Πρόεδρε τηλεφώνησε το 1999, θέλει πίσω την αλά-Σπύρος μεσολάβηση για Ιράν-Ισραήλ

Έχοντας αντιγράψει από τακτικές Μακαρίου, ελιγμούς Τάσσου και ομιλίες Κασουλίδη (τις τελευταίες επί λέξει) ήταν ζήτημα χρόνου να φτάσει στον αείμνηστο ιδρυτή του ΔΗΚΟ, της celebrity θεωρίας συνωμοσίας και της Μεγάλης του Ρουσφετογένους Σχολής - άλλωστε τόσο τα “απειλητικά μηνύματα κατά της ζωής” του ΝΧ όσο και ο... φανταστικός συνεργάτης του Τραμπ που επισκέφτηκε ινκόγκνιτο το προεδρικό λίγες μέρες πριν τις αμερικανικές εκλογές θα έκαναν τον Σπύρο να κοιτάζει από ψηλά το Νικούι με ένα κράμα πατρικής στοργής και προεδρικής υπερηφάνειας.  

Το 1999 ο Σπύρος -τότε Πρόεδρος της Βουλής- ανακοινώνει στο ξεκούδουνο πως θα μεταβεί στο Βελιγράδι προκειμένου να μεσολαβήσει για την απελευθέρωση τριών Αμερικανών στρατιωτών που κρατούνταν από τους Σέρβους κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών της χώρας εξαιτίας της εθνοκάθαρσης που επιχειρούσε ο Μιλόσεβιτς στο Κόσοβο. Ο Μακάριος Δρουσιώτης έγραψε σχετικά στην (επίσης αείμνηστη) ελλαδική “Ελευθεροτυπία”:  

“Η ανακοίνωση του Σπύρου Κυπριανού το μεσημέρι της Μεγάλης Τετάρτης, ότι θα πήγαινε στη Γιουγκοσλαβία να απελευθερώσει τους τρεις αιχμαλώτους, έγινε πρώτη είδηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο πολιτικός που ήταν στο περιθώριο της πολιτικής ζωή στην Κύπρο, βγήκε ζωντανά στο CNN και ανέλυε την πρωτοβουλία του. Όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν σενάρια για την επικείμενη αποστολή του στο Βελιγράδι, ενώ το «Ρόιτερ» απέστειλε και γραφήματα με τη διαδρομή του κ. Κυπριανού από και προς τη γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα. Μαζί του ασχολήθηκε η Μάντλιν Ολμπράιτ, ο Χαβιέ Σολάνα, οι εκπρόσωποι Τύπου του Λευκού Οίκου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου. Και οι συγγενείς των αιχμαλώτων προσεύχονταν μπροστά από τις κάμερες του CNN να πετύχει η αποστολή του!” (...) 

Η απρόσμενη δόξα του κ. Κυπριανού δεν έμελλε βεβαίως να κρατήσει για πολύ. Το Βελιγράδι, αφ' ενός χολωμένο από τις δηλώσεις του κ. Κυπριανού στο CNN περί ανθρωπιστικής αποστολής, αλλά κυρίως επειδή οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρθηκαν να ικανοποιήσουν τους όρους του για 24ωρη έστω εκεχειρία, έκανε πίσω. Από το μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης ήταν σαφές ότι ελάχιστες ήταν οι πιθανότητες να πετύχει η αποστολή Κυπριανού στο Βελιγράδι. Και φυσιολογικά το ταξίδι του στη Γιουγκοσλαβία δεν θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί. Ο κ. Κυπριανού, όμως, ήταν ανένδοτος. «Ο,τι και να συμβεί εγώ θα πάω στο Βελιγράδι και θα προσπαθήσω να τους πείσω», έλεγε σε στενούς συνεργάτες του. (...) Ο επίλογος της πρωτοβουλίας Κυπριανού διαδραματίστηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο του Βελιγραδίου, το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής, όταν ενώπιον 200 και πλέον δημοσιογράφων ανακοίνωσε ότι το ΝΑΤΟ τορπίλισε την προσπάθειά του, επειδή ενέτεινε τις επιθέσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας. (...) Το βράδυ της ίδιας μέρας, ένα C-130 προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, μεταφέροντας πίσω στην Κύπρο τον πρόεδρο της Βουλής και τη συνοδεία του. Τα όσα θα πει από εδώ και μπρος έχουν καθαρά τοπικό ενδιαφέρον. Το όνειρο της διπλωματικής επιτυχίας «διεθνούς ενδιαφέροντος» έφτασε στο τέλος του...” 

Εντάξει, να πιστώσουμε στον ΝΧ ότι δεν έφτασε -ακόμα- στο επίπεδο να καβαλήσει το Air Farce One (δεν είναι τυπογραφικό) για να πάει ακάλεστος σε  Τεχεράνη και Τελ Αβίβ και να επιβάλλει εκεχειρία με το στανιό, όμως το να... φαντασιώνεται ότι το Ιράν του ζητάει να στείλει μήνυμα στο Ισραήλ για τερματισμό του πολέμου και να δηλώνει στις κάμερες ότι θα το πράξει πολύ ευχαρίστως(!) με την Τεχεράνη να αντιδρά με ένα WTF Nikos??? στο μέγεθος του Πύργου Αζαντί, σίγουρα δεν απέχει και πολύ από τις φαντασιώσεις μεγαλείου του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας (το συμβάν ας λειτουργήσει ως cautionary tale για τον έτερο ΔΗΚΟϊκό έκπτωτο, τον Νικόλα Παπαδόπουλο για το τι μπορεί να πάθει κάποιος αν καταλήξει ΠτΒ στη ΔΗΣΥ της καριέρας του).  

Προφανώς ο ΝΧ δεν υπολόγισε ότι οι Ιρανοί θα πρόσεχαν τις δηλώσεις του την ώρα που καίγεται ο κώλος τους, όμως για κακή του τύχη τις πρόσεξαν και τον διέψευσαν με τον πιο κομψό τρόπο που επιτρέπει η διπλωματία και αρμόζει σε έναν ηγετίσκο που παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια στη ράχη χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση για κατανάλωση από τα εγχώρια σανοφάγα που τα καταβροχθίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο (με τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή μπορεί και να μην υπάρξει). Εκτός κι αν δεν τις πρόσεξαν αλλά τον έδωσε στεγνά στους Ιρανούς ο Αβέρωφ - αν και μεταξύ μας αυτό μοιάζει με κάτι που θα έλεγε off the record αλλά στα σοβαρά το Προεδρικό.  

Η Κύπρος είναι μια σταθερή δημοκρατία και το μοναδικό μέλος της ΕΕ στη Μέση Ανατολή, αυτό είναι γεγονός. Όπως επίσης και ότι λόγω της γεωγραφικής θέσης -και της πολιτικής σταθερότητας- αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για τη φυγάδευση πολιτών τρίτων χωρών από τις μόνιμες εμπόλεμες ζώνες της περιοχής ή ορμητήριο για ανθρωπιστικές επιχειρήσεις/αποστολές, κάτι που αναγνωρίζεται με το εκάστοτε “ευχαριστούμε Κύπρος” και ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από τον διεθνή παράγοντα για το... τυχαίο γεγονός της γεωγραφικής της θέσης και της ιδιότητάς της ως μέλος της ΕΕ εδώ και μια 20ετία - αμφότερα δεν έχουν να κάνουν το παραμικρό με τον Νίκο Χριστοδουλίδη. 

Η Κύπρος είναι χρήσιμη στην περιοχή όμως ο ρόλος της είναι συγκεκριμένος και περιορισμένος. Το να φαντασιώνεται ο ηγέτης της γεωπολιτικά μεγαλεία, στρατηγικούς κόμβους και άλογα σε σκακιέρες που φέρνουν σε κυπριακούς γάρους, θα μπορούσε να ληφθεί ως comic relief αν η κατάσταση στην περιοχή δεν είναι τόσο έκρυθμη και τραγική. Ο Σπύρος τουλάχιστον σκόρπισε απλόχερα το γέλιο με τη δική του μεσολάβηση από τη λαϊκή (δεν υπήρχε τότε Temu), αφήστε που actually πέταξε μέχρι το Βελιγράδι δεν την έβγαλε με απλές δηλώσεις σε μνημόσυνο. Συγγνώμη που Ισραήλ και Ιράν δεν μπορούν να γελάσουν με τη διαπραγματευτική λέμε-και-καμιά-μαλακία-για-να-περάσει-η-ώρα δεινότητα του ΝΧ, είναι απασχολημένοι ξέρετε στο να ανταλλάσσουν πυραύλους! 

Πάντως έχει πλάκα το πως το θέμα εξαφανίστηκε από τα mainstream φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ γρηγορότερα απ’ ότι ο Σάχης το ‘79. Σε αντίθεση βέβαια με την αρχική προεδρική φανφάρα που έπαιζε πρώτο τραπέζι πίστα για μια ολόκληρη μέρα...