Κάθε χρόνο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι συμπολίτες μας με αναπηρίες, λένε στους ΡΙΚάδες ότι η κάποτε σεβάσμια (ιδιωτική) πρωτοβουλία έχει πάρει λάθος δρόμο ταυτίζοντας την αναπηρία με τη φτώχεια και την ελεημοσύνη αποτελώντας πρακτικά τον φερετζέ της κρατικής αναλγησίας αλλά και του κάθε ττόππουζου γάρου που τους πετάει στη μούρη το 10ευρω και μετά πάει και παρκάρει στη θέση των αναπήρων, Και κάθε φορά εισπράττουν το mansplaining του μη-ανάπηρου που ξέρει καλύτερα για το τι χρειάζεται ο ανάπηρος, που πρακτικά δεν διαφέρει σε τίποτα από το αντίστοιχο του παραδοσιακού αρσενικού προς τις γυναίκες (“δεν υπάρχει σεξισμός, είναι όλα μέσα στο μυαλό σου”) ή του λευκού προνομιούχου προς τις μειονότητες (“All Lives Matter” αρκεί να είναι λευκοί, αρτιμελείς, στρέιτ χριστιανοί). Και μαντέψτε πότε ακριβώς πήρε τον λάθος δρόμο. Σωστά μαντέψατε: από τότε που πέρασε υπό κρατική μέριμνα και στην αγκαλιά του κρατικοδίαιτου ΡΙΚ που τον έκανε ακριβώς σαν τα μούτρα του: επιφανειακό, misguided, παρωχημένο και διεκπεραιωτικό.
Έγραφα το ‘22:
“Το point με το παράδειγμα του ΡΙΚ είναι ότι κυριολεκτικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να το παίξει με τα λεφτά του φιλάνθρωπος ακόμα κι αν στην πραγματική ζωή αδιαφορεί για τα δικαιώματα των αναπήρων ή/και δυσκολεύει τη ζωή τους. Το να πετάξεις ένα δεκάευρω σε έναν κουμπαρά ή να στείλεις εισφορά με ένα μάνα-μου-ρε-το-καημένο SMS καθώς αράζεις στον καναπέ βλέπεις ανάπηρα παιδιά να παρελαύνουν από την οθόνη σου, είναι το μόνο εύκολο. Το ουσιαστικό -και άρα δυσκολότερο- είναι ο σεβασμός. Το να μην παρκάρεις στη θέση των αναπήρων (ή να παρκάρεις ξυστά στη διπλανή εμποδίζοντας την πρόσβαση στην πόρτα), το να μην καβαλάς το πεζοδρόμιο ή να φράζεις τη ράμπα διέλευσης, να μάθεις στα παιδιά σου ότι η ράμπα πρόσβασης στη θάλασσα ΔΕΝ είναι βατήρας για βουτιές και ότι τα ειδικά παιχνίδια στο πάρκο απευθύνονται ΜΟΝΟ σε παιδιά με αναπηρίες και δεν αντέχουν τα βίαια τραντάγματα και τις κλωτσιές (με τους γονείς να κάθονται και στις δύο περιπτώσεις και να καμαρώνουν), να διαθέτεις στο κτήριο, το γραφείο, το εστιατόριο ή το μουσείο σου ράμπα διέλευσης και τουαλέτα για ανάπηρους στο ισόγειο και αν είσαι σχολείο να ΜΗΝ επιλέγεις για εκδρομές τα υποστατικά που δεν διαθέτουν ή τα λεωφορεία χωρίς τις απαιτούμενες θέσεις.”
Έγραφα το ‘23:
“Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε πει, τα έχουμε φωνάξει από αέρος, δημοσιογράφοι, φορείς, πολίτες, οι ίδιοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι ανάπηροι: Τα άτομα με αναπηρίες (και όχι το εμετικά συγκαταβατικό “με ειδικές ικανότητες” λες και είναι οι X-Men) ΔΕΝ χρειάζονται ελεημοσύνη, οίκτο, λύπηση, ντάντεμα ή ετήσιες φιέστες και ούτε τα ζητούν. ΟΥΤΕ είναι αξεσουάρ για να γράφουν καλά στην κάμερα δίπλα απ’ τους επίσημους (που συνήθως τους αγνοούν τον υπόλοιπο χρόνο) ή να περιφέρονται σαν ατραξιόν σε τηλεμαραθώνιους για να κάνει την εισφορά του και να κοιμηθεί ήσυχος μέχρι και ο μαλάκας που παρκάρει συστηματικά στη θέση των αναπήρων. Θέλουν απλά πολιτεία, αρμόδιοι φορείς, θεσμοί και εμείς, οι συνάνθρωποί τους, να κάνουμε απλά τη δουλειά ή/και το καθήκον μας ώστε να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση σε ΟΛΑ όσα απολαμβάνουμε και θεωρούμε δεδομένα οι υπόλοιποι: από το δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση με τρόπου που είναι υποχρεωμένο το κράτος να βρει, μέχρι την περίθαλψη, την εργασία, την ψυχαγωγία, τη διακίνηση (αυτοκίνητα πάνω σε πεζοδρόμια, μπλοκαρισμένες ράμπες διέλευσης, διάδρομοι τυφλών που καταλήγουν σε κολώνες ή παγκάκια) μέχρι την ενημέρωση.”
Έγραφα το ‘24:
“Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια την εποχή του Ραδιομαραθωνίου πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Κάθε χρόνο η Κυπριακή Συνομοσπονδία Οργανώσεων Αναπήρων (ΚΥΣΟΑ) φωνάζει ότι χρειάζεται αλλαγή φιλοσοφίας του θεσμού που ξεκίνησε ως ιδιωτική πρωτοβουλία στα 90s με στόχο το σπάσιμο αρνητικών στερεοτύπων γύρω από την αναπηρία και εξελίχθηκε σε ένα χορηγούμενο από το κράτος όχημα προβολής φιλανθρωπικών αισθημάτων κυβερνώντων και επιχειρηματιών που παρουσιάζει τους ανάπηρους πολίτες ως επαίτες. Δηλαδή κάτι εντελώς παρωχημένο, ξεπερασμένο, προσβλητικό, εντελώς παραπλανητικό και ξεπλυματικό της κρατικής ανεπάρκειας. Κάθε χρόνο η ΚΥΣΟΑ τους το λέει κατάμουτρα και κάθε χρόνο της απαντούν συγκαταβατικά ότι αυτοί, οι αυτόκλητοι ευεργέτες τους δηλαδή, ξέρουν καλύτερα.”
Το 2025 δεν αποτελεί εξαίρεση. Η Κυπριακή Συνομοσπονδία Οργανώσεων Αναπήρων έβγαλε και φέτος μια ανακοίνωση που θα έκανε οποιονδήποτε με στοιχειώδη αξιοπρέπεια να προβληματιστεί, να αναθεωρήσει και να σχεδιάσει το όλο πράγμα από την αρχή με τη συνδρομή των άμεσα ενδιαφερομένων. Όμως επειδή μιλάμε για τους ΡΙΚάδες που ως γνωστόν διαθέτουν όλη τη σβελτάδα, σπιρτάδα και ευελιξία του βραδύποδα δημοσίου υπαλλήλου του Zootopia (“Χα. Χα. Χα.”), συνεπώς γι’ αυτούς είναι απλά το Δευτερότριτο του Ραδιομαραθωνίου και αυτές οι σταγόνες στο πρόσωπό τους είναι της βροχής παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μισό σύννεφο στον ουρανό.
Γράφει λοιπόν η ΚΥΣΟΑ ότι πραγματοποίησε διάφορες συναντήσεις με τους διοργανωτές του Ραδιομαραθωνίου στους οποίους παρουσίασε αναλυτικά τις θέσεις της. Συγκεκριμένα: “Ο Ραδιομαραθώνιος, όταν ξεκίνησε πριν 35 χρόνια πρόσφερε πολλά και αυτή του η προσφορά, σαφώς, αναγνωρίζεται. Οι καιροί όμως άλλαξαν. Τα άτομα με αναπηρίες, ο κόσμος μας, δεν ζει πλέον κλειδωμένος στα σπίτια του είτε παρατημένος στα διάφορα ιδρύματα. (...) Σαφώς δεν είμαστε ενάντια στον εθελοντισμό, αλλά στα λανθασμένα μηνύματα που προβάλλει ο Ραδιομαραθώνιος, τη ρητορική που χρησιμοποιείται και τον τρόπο προβολής του, τα οποία προσβάλλουν την ουσία των αγώνων μας, που έχει να κάνει με την συμπερίληψη και την ισότιμη και χωρίς διακρίσεις πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες σε κάθε έκφανση της Κυπριακής κοινωνίας. (...) Είναι πρωτάκουστο μία διοργάνωση που αποδέκτες έχει τα άτομα με αναπηρίες να μην υιοθετεί τα μηνύματα της ίδιας της αναπηρικής κοινότητας.”
Μαντέψτε. Αγνοήθηκαν και πάλι. Με το σκεπτικό ότι οι “φιλάνθρωποι” ΡΙΚάδες γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες των αναπήρων από τους ίδιους τους ανάπηρους. Το ίδιο το ΔΣ που αγνόησε την πρόταση που του κατέθεσε η (προσφάτως παραιτηθείσα) Επιτροπή Προγραμμάτων και Ειδήσεων του ΡΙΚ, για το θεσμικό ρόλο του Ιδρύματος στο πλαίσιο του Ραδιομαραθωνίου που δεν είναι άλλος από τη μετάδοση μηνυμάτων που αντικατοπτρίζουν τις αρχές της ισότητας, της κοινωνικής ένταξης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το γεγονός ότι σύσσωμη η Επιτροπή παραιτήθηκε γιατί απλά βαρέθηκε να μην εισακούεται, λέει πολλά για τον τρόπο λειτουργίας της κρατικής (ορθότερα “κυβερνητικής” τηλεόρασης) και την απαρχαιωμένη, δυσλειτουργική νοοτροπία της.
“Τα άτομα με αναπηρίες δεν χρειάζονται φιλανθρωπία. Δεν είναι επαίτες. Τους οφείλει η Πολιτεία την απρόσκοπτη παροχή εύλογων προσαρμογών. Οριζόντια, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στον αθλητισμό, στην κοινωνία. Δια νόμου τους οφείλει την αναγνώριση και διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, που παραβιάζονται δεκαετίες τώρα. Τους οφείλει, στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας, να διαθέσει τους απαραίτητους πόρους που θα εξασφαλίζουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό το θεμελιώδες δικαίωμά τους στην ανεξάρτητη αξιοπρεπή διαβίωση.” αναφέρεται, εις μάτην, στην ανακοίνωση.
Αν θέλετε να μάθετε πως πραγματικά συμπεριφέρεται το ΡΙΚ στους ανάπηρους δεν έχετε παρά να ανατρέξετε στην ύπουλη απόπειρα απομάκρυνσης της Δέσποινας Ρούσσου από το “Πρωινό δρομολόγιο” (μετά από 33 χρόνια!) και το bullying που δέχθηκε εξαιτίας της αναπηρίας της, που δεν επετεύχθη μετά που ξέχεσαν τους ΡΙΚάδες η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής και το σύνολο των ΜΜΕ ή στο 17χρονο(!) ανελέτητο δικαστικό κυνήγι της Ευδοκίας Λοΐζου προκειμένου να αποφύγει να της καταβάλλει την αποζημίωση που δικαιούται επειδή αρρώστησε με εγκεφαλίτιδα από τα γατοκούραδα και τα βρώμικα air condition των σταβλικών εγκαταστάσεων του ΡΙΚ. Αν πάλι θέλετε να δείτε πως πραγματικά συμπεριφέρεται το κράτος στα άτομα με αναπηρίες, μην πάτε πολύ μακριά. Πριν λίγο καιρό μέλη της ΚΥΣΟΑ διαδήλωναν έξω από το Υπουργείο Παιδείας για δύο παιδιά που αυθαίρετα στάλθηκαν στην Ειδική Μονάδα, προασπίζοντας το δικαίωμά τους να παραμείνουν στη γενική τάξη. Κάποια στιγμή μία από τις διαμαρτυρόμενες (με αναπηρία) αισθάνθηκε αδιαθεσία και έχασε τις αισθήσεις της. Από το Υπουργείο δεν φιλοτιμήθηκαν καν να ανοίξουν την πόρτα, να προσφέρουν πρώτες βοήθειες ή έστω ένα μπουκάλι νερό. Δεν ενδιαφέρθηκαν καν για το γεγονός ότι ένας άνθρωπος λιποθύμησε έξω από την πόρτα τους!
Αλλά δεν πειράζει παιδιά. Με δέκα ευρώ αποκτάς την καλύτερη ήσυχη συνείδηση της αγοράς...
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Σε μια συνέντευξη διαφορετική από κάθε άλλη, ο τέως πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, υποδέχεται το ThemaOnline και τον Τάσο Θεοδώρου στο κτήμα του στην Αργάκα, μακριά από τα φώτα της πολιτικής καθημερινότητας.
