
Τι γίνεται, όμως, όταν το χιούμορ συναντά έναν χώρο που έχει άλλη, βαθύτερη σημασία;
Το Μνημείο Ελευθερίας στη Λευκωσία είναι ένα σημείο-σύμβολο.
 Ένα μέρος αφιερωμένο σε ανθρώπους που θυσιάστηκαν και αγωνίστηκαν. Είναι τόπος τιμής και ιστορικής μνήμης — και αυτό τον χαρακτήρα οφείλουμε πάντα να τον προσεγγίζουμε με ευαισθησία.
Η πρόσφατη επιλογή να γυριστεί σκηνή της Κυρίας Ρέας στο Μνημείο προκάλεσε αίσθηση. Όχι επειδή κάποιος αντιτίθεται στη σάτιρα — το αντίθετο. Αλλά επειδή τέτοιοι χώροι κουβαλούν συναισθηματικό βάρος, και χρειάζονται λίγο παραπάνω σκέψη πριν αξιοποιηθούν δημιουργικά.

Δεν χρειάζεται σκληρή κριτική.
 Δεν χρειάζεται στοχοποίηση.
Αυτό που χρειάζεται είναι διάλογος.
 Για το πού μπορούμε να γελάμε — και πού επιλέγουμε να στεκόμαστε με λίγο παραπάνω σεβασμό.
Η Κύπρος έχει απεριόριστους χώρους και ευκαιρίες για χιούμορ και δημιουργία.
 Ας κρατήσουμε, λοιπόν, τα μνημεία μας ως σημεία σιωπής, μνήμης και ευγνωμοσύνης — και ας αφήσουμε το γέλιο να ανθίζει λίγα μέτρα πιο δίπλα, χωρίς να χάνει καμία από τη δύναμη και τη γοητεία του.
ΥΓ: Η Κυρία Ρέα μας κάνει να γελάμε και αυτό είναι πολύτιμο.
 Απλώς κάποιες σκηνές, ίσως, χρειάζονται άλλο σκηνικό.