιγουράρει και η Κύπρος με τρία ύποπτα παιχνίδια.
Υπάρχει ένας παγκόσμιος δείκτης για τον οποίο δεν θα ακούσεις ποτέ τον Πρόεδρο, κάποιο κυβερνητικό στέλεχος ή παπαγαλάκι τους να καυχηθεί ή έστω τον αναφέρει. Βλέπετε ο συγκεκριμένος δείκτης δεν αφορά την ανάπτυξη, την οικονομία, τις επενδύσεις ή κάποια άλλη μέτρηση της πλασματικής ευημερίας που ζούμε μέσα στο Matrix του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Κι αφού γελάσαμε με τις περιπέτειες του Χριστοδουλίδη στην Ιβηρική χερσόνησο (ή ορθότερα με τις περιπέτειες της Ιβηρικής από την επίσκεψη Χριστοδουλίδη) έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε στη ζοφερή κυπριακή πραγματικότητα.
TRENDING NOW
25ºc
25ºc
