Λύθηκε το υδατικό! Τι; Όχι; 

Μια κυβέρνηση που επενδύει καθημερινά στο show, τις βαρύγδουπες εξαγγελίες (που μπορεί να υλοποιηθούν από πενταετία μέχρι ποτέ), τους αόρατους εχθρούς και τους φανταστικούς φίλους, τη φαντασίωση μεγαλείου, την παρελθοντολαγνεία, την εγχώρια κατανάλωση και τις δημόσιες σχέσεις. Κι από έργο ή οτιδήποτε χειροπιαστό, ελάχιστα πράγματα κι αυτά αν δεν σκάσουν θεαματικά στα μούτρα μας. 

Και μετά αναρωτιόμαστε πραγματικά γιατί ο Φειδίας θα πάρει παραμάζωμα και τις βουλευτικές.

Το βράδυ της περασμένης Τρίτης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλώντας στην τελετή εγκαινίων της νέας υδατοδεξαμενής του ΕΟΑ Λάρνακας (δεν πιστεύω να εκπλήσσεστε ακόμα από το... εύρος των πραγμάτων που εγκαινιάζει ο Πρώτος Πολίτης της χώρας;) δήλωσε πως “στόχος μας είναι με την υλοποίηση διαφόρων έργων, μέχρι το 2028 η Κύπρος να μπορεί να καλύψει το 100% των αναγκών της σε ύδρευση” προσθέτοντας πως “η αποτελεσματική αντιμετώπιση της λειψυδρίας και η ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων αποτελούν για την Κυβέρνηση 

ζήτημα ύψιστης σημασίας και στρατηγικής προτεραιότητας.”. Ας μην μείνουμε στη γνώριμη πια 

ΑΙ-generated αοριστολογία και τις δεσμεύσεις που έχουν ακριβώς την ίδια αξία με τα χαρτονομίσματα των δισεκατομμυρίων δραχμών την περίοδο της Κατοχής. Άλλωστε σε ένα κοινό που αποτελείται κυρίως από διορισμένους γραφειοκράτες, κλακαδόρους, έμμισθα παπαγαλάκια του Προεδρικού και αιρετούς που εξαρτώνται άμεσα από την κρατική χρηματοδότηση, ο Πρόεδρος μπορεί ακόμα να ισχυριστεί ότι “έλυσε το υδατικό” (που εξελίσσεται σε νέο Κυπριακό) χωρίς να πεταρίσει βλέφαρο από κάτω. Τα καλά του να ζεις σε προσωπολατρική, τριτοκοσμική μπανανία με μανδύα ευρωπαϊκής Δημοκρατίας. 

Οι δηλώσεις του Προέδρου θα μπορούσαν να περάσουν στο ντούκου, όπως άλλωστε το 99% των όσων εκστομίζει καθημερινά στα κρατικά ή φιλοκυβερνητικά μέσα (τελευταία δυσκολεύεσαι να τα ξεχωρίσεις) που είναι ουσιαστικά λευκός θόρυβος, αν λίγα 24ωρα πριν η Υπουργός-πουλέν Μαρία Παναγιώτου δεν ξεστόμιζε την ατάκα-ανθολογίας “το υδατικό πρόβλημα στην Κύπρο υπάρχει από την εποχή της Αγίας Ελένης” για να μας υποδείξει βασικά πόσο ζόρικο είναι και γιατί δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Εκτός του ότι η ατάκα είναι αντάξια ενός Κωνσταντίνου και Ελένης (πάλι καλά που η Υπουργός δεν εντρύφησε στο αποχετευτικό σύστημα του Βυζαντίου) έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με τη... σιγουριά του μάστρου της για την οριστική λύση του υδατικού. Αν και μεταξύ μας, είχα την εντύπωση πως το υδατικό... λύθηκε τον περασμένο Απρίλιο:

Τι; Όχι; 

Η Ξένια Λοϊζίδου, γνωστή πολιτικός μηχανικός, ακτομηχανικός και ακτηβίστρια (ναι, με ήττα και ναι, ένας συνδυασμός που θα ανατίναζε τον εγκέφαλο του Γιαννάκη Γιαννάκη) που σχεδόν ποτέ δεν αξιοποιείται από τους κυβερνώντες γιατί έχει το κακό συνήθειο να τα χώνει, και άσχημα, έγραψε σε ανάρτησή της για το “διαχρονικό” υδατικό πρόβλημα της Κύπρου: “Να θυμίσω ότι μέχρι και τα τέλη της 10ετίας του 90 φτιάχνονταν μεγάλα υδατικά έργα που διατηρούσαν θετικό το υδατικό ισοζύγιο. Μετά κάτι στράβωσε και τώρα τελευταία έχει ξεφύγει η κατάσταση.

Τα είπαμε, τα λέμε, τα φωνάζουμε, δεκαετίες τώρα, αλλά και πρόσφατα με το φιάσκο των δανεικών αφαλατώσεων από τα ΗΑΕ, κι εγώ και πολλοί άλλοι επιστήμονες που όμως είμαστε εκτός της λήψης αποφάσεων. Τα φωνάζουν με κραυγή απόγνωσης οι γεωργοί. Κόβουν το νερό από τις καλλιέργειες, ξεραίνονται δέντρα, δεν έχουμε λάδι,  δεν φυτεύονται λαχανικά (θα βλέπουμε το καλοκαίρι το μαρούλι σε αστρονομικές τιμές) αλλά γιατί τα γήπεδα γκόλφ είναι καταπράσινα; Γιατί τα γρασίδια στους δημόσιους χώρους είναι καταπράσινα;”

Σύμφωνα με την Ξένια από το 2000 το Τμήμα Υδάτων έλεγε ότι η υδατική πολιτική της Κύπρου θα απεξαρτηθεί από τη βροχόπτωση και 25 χρόνια μετά -μαντέψτε- ακόμα είμαστε εξαρτημένοι από τη βροχή που πλέον βλέπουμε σπανιότερα κι απ’ το ΡΙΚ2. Όμως μην ανησυχείτε, έχουμε τις... κινητές μονάδες αφαλάτωσης που ξεφορτώθηκαν τα ΗΑΕ επειδή -όπως κομψά θέτει η Ξένια- “καίνε μαζούτ και εκπέμπουν τέρατα” (οι επιπτώσεις θα φανούν αργότερα στα πρόστιμα που θα πληρώνουμε μέσω των λογαριασμών της ΑΗΚ). 

Αυτός είναι ο μεγαλόπνοος σχεδιασμός της κυβέρνησης για το υδατικό, η “αποτελεσματική αντιμετώπιση της λειψυδρίας και η ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων” που αποτελεί μάλιστα “ζήτημα υψίστης σημασίας”. Που να μην αποτελούσε κιόλας. Μεσοβέζικες λύσεις για πομπώδεις εξαγγελίες και φανφάρες χωρίς αντίκρισμα. Κανένα όραμα, κανένας ουσιαστικός σχεδιασμός, καμία διάθεση για ριζοσπαστικές λύσεις και θεραπεία χρόνιων παθογενειών. Η στρατηγική τους φτάνει μέχρι τα ευχολόγια, τις αναδρομές στο παρελθόν ή την κυνική παραδοχή (όπως το άλλο αστέρι της κυβέρνησης ο Υπ. Δικαιοσύνης που μας είπε ότι το οργανωμένο έγκλημα δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ γιατί ανέκαθεν υπήρχε - κι αυτός ο άνθρωπος παραμένει πολιτικός προϊστάμενος των σωμάτων ασφαλείας!) πάντα όμως εντός των χρονικών ορίων του δόγματος “ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας”. Οτιδήποτε απαιτεί όραμα, γνώσεις, εξειδίκευση, οξυδέρκεια, μακρόπνοο σχεδιασμό και φυσικά κόστος μετατίθεται -μέσω πανηγυρικών αλλά αόριστων- εξαγγελιών σε βάθος χρόνου, λες και η αναγγελία μιας πρόθεσης θα λύσει αυτομάτως το πρόβλημα και ταυτόχρονα πρέπει να αποδοθεί credit στον αγγελιοφόρο. Σαν να περιμένεις να χτίσεις κορμάρα με την εγγραφή στο γυμναστήριο και χωρίς actually να πατήσεις εκεί! 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ξένια τοποθετείται τόσο έντονα για το θέμα και αγνοούνται τα λεγόμενά της (όπως και πολλοί άλλοι επιστήμονες για διάφορους τομείς ειδίκευσης). Έχει κάνει εισηγήσεις για τις αφαλατώσεις (“θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια όμως με ΑΠΕ και όχι με συμβατικά καύσιμα όπως αυτές που κατασκευάζονται τώρα”), για την αξιοποίηση εξαγνισμένων (όχι από τον Μόρφου ή τον Τυχικό) νερών από σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων. (όπως πχ η Μια Μηλιά με 10 εκατομμύρια κυβικά το χρόνο, η Τερσεφάνου κ.α.), για 

φράγματα που δεν έχουν συνδεθεί ποτέ με το αρδευτικό δίκτυο, για τις διαρροές στις υποδομές. (οι απώλειες από τους σωλήνες της υδροδότησης φτάνουν και 64% σύμφωνα με τις ΕΟΑ) τη στιγμή που οι δήμοι συνεχίζουν να φυτεύουν γρασίδια και να τσιμεντώνουν τα εδάφη, για τη χρήση κομπόστ στη γεωργία ώστε η γη να μπορεί να απορροφήσει νερό, για πολλά που θα μπορούσαν να γεμίσουν τόμους αλλά πέφτουν πάνω στον τοίχο της ξερολίασης των κυβερνώντων. 

Από την άλλη βέβαια είναι κομματάκι οξύμωρο να μην μπορεί να λύσει το υδατικό μια διακυβέρνηση που μπάζει νερά από παντού...