Aν θα αναγκαστώ να «πνίξω» ή να αλλάξω έστω και στο ελάχιστο όλες αυτές τις ιστορίες, τότε καλύτερα να πάω σπίτι μου...
Του Χαράλαμπου Ζάκου
Αν το καλό κλίμα στην Κύπρο υπονοεί την παραχάραξη της αλήθειας τότε τι να το κάνουμε; Η ιστορία της εισβολής στην Κύπρο γράφτηκε με το αίμα, τον πόνο και τα δάκρυα βιασμένων μανάδων, δολοφονημένων αμάχων και νεκρών συμπατριωτών μας που θάφτηκαν στους προσωρινούς τόπους διαμονής τους, μακριά από τα σπίτια τους…
Όλα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν με τη χειραγώγηση λέξεων από τους δημοσιογράφους. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνουν πιο «σοφτ» στα αυτιά κατοχικών δυνάμεων και των παιδιών μας.
Την ιστορία δεν την έγραψαν οι δημοσιογράφοι. Τα γεγονότα δεν είναι προϊόν προς αλλοίωση και η αλήθεια δεν μπορεί να αλλάξει. Οι δημοσιογράφοι ήταν, είναι και θα είναι υπόχρεοι να μεταφέρουν μέχρι και το τελευταίο γράμμα της αλφαβήτου τα όσα συνέβησαν στην ιστορία μας.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Μέλος Δ.Σ. ΕΣΚ που διαφωνεί με το γλωσσάρι Ε/κ-Τ/κ: «Αντί να προστατεύσουμε τους δημοσιογράφους, τους φιμώνουμε»
Το χρωστάμε στα νεκρά παιδιά μας, στους πισθάγκωνα δεμένους και δολοφονημένους συμπατριώτες μας, στις γυναίκες που βιάστηκαν σωματικά και ψυχικά από τον τούρκο εισβολέα…
Δηλαδή πως εισηγούνται να μεταφερθεί η ιστορία της τότε 14χρονης Μαρίας από την Αμμόχωστο που βιάστηκε από τους Τούρκους σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων ετών;
«Εμένα, τη μητέρα μου και την αδελφή μου έξι χρόνων με άλλες γυναίκες μας πήραν στα τελευταία σπίτια του χωριού. Από την πρώτη νύκτα ήρθαν να μας μετρήσουν. Επιάσαν με εμένα κι άλλες κορούδες και μας πήραν μέσα στα χωράφια θεοσκότεινα. Με τραβούσε η μάνα μου αλλά την κτυπούσαν με το κοντάκι. Με τράβηξαν με το ζόρι, έξω μακριά. Έφευγε ο ένας κι ερχόταν άλλος κι εγώ να αιμορραγώ, να παρακαλώ τον Θεό να με βοηθήσει, να φωνάζω, ένα μωρό δεκατεσσάρων χρόνων. Έκαναν το κέφι τους και μας έπαιρναν πίσω. Άκουγα τις γυναίκες που σκέφτονταν να αφήσουν το γκάζι της κουζίνας ανοικτό για να αυτοκτονήσουμε, να γλυτώσουμε από αυτό το μαρτύριο…».
Λοιπόν κύριοι, για δώστε μας ένα παράδειγμα για το πώς πρέπει να μεταφέρουμε αυτή την ιστορία. Ποιες λέξεις να αλλάζαμε ή μήπως να «θάψουμε» την ιστορία όπως θάφτηκε και η ψυχή της Μαρίας με αυτά που έζησε στα χέρια των Τούρκων το 1974;
ΥΓ: Κάποιοι έγιναν δημοσιογράφοι γιατί ήθελαν να γράφουν αλήθειες, και όχι ιστορίες που εξυπηρετούν τον οποιοδήποτε. Αν αυτό είναι η Δεοντολογία και αν αυτό ζητά η Ένωση Συντακτών να πράξουν οι δημοσιογράφοι, τότε καλύτερα να πάμε όλοι σπίτι μας. Τουλάχιστον θα μπορώ να βλέπω στα μάτια τον πατέρα μου, τη μάνα μου και όσους έζησαν όλες αυτές τις θηριωδίες…
ΥΓ: Αν τελικά οι δημοσιογράφοι εισακούσουν το «γλωσσάριο της εισβολής» που προωθεί η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας και Ένωση Συντακτών τότε ο κόσμος το λιγότερο που έχει να κάνει είναι να μας φτύνει στα μούτρα. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από εμάς θα φτύναμε και οι ίδιοι τον εαυτό μας στον καθρέφτη…
Ειδήσεις σήμερα:
Έπεσε από τον δεύτερο όροφο οικίας 56χρονος - Κρίσιμα στο Νοσοκομείο
Κεντρικές Φυλακές: «Τσάκωσαν» το κρατούμενο που είχε αποδράσει – Πού εντοπίστηκε
Βόμβα σε club στον Πρωταρά: Στο κελί για 8 ημέρες ο 31χρονος – Οι κατηγορίες που τον βαραίνουν
Κατερίνα Στικούδη: «Κεκλεισμένων των θυρών» η βάφτιση του δεύτερου γιου της
LIVE: «Το Ιράν δεν σχεδιάζει άμεσα αντίποινα εναντίον του Ισραήλ» - Ρίχνουν τους τόνους Τεχεράνη και Τελ Αβίβ
Νέος συναγερμός σήμανε σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, μετά τις αναφορές αμερικανικών ΜΜΕ για επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν με πυραύλους. Το ThemaOnline σας μεταφέρει τις εξελίξεις
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
